Ψάχνοντας… μια καινούργια σχέση!
Όσο ο καιρός προχωρά και οι άνθρωποι μεγαλώνουν, το θέμα της συντροφικότητας τίθεται πιο έντονα στο μυαλό, τόσο του ίδιου του ανθρώπου, όσο και του κοινωνικού του περίγυρου. Αυτό το γεγονός προέρχεται τόσο από την φυσική εξέλιξη της ζωής, η οποία προβλέπει «το ζευγάρωμα» των ανθρώπων για την δημιουργία απογόνων, την ανάγκη του ατόμου να επικοινωνεί, να μοιράζεται και να αγαπιέται όσο και την αποφυγή της μοναξιάς. Η έλλειψη του συντρόφου γίνεται ιδιαίτερα αισθητή όταν οι συνομήλικοι ξεκινούν να δημιουργούν τις δικές τους οικογένειες, αντανακλώντας στο άτομο την δική του αποτυχία στο κυνήγι της αγάπης. Ταυτόχρονα τα συγγενικά πρόσωπα αναρωτιούνται τι συμβαίνει και το άτομο αυτό δεν συνάπτει σχέσεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές που το τηλέφωνο του Ινστιτούτου μας χτυπά και στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται κάποιος γονιός, που αγωνιά να μάθει εάν είναι φυσιολογικό που το παιδί του (30-35 ετών) δεν έχει κάνει ποτέ σχέση. Επίσης, πολλοί έρχονται στο γραφείο με αίτημα να μπορέσουν να εμπλακούν σε μία σχέση. Το φλέγον θέμα είναι «γιατί δεν μπορώ να βρω ένα σύντροφο;» και η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα φυσικά δεν είναι κάτι που μπορεί να δοθεί αμέσως από τον ειδικό, ούτε το ζήτημα είναι τόσο απλό. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τους ανθρώπους να είναι μόνοι;
Όταν κάποιος δεν έχει μπορέσει να δημιουργήσει και να αναπτύξει κάποια σημαντική ρομαντική σχέση στη ζωή του, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι το κατά πόσο έχει την επιθυμία για συντροφικότητα. Υφίσταται δηλαδή πραγματική επιθυμία για έναν σύντροφο, ή υπάρχουν άλλοι παράγοντες που καταδεικνύουν αυτή την διάσταση της ζωής του ως αδυναμία; Εφόσον η εμπλοκή σε μία ρομαντική σχέση αφορά εσωτερικές ανάγκες και κίνητρα του ίδιου του ατόμου, τότε το επόμενο που έχουμε να σκεφτούμε είναι τους συντελεστές που τον έχουν εμποδίσει έως τώρα από την εκπλήρωση των επιθυμιών του.
Το πρώτο στάδιο της διερεύνησης αυτής αφορά το κατά πόσο το άτομο είναι ψυχολογικά έτοιμο να συνάψει μια σχέση. Στην εποχή που διανύουμε, είναι γνωστό πως αρκετοί νέοι έχουν εγκλωβιστεί στην οικονομική εξάρτηση από τους γονείς τους, χωρίς να τους δίνεται η ευκαιρία να μπορέσουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, να αναλάβουν τις υποχρεώσεις που έχουν ως ενήλικες και να ωριμάσουν. Αφετέρου βλέπουμε πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καλλιεργήσει τον αυτοθαυμασμό του ατόμου σε ένα τέτοιο βαθμό που αγγίζει την έκφραση ναρκισσιστικών στοιχείων. Επομένως η συναισθηματική ανωριμότητα και η αυτολατρεία δεν αφήνουν χώρο σε ένα πιθανό «εμείς» να αναπτυχθεί. Οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ο εν δυνάμει σύντροφος είναι συγκεκριμένες και όσοι παρεκκλίνουν από αυτές απορρίπτονται αυτόματα ως «μη συμβατοί» και στην πρώτη δυσκολία, η προσπάθεια σταματά. Με αυτόν τον τρόπο μία γνωριμία δεν καταλήγει ποτέ σε σχέση.
Το δεύτερο στάδιο εμπερικλείει την διεκδικητική διάθεση και συμπεριφορά. Η διεκδικητική συμπεριφορά ενός ανθρώπου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως οι προηγούμενες απορριπτικές εμπειρίες στις προσπάθειές του για φλερτ, στερεότυπα γύρω από το «ποιος πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση», η χαμηλή αυτοεκτίμηση, οι γενικότερες αρνητικές σκέψεις γύρω από την ικανότητα του να αποκτήσει σύντροφο, τραυματικές εμπειρίες εγκατάλειψης στα παιδικά χρόνια. Επιπλέον, σημαντικό κομμάτι στην έλλειψη της διεκδικητικής συμπεριφοράς παίζει και η σεξουαλική δυσλειτουργία στο άτομο. Τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες στην αναζήτηση συντρόφου, με το φόβο της απόρριψης και το άγχος της ανεπάρκειας να κυριαρχούν. Για αυτούς τους λόγους, πολλοί άνθρωποι, αν και εκφράζουν λεκτικά την ανάγκη τους για συναισθηματική πρόσδεση και επαφή με ένα άλλο άτομο, δεν κάνουν τίποτα για να την αποκτήσουν. Μένουν στο σπίτι μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή τους, δεν συναναστρέφονται με άλλους εκτός του άμεσου περιβάλλοντός τους, δεν διευρύνουν τον κοινωνικό τους κύκλο, δεν κάνουν γνωριμίες. Φυσική απόρροια αυτού είναι οι πιθανότητες για εύρεση συντρόφου να μειώνονται δραματικά. Ουσιαστικά και πιο απλά μαθαίνουν να ζουν μόνοι τους και βολεύονται στην μοναξιά τους, που φαίνεται να τους αρέσει…
Tο τρίτο στάδιο έχει να κάνει με το πώς προσεγγίζει το άτομο τους πιθανούς συντρόφους και το τι θέλει να αποκομίσει από αυτούς. Όταν η βαθύτερη επιθυμία είναι η σύναψη σχέσης, πρέπει να αναρωτηθεί εάν ο τρόπος που πλησιάζει τον πιθανό σύντροφο, είναι ανάλογος. Η ανασφάλεια και το άγχος να εξασφαλίσει την προϋπόθεση της σχέσης ως δεδομένη, πνίγει τον άλλον και αντιδρά σπασμωδικά, προκαλώντας δυσφορία και φόβο, με αποτέλεσμα ο άλλος τελικά να φεύγει βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες! Κι όμως πιθανά η σχέση αυτή θα είχε συνέχεια, εάν δεν υπάρχει η ένταση και η ανάγκη επιβεβαίωσης «τώρα που σε βρήκα πρέπει να μου εγγυηθείς την παρουσία σου και δεν… θα την κάνεις!» Ουσιαστικά λοιπόν ξεκινάει η γνωριμία καταδικασμένη στο θάνατο, γιατί η ανυπομονησία και η βιασύνη την πεθαίνουν. Αυτό δυστυχώς λειτουργεί επαναληπτικά, μέσα από την καχυποψία και την αγωνία «να μην χάσω το χρόνο μου μαζί σου, εάν δεν σκέφτεσαι σοβαρά για μένα». Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν αφήνει περιθώρια να αναπτυχθεί μια καινούργια σχέση που ο ένας θα ζήσει μέσα από τον άλλον το γέμισμά της και τη χρονική της διάρκεια, όσο πάει, χωρίς να μπαίνουν όρια και προϋποθέσεις που τελικά την καταστρέφουν.
Παράλληλα, το σεξ είναι ένα κυρίαρχο μέρος της σχέση δύο ανθρώπων που η έλξη τους γνωρίζει και η φαντασίωση τους ταξιδεύει , ενώ το συναίσθημα ακόμη δεν έχει ανοίξει την πόρτα του. Έτσι λοιπόν το σεξ είναι το πρώτο μέρος μιας καινούργιας κατάστασης μεταξύ δύο ανθρώπων, που η συνέχεια του έργου δίνει καινούργιους ρόλους που πλέον θα κυριαρχήσουν στην πορεία ή στο κλείσιμο αυτής «της περιπέτειας». Πολλοί όμως πιστεύουν ότι το σεξ το χρειάζεται περισσότερο ο άνδρας, που το απαιτεί και το θεωρεί δεδομένο στην νέα γνωριμία, ενώ η γυναίκα αισθάνεται πιο ευάλωτη και υποχρεωμένη για να τον κρατήσει να το δώσει «στον υποψήφιο» αυριανό της σύντροφο. Φυσικά αυτό μπορεί να έχει και αντίστροφη εικόνα, αφού σήμερα η γυναίκα εμπλέκεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα με το σεξ και μάλιστα αισθάνεται ότι ο άνδρας δειλιάζει ή αποφεύγει τη σεξουαλική επαφή, κάνοντας τη σχέση να μοιάζει περισσότερο φιλική παρά ερωτική. Άλλωστε η σχέση των δύο φύλων έχει αλλάξει τόσο πολύ, που όλα τα σενάρια παίζουν και πολλές φορές καταλήγουν άδοξα μπροστά στο «μεγάλο εραστή» που λέγεται ηλεκτρονικός υπολογιστής.
Αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουμε, είναι πως η διεκδίκηση στο παιχνίδι του έρωτα και του φλερτ είναι η επιλογή μας και κανένας σύντροφος δεν πέφτει ως «μάννα εξ’ ουρανού» εάν εμείς πρώτοι δεν τον αναζητήσουμε ενεργά…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ένας θυμωμένος γιος…
Η οικονομική κρίση ξανάφερε την οικογένεια και τα μέλη της κάτω από την ίδια στέγη, αφού η οικονομική συμπίεση των νέων ανθρώπων δεν επιτρέπει την απογαλάκτιση και το άνοιγμα των φτερών που κουρνιάζουν μέσα στο γονεϊκό περιβάλλον. Μάλιστα όσα περισσότερα έχει ο γονιός, τόσα ίσως και παραπάνω ζητάει πολλές φορές το παιδί που βολεύεται σε αυτή την αμφίδρομη σχέση με βασικό δρώμενο την περεταίρω καθήλωση του στο οικογενειακό περιβάλλον και την αδυναμία του να αποκτήσει μαχητικότητα, διεκδικώντας το δικό του ξεπέταγμα και το άνοιγμα του τρόπου ζωής που θα έπρεπε να έχει αναζητήσει μετά τα 25 του χρόνια. Εκεί οριοθετήθηκε η πραγματική ανεξαρτησία ειδικά του άνδρα που ουσιαστικά, μετά το στρατό δεν επέστρεφε στην οικογένειά του. Όσο και αν η μάνα αλλά και ο πατέρας ένιωθαν τον αποχωρισμό, η πραγματικότητα οδηγούσε τον νέο άνθρωπο στο δικό του ταξίδι και στην προσπάθεια να τα καταφέρει από μόνος του. Εάν παρέμενε στο σπίτι, οι γονείς αύξαναν τις παροχές από το γάλα το ζεστό που ερχόταν στο κρεβάτι κυρίως του γιού που ξύπναγε μετά τις δώδεκα, κουρασμένος, μέχρι τα χρήματα που έπεφταν για να μην του λείψει κάτι ή ακόμη καλύτερα για να νιώθει πιο άνετα και χαλαρά στην εφησυχασμένη ζωή του. Φυσικά μετά τα 30-35, ο νέος άρχισε να πνίγεται από την γονεϊκή υπερπροστασία και οι τσακωμοί ήταν το καθημερινό πήγαινε-έλα του παιδιού που δεν μεγάλωνε και του γονιού που καταλάβαινε τον φαύλο κύκλο που έμπαινε μέσα, ενώ όλη η οικογένεια ζούσε μια νοσηρή κατάσταση.
Το σήμερα ξαναφέρνει το χθες. Ο νέος δεν φεύγει, γιατί δεν μπορεί και ο γονιός δεν του ανοίγει την πόρτα γιατί δεν θέλει. Ποια είναι όμως τα όρια μίας ενίσχυσης του παιδιού μας, μπροστά στο δικό του αύριο; Άρα πότε ο γονιός αποδεσμεύεται εν μέρει από αυτούς τους ρόλους και το παιδί παίρνει τη ζωή στα χέρια του; Το σενάριο μάλιστα γίνεται πιο τραγικό όταν ο γονιός δεχτεί πίσω το χωρισμένο παιδί του, πιθανά και με το εγγόνι του, κάνοντάς τον να φορτώνεται και τα στόματα που πρέπει να θρέψει και τις ψυχικές φορτίσεις που κουβαλάει ο χωρισμένος γιος ή κόρηκαι το παιδί που έχει γεννηθεί μέσα από αυτόν τον διαλυμένο γάμο. Πάντα οι γονείς στη χώρα αυτή που ζούμε κουβαλάνε τα λάθη των παιδιών τους, αλλά και τα παιδιά πληρώνουν τις κακές πολιτικές της οικογένειας και φυσικά και της ίδιας της πολιτείας που τους απέλπισε και τους καθήλωσε στο έδαφος όταν η απογείωση ξεκινούσε με το πέρας των σπουδών. Για αυτό και ο γονιός, κουβαλώντας το σύνδρομο του μυρμηγκιού, στο να μαζεύει στερώντας και από τον εαυτό του υλικά αγαθά αλλά και κτίζοντας σπίτια και φτιάχνοντας προίκες (σήμερα περισσότερο για το αγόρι…), παγιδεύεται σε μια συνεχή ανακύκλωση της αγωνίας του, τι θα γίνει το παιδί του όταν αυτός πεθάνει και πως θα ζήσει αν ο ίδιος δεν του εξασφαλίσει το μέλλον του και τη συνέχειά του. Αυτή η εικόνα παίζει σχεδόν σε όλα τα ελληνικά σπίτια που μάλιστα αν υπάρχει ένας ισχυρός, δημιουργικός γονιός, η πλάτη του φορτώνεται παραπάνω όλα αυτά που οφείλει να δώσει στο παιδί του. Και ίσως το πιο τραγικό απ όλα είναι ότι όσα παραπάνω του δώσει, τόσα λιγότερα φαίνονται στο παιδί του και πιθανά στον τάφο του πατέρα του να του θυμίζει ότι θα έπρεπε να του έχει αφήσει περισσότερα. Ας αφήσουμε δε το θέατρο του παραλόγου που οι κληρονόμοι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις μετρούν και ξαναμετρούν πόσα πήρε ο άλλος και δεν πήρε αυτός. Αλήθεια, ο γονιός χρωστάει στο παιδί του χρήματα, ακίνητα, οικόπεδα και ό,τι άλλο κατάφερε να φτιάξει και σε πολλές περιπτώσεις μην απολαμβάνοντας τίποτα ο ίδιος από όλα αυτά που απέκτησε;
Είμαι βέβαιος ότι θα αναρωτιέστε που το πάει το άρθρο μου; Είμαι ακόμη πιο σίγουρος ότι θα απορείτε σαν να κατηγορώ έναν πατέρα που θέλει να βοηθήσει το παιδί του προσφέροντάς του τη δυνατότητα μιας πιο εύκολης και πιο εύπορης, «στρωμένης» ζωής. Προτού αναφερθώ παρακάτω σε αυτό το θέμα που κλήθηκα να πάρω θέση μεταξύ πατέρα και γιού, θυμάμαι τον 65χρονο πολύ εύπορο και επιτυχημένο άνδρα που με επισκέφτηκε για τον εαυτό του, αλλά εγώ τον ρώτησα και για το γιό του, που ήταν φοιτητής σε μια πόλη της χώρας μας. Μεταξύ των άλλων, τον ρώτησα πόσα χρήματα του στέλνει κάθε μήνα και μου απάντησε πολύ φυσικά «Περίπου 5.000 ευρώ». Αισθάνθηκα ότι η καρέκλα μου κουνήθηκε ή εγώ κουνήθηκα πάνω στην καρέκλα, σκεπτόμενος και το περίπου και τις 5.000 ευρώ, αντιλαμβανόμενος ότι δεν υπήρχε ποσό συγκεκριμένο που λάμβανε αυτός ο «περίλαμπρος» φοιτητής. Όταν του είπα ότι είναι πάρα πολλά τα χρήματα, έκπληκτος μου αντιγύρισε και με ελαφρό θυμό το σχόλιό του «μα εγώ έχω πάρα πολλά χρήματα, που κάθονται στην τράπεζα, ο γιός μου δεν δικαιούται μια καλύτερη ζωή που μπορώ να του προσφέρω;» Ήμουν εντελώς οριοθετημένος αρνητικά απέναντί του, λέγοντάς του ότι τα δικά του χρήματα δεν θα κάνουν το γιό του πιο δυνατό και δημιουργικό και αν αύριο τελειώσουν, αυτό το παιδί θα πρέπει να μάθει να ζει με 600-800 ευρώ μηνιαίως. Άλλαξε τη συζήτηση ενοχλημένος και μου είπε με αυστηρό ύφος ότι δεν ήρθε για αυτό στο γραφείο μου. Ήξερα ότι συνέχεια στα λόγια αυτά δεν υπάρχει…
Χαρακτηριστική όμως, είναι και η περίπτωση τουπατέρα που με επισκέφτηκε συνοδευόμενος από τονγιό του. Ο γιός 35 χρονών, είχε παντρευτεί, εργαζόταν και έμενε σε ένα σπίτι το οποίο ο πατέρας τους πλήρωνε το ενοίκιο που ήταν 500 ευρώ. Ο 75χρονος πατέρας, έχοντας ένα χρηματικό ποσό το οποίο κρατούσε, ήταν το έρισμα της σχέσης με το παιδί του. Μάλιστα, ο γιος διαμαρτυρόταν για την οικονομική κατάσταση που βρισκόταν ο γάμος του, δεδομένου ότι η γυναίκα του είχε γεννήσει πρόσφατα ένα κοριτσάκι που βρισκόταν στον όγδοο μήνα της ζωής του. Η γυναίκα του δεν δούλευε, αλλά και ο ίδιος από αυτά που κατάλαβα, πιο πολύ στηριζόταν στο βιβλιάριο της τραπέζης του πατέρα του, παρά στη δική του προσπάθεια να βελτιώσει την οικονομική του πορεία. Ιδιωτικός υπάλληλος που δεν έδειχνε φιλοδοξία και επαγγελματικό ενδιαφέρον. Το σενάριο της οικονομικής βοήθειας του πατέρα περιείχε και τα πρόσωπα της μάνας, αλλά και της γυναίκας του, που «εν χορώ» σαν αρχαία τραγωδία, κατηγορούσαν τον πατέρα ότι κρατάει τα χρήματα του, για προσωπική του ικανοποίηση και απόλαυση και δεν τα δίνει όπως πρέπει στον μονάκριβο γιό του! Η οικογένεια αυτή δεν είχε άλλο παιδί και έτσι ο νιόπαντρος γιος ένιωθε πως ό,τι υπήρχε στην οικογένειά του είναι δικό του και του ανήκει!
Η στάση μου ως γιατρός ήταν πικρή προς το γιο και σαφώς υποστηρικτική προς τον πατέρα. Ο γονιός γεννάει, μεγαλώνει το παιδί, το σπουδάζει και το παραδίδει στην κοινωνία με ένα πολύ απλό σκεπτικό: Ότι ο ίδιος όταν φύγει από την ζωή να μπορεί το παιδί του να ζήσει και να πάρει ότι έχει η οικογένειά του ως φυσική συνέχεια της κληρονομιάς. Κανένας γονιός δεν χρωστάει στο παιδί του. Το παιδί πρέπει να το ξέρει αυτό. Άρα ο θυμός του γιού είναι το έλλειμμα της αυτοπεποίθησής του.
Θα κλείσω με μία φράση ενός νέου ανάλογου με αυτόν που περιέγραψα, που ο θυμός για τον πατέρα του έβγαινε έξω από τα παράθυρα του γραφείου μου, λέγοντας μου χαρακτηριστικά μπροστά στη γυναίκα του: «Να πάει να δανειστεί, να μην με γένναγε, πρέπει να μου δώσει, γιατί εγώ δεν έχω και γιατί εκείνος οφείλει να με στηρίξει σαν πατέρας». Άραγε τι να λεγα σε αυτόν τον αχάριστο νέο που αντί να βλέπει τα χέρια του και τα πόδια του πως θα τα χρησιμοποιήσει μαζί με το μυαλό του, μάλλον έβλεπε τον «κακό» γονιό του…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Sexsomnia: Ένας ύπνος που κρύβει sex!
Ο ύπνος αποτελεί μια ζωτική παράμετρο στην καθημερινότητα του ανθρώπου με τους ειδικούς να υπολογίζουν ότι, κατά μέσο όρο, το ένα τρίτο ολόκληρης της ζωής μας είναι αφιερωμένο στην ξεκούραση. Η σημασία, εξάλλου, του ύπνου για την υγεία μας είναι σαφώς καθορισμένη με την έλλειψή του να έχει συσχετιστεί με την εμφάνιση ή την επιδείνωση σοβαρών προβλημάτων βιολογικής αλλά και ψυχικής υγείας (πονοκέφαλοι, γνωστικές δυσλειτουργίες, προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος, μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, άγχος, σακχαρώδης διαβήτης ακόμα και συγκεκριμένες μορφές καρκίνου). Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ωστόσο, και η πίεση της καθημερινότητας έχει επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα του ύπνου στις δυτικές κοινωνίες, με την μακροχρόνια στέρηση ύπνου να αποτελεί μια περίπτωση ιδιαίτερα διαδεδομένη, η οποία πιθανώς αποτελεί και προβλεπτικό παράγοντα για την εμφάνιση και άλλων διαταραχών του ύπνου.
Οι παραϋπνίες είναι μία συγκεκριμένη υποκατηγορία των διαταραχών του ύπνου που περιλαμβάνει μη φυσιολογικές κινήσεις, συμπεριφορές, συναισθήματα και αντιδράσεις που παρατηρούνται κατά την διάρκεια του ύπνου, ανάμεσα στα στάδια του ύπνου ή κατά τη διάρκεια της αφύπνισης. Οι παραϋπνίες δημιουργούν προβλήματα στην φυσιολογική πορεία των σταδίων του ύπνου καθώς και μερικές ή ολικές αφυπνίσεις που προκαλούν σύγχυση στο άτομο δεδομένου ότι δεν βρίσκεται ούτε σε βαθύ ύπνο, ούτε σε ύπνο REM (το στάδιο του ύπνου κατά το οποίο ονειρευόμαστε) αλλά ούτε έχει και πλήρη συνείδηση.
Μία από τις συναρπαστικότερες περιπτώσεις παραϋπνιών, είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνει οποιασδήποτε μορφής σεξουαλική sexomniaσυμπεριφορά από το άτομο, την οποία δεν μπορεί να ελέγξει ή να αντιληφθεί εκείνη τη στιγμή. Οι όροι που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για την περιγραφή της σεξουαλικής δραστηριότητας, κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι αρκετοί ωστόσο χάριν ευκολίας και συντομίας έχει καθιερωθεί ο όρος σεξυπνία (sexsomnia). Η σεξυπνία ανήκει στην κατηγορία των παραϋπνιών και έχει οριστεί ως μία διαταραχή του ύπνου που περιλαμβάνει κάθε μορφής σεξουαλική συμπεριφορά που πραγματοποιείται ενώ το άτομο κοιμάται. Μια παραλλαγή της σεξυπνίας περιλαμβάνει τη σεξουαλική συμπεριφορά που παρατηρείται ενώ το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης, σε καθεστώς δηλαδή μερικής αφύπνισης από τον ύπνο και χωρίς να έχει συνείδηση των πράξεών του.
Η σεξυπνία έχει ταξινομηθεί ως μια παραϋπνία που δεν πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του REM ύπνου, δεδομένου ότι σε αυτό το στάδιο οι μύες του σώματος έχουν παραλύσει ώστε να προστατευτεί το άτομο από κάποια ακούσια κίνηση. Σε αυτή την κατηγορία παραϋπνιών ανήκουν αρκετές γνωστές περιπτώσεις όπως η υπνοβασία. Ο επιπολασμός των παραϋπνιών σε ενήλικες, εκτιμάται ότι κυμαίνεται μεταξύ 2-6%, αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι εκτιμήσεις αυτές, συχνά βασίζονται σε άτομα που απευθύνονται σε κλινικές ύπνου, μια πληθυσμιακή ομάδα που πιθανόν να διαφέρει από τον γενικό πληθυσμό. Στην περίπτωση της σεξυπνίας όμωςείναι πολύ δυσκολότερο να εντοπιστεί το ακριβές ποσοστό του γενικού πληθυσμού στο οποίο παρατηρείται. Μέσα από την μελέτη ατόμων που απευθύνονται σε κάποια κλινική ύπνου, εκτιμάται ότι στο 8% των ερωτηθέντων εντοπίστηκαν συμπτώματα που υποδηλώνουν σεξουαλική συμπεριφορά, με τους άνδρες να συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης της σεξυπνίας.
Η διάγνωση της σεξυπνίας βασίζεται κυρίως στο κλινικό ιστορικό. Αυτό περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με τη φύση των συμπεριφορών που παρατηρούνται στον ύπνο του ασθενούς, ενσωματώνοντας πληροφορίες για το οικογενειακό ιστορικό διαταραχών του ύπνου καθώς και την προσωπική άποψη του ατόμου για τον ύπνο του. Σημαντικό στοιχείο στην διερεύνηση του προβλήματος μπορεί να αποτελέσει και η μαρτυρία εκείνων που έχουν κοιμηθεί μαζί του, καθώς όσοι πάσχουν από κάποια παραϋπνία συνήθως έχουν ελλιπείς ή περιορισμένες γνώσεις σχετικά με τις παραϋπνικές τους δραστηριότητες. Η διαφοροδιάγνωση για άτομα που παρουσιάζουν συμπτώματα σεξυπνίας περιλαμβάνει άλλες διαταραχές ύπνου, νυκτερινές κρίσεις, άλλες και ψυχιατρικές διαταραχές όπως οι παραφιλίες (σεξουαλικές διαστροφές ή παρεκκλίσεις). Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η ίδια η σεξυπνία είναι παραφιλική διαταραχή, αν και είναι πιθανό υποκείμενες παραφιλικές προτιμήσεις να αποκαλυφθούν από τη σεξουαλική συμπεριφορά που εκδηλώνεται ασυνείδητα πλέον.Μέχρι σήμερα, οι θεραπείες για τα άτομα που πάσχουν από σεξυπνία βασίζονται κυρίως σε εκείνες που έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικές στη θεραπεία άλλων παραϋπνιών. Οι πιο διαδεδομένες είναι η εκπαίδευση των ασθενών σχετικά με την κανονική ροή του ύπνου, η εκμάθηση τεχνικών βελτίωσης της ποιότητας του ύπνου καθώς και αποφυγής κάθε παράγοντα που ενδέχεται να παρεμβαίνει. Οι κατευθυντήριες γραμμές για τα άτομα που πάσχουν από σεξυπνία συστήνουν την αποφυγή συγκεκριμένων περιπτώσεων όπως το στρες και το άγχος, το αλκοόλ και οι ναρκωτικές ουσίες. Η φαρμακολογική θεραπεία περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο την χορήγηση βενζοδιαζεπινών (ηρεμιστικών-υπναγωγών) μέσης ή μακράς δράσης. Η θεραπεία άλλων διαταραχών του ύπνου που συνυπάρχουν με την σεξυπνία, όπως είναι η υπνική άπνοια (σημειωτέον ότι προκαλεί στυτική δυσλειτουργία), μπορεί να βοηθήσει σημαντικά.
Η πιο ανησυχητική παράμετρος της σεξυπνίας έγκειται στην πιθανότητα το άτομο που γίνεται αποδέκτης της σεξουαλικής συμπεριφοράς να μην είναι θετικός και να μην συναινεί σε αυτή, δεδομένου ότι πλέον η πράξη αποκτά διαστάσεις βιασμού. Είναι γεγονός ότι κατά το παρελθόν έχουν καταγραφεί περιπτώσεις βιασμού στις οποίες ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε για την υπεράσπισή του, την διαταραχή της σεξυπνίας. Όταν αυτό συμβαίνει ανάμεσα σε ζευγάρια που ζουν μαζί, τότε το γεγονός αποκρύπτεται, γιατί ντρέπονται να το αναφέρουν ή να ζητήσουν βοήθεια. Αντίθετα επιλέγουν «λύσεις ανάγκης» και καταλήγουν ακόμα και να κοιμούνται σε χωριστά κρεβάτια ή και δωμάτια για σιγουριά. Ωστόσο, όσοι πιστεύουν ότι έχουν γίνει μάρτυρες ενός τέτοιου γεγονότος θα πρέπει, είτε είναι ζευγάρια είτε όχι, να συζητούν το θέμα αυτό και να απευθύνονται σε ειδικό, ώστε να τους ενημερώσει για το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
To εμβόλιο του HPV θωρακίζει από νοσήματα μέχρι .… σεξουαλικά ταμπού!
Aιτία αυτού του άρθρου είναι το άνοιγμα της σεξουαλικής ζωής αλλά και η αφύπνιση του σεξ που έρχεται την περίοδο αυτή που αγγίζει το καλοκαίρι! Όπως όλοι ξέρουμε, το καλό σεξ απαιτεί και τη «σωστή» υγεία. Ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους που τους προσφέρεται η ευκαιρία της σεξουαλικής ολοκλήρωσης, η γνώση, η πρόληψη και η προφύλαξη συναντούν την ηδονή και την σεξουαλική πρόκληση για να ανοίξει η πόρτα μιας ολοκληρωμένης επαφής.
Γι’ αυτό μέσα από την σημερινή μας επικοινωνία, επιτρέψτε μου να σας δώσω πληροφορίες για την μεγάλη επανάσταση που ήρθε στη σεξουαλική ζωή κυρίως των παιδιών μας, μπροστά στην απειλή των κονδυλωμάτων, μία σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος, που το εμβόλιο σφραγίζει με την παρουσία του την προφύλαξη τόσο του κοριτσιού όσο και του αγοριού από την μόλυνση αυτή και την καρκινογένεση που προκαλεί ως επιπλοκή. Ήδη βαδίζουμε στο χώρο της ιατρικής με όπλο μας το εμβόλιο αυτό, σχεδόν 12 χρόνια και η παρουσία του σηματοδοτεί την έγκαιρη χορήγησή του, πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής των εφήβων.
Πιο αναλυτικά, ας προσέξουμε τα παρακάτω:
Είναι γνωστό πως ακόμα η σεξουαλική αγωγή δεν έχει πάρει την πρέπουσα θέση, τόσο στους γονείς, όσο και στο σχολείο. Δυστυχώς η πολιτεία εξακολουθεί να δείχνει το άτολμο πρόσωπό της, φοβούμενη πιθανά αντιδράσεις και παρεξηγήσεις γύρω από την σεξουαλικότητα και έτσι αφήνει πρωτοβουλίες προσωπικές σχολείων και ιδρυμάτων, ενώ «κρεμάει» τους γονείς στο πώς πρέπει να διαχειριστούν οι ίδιοι τα θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα των παιδιών τους, που όσο μεγαλώνουν, τόσο απορούν και ψάχνουν απαντήσεις δεξιά και αριστερά και κυρίως από το ίντερνετ που έχει αναλάβει να είναι ο παντογνώστης.
Η συζήτηση γύρω από το σεξ είναι αυτή που φέρνει τους περισσότερους γονείς σε δύσκολη θέση, μη θέλοντας να πιστέψουν πως το «μικρό» παιδί τους πρόκειται να γίνει σύντομα σεξουαλικά ενεργό άτομο. Με αφορμή το εμβόλιο κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (κονδυλωμάτων), είναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του γονιού εκείνου που προτάσσοντας την υγεία του παιδιού του, το εμβολιάζει, αποδεχόμενος την φυσική πορεία των πραγμάτων και αποτάσσοντας τις παρωπίδες.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων ( Human Pappilloma Virus ) προσβάλλει γυναίκες και άνδρες κατά κύριο λόγο μέσω της σεξουαλικής επαφής. Υπάρχουν περισσότεροι από 200 διαφορετικοί τύποι του ιού, που διακρίνονται σε χαμηλού και υψηλού κινδύνου, ανάλογα με την δυνατότητά τους να πυροδοτήσουν την δημιουργία καρκινικών ή άλλων βλαβών όπως για παράδειγμα καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, του φάρυγγα, του λάρυγγα, και φυσικά τα ίδια τα γεννητικά κονδυλώματα. Οι μέχρι τώρα αναπτυγμένες φαρμακευτικές θεραπείες στοχεύουν στην αντιμετώπιση των αλλοιώσεων που δημιουργεί ο ιός και όχιστην ολοκληρωτική εξάλειψη του. Κατά συνέπεια, ο μοναδικός τρόπος για να προφυλαχθεί κανείς, είναι ο εμβολιασμός.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας η συχνότητα με τον οποία εμφανίζεται ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων είναι υψηλή και έχει ανοδική πορεία. Το εμβόλιο κατά του HPV έχει συμπεριληφθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών και χορηγείται δωρεάν σε κορίτσια ηλικίας 11-18 ετών. Παρόλα αυτά, το εάν θα λάβει το εμβόλιο μία έφηβη είναι στο χέρι του κάθε γονιού. Το θετικό που παρατηρείται όμως είναι πως όλο και περισσότεροι γονείς σπεύδουν να εμβολιάσουν τις έφηβες κόρες τους από την ηλικία των 11 ετών που ενδείκνυται. Ενδεικτικά, μέχρι το τέλος του 2016 είχαν χορηγηθεί στη χώρα μας 1,5 εκατομμύρια δόσεις των εμβολίων.
Η πραγματικότητα δείχνει, ότι το εμβόλιο θα φέρει την συζήτηση για το σεξ στην ατζέντα της επικοινωνίας γονιού-παιδιού. Ο γονιός αρχικά θα προσπαθήσει να μάθει εάν το παιδί του είναι σεξουαλικά ενεργό καθώς είναι σημαντικό το εμβόλιο να γίνεται πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι η γέφυρα που θα ανοίξει το δρόμο ενός διαλόγου, επιτρέποντας στην έφηβη που ανακαλύπτει το σώμα και την σεξουαλικότητά της να συζητήσει με την μητέρα της οτιδήποτε την απασχολεί σε αυτόν τον τομέα. Το εμβόλιο προσφέρει την ευκαιρία να γκρεμιστούν τα ταμπού και να οριοθετηθεί η ανάγκη του γονιού να πείσει το παιδί του, προκειμένου να προβεί στον εμβολιασμό χωρίς κατ’ επέκταση να σημαίνει ότι την επόμενη μέρα ανοίγει η σεξουαλική ζωή του. Αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο σημείο του γονιού που φοβάται λανθασμένα ότι ο εμβολιασμός ανοίγει με την δική του υπογραφή την πρώιμη σεξουαλική ζωή του παιδιού του. Σε αυτό μάλιστα, αντιστέκονται αρκετοί ακόμη γονείς, ενώ θα έπρεπε όλοι ανεξαιρέτως που έχουν παιδιά στην ήβη (10-13 χρ.) να τρέξουν να τα εμβολιάσουν και όχι να πιστεύουν ότι έτσι τα οδηγούν στο γρήγορο και αχαλίνωτο σεξ. Θέλω να ελπίζω ότι ο σκεπτόμενος γονιός δεν είναι αυτός που κρύβεται πίσω από το φόβο του δικού του πονηρού μυαλού, αλλά εκείνος που έχει τη δύναμη και τη γνώση να σώσει το παιδί του από τον καρκίνο που πιθανά αύριο θα το απειλήσει, γιατί ο συντηρητικός και ανώριμος γονιός του δεν το προφύλαξε έγκαιρα. Άραγε πως θα αισθάνεται αν μάθει αύριο ότι η κόρη του μολύνθηκε από τα κονδυλώματα στα 17 της χρόνια γιατί δεν την πήγε να εμβολιαστεί στα 11 της; Δεδομένου του διπλασιασμού των μολύνσεων από τον ιό των κονδυλωμάτων από το 2006-2011 (ΚΕΕΛΠΝΟ) δείχνει τη σημαντικότητα αλλά και την εγρήγορση που πρέπει να έχουμε ως γονείς αλλά και ως ενήλικες μπροστά σε αυτή τη μεγάλη μάστιγα που μπορούμε πια να την ξεριζώσουμε με το εμβόλιο.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως αν και το εμβόλιο κατά των ανθρωπίνων θηλωμάτων ενδείκνυται και για τα αγόρια, για την προστασία από γεννητικά κονδυλώματα, προκαρκινικές αλλοιώσεις, καρκίνο του πέους και του πρωκτού, δωρεάν εμβολιασμοί διατίθενται μόνο για τα έφηβα κορίτσια. Αυτό συμβαίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και στις περισσότερες χώρες όπου ο εμβολιασμός είναι συνιστώμενος. Η πρακτική αυτή υιοθετήθηκε επειδή οι άνδρες συνήθως είναι φορείς του ιού, αλλά δεν νοσούν. Παρόλα αυτά, κάποιες χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία, εφαρμόζουν το σχολικό εμβολιασμό σε κορίτσια και αγόρια και έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Είναι επομένως σαφές πως η ανοσοποίηση φύλο δεν γνωρίζει και θα πρέπει να γίνεται τόσο σε κορίτσια όσο και σε αγόρια για να μπορέσει να σπάσει ο κύκλος μετάδοσης του ιού.
Τρομάζοντας με την αλήθεια, «στρουθοκαμηλίζουμε». Το σεξ ανήκει σε όλους μας. Και φυσικά ανήκει και στα παιδιά μας που το ξεκινούν με άγνοια, παραπληροφόρηση και λάθος αντιλήψεις. Μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό; Έχουμε τη δύναμη να δεχτούμε πως η κόρη μας και ο γιός μας κάποια στιγμή (που πιθανά δεν θα την ξέρουμε) θα έχει σεξουαλική επαφή με κάποιον ή κάποια που επίσης μπορεί να αγνοεί και να μην ξέρει την αλήθεια; Γι’ αυτό, όσοι περισσότεροι είμαστε που σεβόμαστε τη σεξουαλικότητα ως επιλογή και συμπεριφορά, τόσο θα αναζητούμε την αλήθεια και θα προσφέρουμε την δυνατότητα στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να χαρούν την κορυφαία πράξη του έργου με την πιο μεγάλη σφραγίδα της ζωής: υγεία!!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ο έρωτας… εν ζωή!
Οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης, που έφεραν τα πάνω κάτω, έδειξαν τη μεγαλύτερη πραγματικότητα αυτής της κατάστασης που είναι η ανθρώπινη κρίση.
Μετά από μία μεγάλη περίοδο ευμάρειας και ευδαιμονίας που άλλαξε τις ζωές μας, έφτιαξε το lifestyle του τρόπου ζωής μας, ο σεισμός της κοινωνίας μας μετά το 2010, αποκάλυψε το σαθρό μας υπόστρωμα, φέρνοντας τα ανθρώπινα πάθη στην επιφάνεια με κυρίαρχο συναίσθημα το θυμό αλλά και την απελπισία. Γκρέμισε κάστρα του δήθεν, απογύμνωσε πετυχημένους και είδωλα του κοινωνικού μας κατεστημένου, ενώ παράλληλα προκάλεσε τους αξιοπρεπείς στην αναξιοπρέπεια με την οικονομική μιζέρια να επιβάλλεται, στην καθημερινότητά μας. Γκρίνια, απαισιοδοξία, φόβος αλλά και ερωτηματικά για το ποιος φταίει, ήταν η μόνιμη επωδός του κακού που μας βρήκε. Όλοι έψαχναν τον ένοχο, έξω από τον εαυτό τους, ενώ οι νέοι παρακολουθούσαν την ματαιότητα των γονιών τους, λέγοντας όμως απλά στους μεγαλύτερους: «Εσείς φταίτε, μας χαλκεύσατε το μέλλον μας…»
Mέσα στα χρόνια της κρίσης, χιλιάδες πτυχιούχοι και δυναμικοί άνθρωποι έφυγαν από τη χώρα, ενώ άλλες χιλιάδες νέοι ξαναγύρισαν στους γονείς τους κουκουλωμένοι στο παιδικό τους δωμάτιο, περιμένοντας την τροφή στο στόμα.
Αναμφίβολα και άλλοι πολλοί, έκτισαν νέες ελπίδες και δουλειές παλεύοντας μέσα από ευκαιρίες που η κρίση μπορεί να προσφέρει… Έτσι σήμερα, η ζωή μας κινείται από την προσπάθεια μέχρι την ηττοπάθεια, από την αγωνία της επιβίωσης έως τη νέα δημιουργία που γεννιέται πάντα μέσα στους δύσκολους καιρούς της ανεργίας, των χρεών και της νεόπτωχης κοινωνίας μας. Όλα αυτά λίγο-πολύ τα ξέρετε. Απλά εγώ, ανήμερα του Πάσχα σκέφθηκα να μοιραστώ μαζί σας λίγες από τις σκέψεις μου, γιατί βλέπετε έχω ζήσει και την Ελλάδα της ευμάρειας αλλά και τη σημερινή πραγματικότητα.
Το Πάσχα είναι το πιο ιερό κομμάτι της Ορθοδοξίας που φέρνει δύο αληθινά μηνύματα σε όλους μας. Τη συγχώρεση και την ανάσταση. Είναι ίσως οι δύο όψεις ενός νομίσματος που έχει την αξία του τιμήματος αλλά και της συναλλαγής. Εδώ όμως το νόημα είναι πιο βαθύ και πιο ανθρώπινο. Είναι η αναγνώριση της ζωής ως μοναδικό αγαθό της ύπαρξής μας και ο θάνατος που δεν ανασταίνει όπως έγινε με το Χριστό, ως θεάνθρωπο, αλλά δημιουργεί τη ζωή. Δηλαδή τον έρωτα, το πάθος και την πίστη που δίνουμε ως νοήμονα όντα στην ελπίδα, τη συντροφικότητα, την αγάπη.
Ίσως θα έλεγε κάποιος, κοινότυπες λέξεις, επαναλαμβανόμενες αλλά φοβάμαι και άγνωστες για πολλούς από εμάς. Η ύλη αντικατέστησε το ανθρώπινο πάθος και το κομπιούτερ έκανε τον έρωτα ψηφιακό εραστή.
Οι άνθρωποι κλείστηκαν μέσα τους, απομακρύνθηκαν μεταξύ τους, δεν ξέρουν να ερωτεύονται και να αγαπούν, ίσως γιατί πια δεν το πιστεύουν, αναζητώντας το εφήμερο και φιλήδονο, το ευκαιριακό και εγωπαθητικό, χωρίς να μπορούν να εκφράσουν συναισθήματα και προσωπικές ανάγκες. Δεν διαβάζουν βιβλία, δεν μιλούν, δεν δεσμεύονται, δεν έχουν οράματα, ενώ ο φόβος σύνδεσης ταξιδεύει μέσα στην προσποίηση και την άρνηση.
Η Χριστιανοσύνη γιορτάζει στις εκκλησίες της το Πάσχα. Η θεία κοινωνία δίνει άφεση αμαρτιών, αλλά το ερώτημα είναι ένα: Ζητάς τη συγχώρεση μέσα από την αγάπη του Θεού, ενώ δεν επικοινωνείς με το σύντροφό σου. Φοβάσαι το θάνατο, αλλά κάνεις ότι μπορείς για να ζεις αιώνια! Ποιο είναι το αληθινό κίνητρο της ύπαρξής σου;
Δεν ξέρω εάν η απάντηση είναι μία ή πολλές. Νομίζω όμως ότι ζεις για να μάχεσαι όχι για τη δικαίωση (άραγε ποιος θα στη δώσει;) αλλά για την αλήθεια που ο Χριστός διατυμπάνιζε στις ομιλίες του: Τον έρωτα που σε κάνει να βλέπεις το καλό και το κακό, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, την συνείδηση της αγάπης προς τον άνθρωπο, την ικανότητα να μιλάς μαζί του, να μοιράζεσαι, να συνεισφέρεις και όπως σημειώνει με έμφαση ο άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης: Όταν εγκλωβίζεις τον έρωτα μέσα σου, αυτή η απόλυτη εσωτερικότητα, κρύβει φόβο, δημιουργεί είδωλα και τελικά τον θάνατο.
Σήμερα Πάσχα, ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας στη ζωή που μας επιτρέπει ως σωστοί Χριστιανοί, να μεταλάβουμε την κοινωνική αλληλουχία, να γευτούμε το πάθος της πίστης προς εκείνον που διαλέξαμε για την συνέχεια, με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, ανοιχτά και πρόσφορα προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Όπως χαρακτηριστικά και προφητικά ο T.S. Eliot είπε: «στην αρχή μου είναι το τέλος… στο τέλος μου είναι η αρχή…».
Καλό Πάσχα σε όλους μας…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Όταν τα γεννητικά όργανα του άνδρα πονούν…
Σύμφωνα με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο ερμηνείας της υγείας του ατόμου, ο πόνος είναι μια ιδιοσυγκρασιακή εμπειρία που δημιουργείται από την αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Τα νεότερα θεωρητικά μοντέλα για την ερμηνεία του πόνου των γεννητικών οργάνων στον άνδρα έχουν προτείνει ότι πρόκειται για ένα σύνολο οργανικών (γενετικά, νευρολογικά και άλλα προβλήματα), ψυχολογικών (κατάθλιψη, άγχος, υποχονδρίαση, νοσοφοβία), αλλά και κοινωνικών παραγόντων (σχέσεις και κοινωνική καταπίεση) οι οποίοι αλληλεπιδρούν και συνηγορούν στην εμφάνιση του προβλήματος.
Ο πυελικός πόνος στον άνδρα ή αλλιώς πόνος των γεννητικών οργάνων, αποτελεί μια σχετικά κοινή κλινική κατάσταση που επηρεάζει αρκετούς άνδρες και μπορεί να σχετίζεται με ποικίλες σεξουαλικές δυσλειτουργίες και προβλήματα σχέσεων. Σε σημαντικό αριθμό των περιπτώσεων ο σαφής προσδιορισμός της αιτιολογίας που προκαλεί τον πόνο παραμένει ασαφής με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να μην ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή. Ο πόνος των γεννητικών οργάνων στον άνδρα είναι μια κλινική κατάσταση που έχει αναγνωριστεί εδώ και δεκαετίες με συμπτώματα που εναλλάσσονται σε διάρκεια και ένταση και από τα οποία μπορεί να επηρεαστεί κάθε άνδρας, οποιασδήποτε ηλικίας.
Ο πόνος των γεννητικών οργάνων στον άνδρα δεν είναι επαρκώς μελετημένη κατάσταση παρόλο που πολλές εργασίες τον συσχετίζουν με την ποιότητα της ζωής του και φυσικά την οργανική εικόνα που έχει (π.χ. ο πόνος κατά την ούρηση συσχετίζει τον προστάτη, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, αλλά και παθήσεις νευρολογικές και βλάβες της σπονδυλικής στήλης). Υπάρχουν όμως πόνοι που δεν προσδιορίζονται πραγματικά και διαχέονται σε όλη τη γεννητική περιοχή, προκαλώντας σύγχυση και στον ίδιο τον ασθενή αλλά και στον γιατρό που ψάχνει να βρει την αιτία και που σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει (ψυχοσωματικός πόνος).
Ορίζεται από την παρουσία επαναλαμβανόμενου ή επίμονου πόνου που σχετίζεται με τη σεξουαλική πράξη ή ακόμη και με την ιδέα του άνδρα ότι θα έρθει σε σεξουαλική επαφή (π.χ. η στυτική δυσλειτουργία διαμέσου του φόβου της αποτυχίας γεννάει τον πόνο και έτσι φέρνει την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής), για περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών σε ενήλικες άνδρες ηλικίας άνω των 18 ετών. Για πολλούς άνδρες ο πόνος είναι ένας φαύλος κύκλος της ψυχικής επιθυμίας και της σωματικής ανταπόκρισης, που εμπλέκονται αρκετοί μηχανισμοί συμπεριφοράς αλλά και λαθεμένης αντίληψης γύρω από τη σεξουαλικότητα. Η κορυφαία πράξη του πόνου φαίνεται να συντελείται κατά την διάρκεια της εκσπερμάτισης την οποία μπλοκάρει είτε ως πρόωρη, είτε ως ανεσταλμένη προκαλώντας δυσφορία και στην σεξουαλική του σύντροφο.
Χαρακτηριστικά στοιχείο του συμπτώματος του πόνου είναι και η αναστολή ή μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας που κάνει τον άνδρα να μην θέλει να εμπλακεί σε σεξουαλική επαφή, ή ακόμη να καθρεφτίζει την κακή σεξουαλική ζωή του ζευγαριού ή και την συναισθηματική ταραχή που μπορεί να περνάει η σχέση. Είναι σύνηθες ο άνδρας που καταλήγει στον γιατρό ψάχνοντας τον πόνο, ουσιαστικά ψάχνει κάτι άλλο, πιο βαθύ και μεγάλο που απεικονίζει τον πόνο στο μυαλό του παρά στα γεννητικά του όργανα.
Δεδομένων των χαρακτηριστικών του, ο πυελικός πόνος στον άνδρα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη σεξουαλική του λειτουργία. Η στυτική δυσλειτουργία είναι, έως τώρα, η πιο μελετημένη περίπτωση προβλήματος σε άνδρες με πόνο των γεννητικών οργάνων και ο επιπολασμός της κυμαίνεται μεταξύ 1% και 48%. Σε πρόσφατη ερευνητική μελέτη εντοπίστηκε ότι οι άνδρες με χρόνιο πυελικό πόνο βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν και στυτική δυσλειτουργία. Η συννοσηρότητα αυτή μπορεί να αποδοθεί σε οργανικά προβλήματα που επηρεάζουν την αιμοδυναμική λειτουργία του πέους (μεταβολικό σύνδρομο) και παρεμποδίζουν την φυσιολογική στυτική ανταπόκριση ή προκαλούν πόνο, όπως είναι η αύξηση του αγγειακού και του μυϊκού τόνου στην περιοχή της ανδρικής πυέλου. Ταυτόχρονα, η πρόωρη εκσπερμάτιση εμφανίζει σημαντική συσχέτιση με τον πόνο των γεννητικών οργάνων με τα επιδημιολογικά στοιχεία να τη συνδέουν με το 26% – 77% των περιπτώσεων. Η πρόωρη εκσπερμάτιση σχετίζεται συχνά με την διαφοροποίηση της αισθητικότητας και τις μυϊκές συσπάσεις που προκαλούνται από μια φλεγμονή ή μόλυνση στα γεννητικά όργανα, οι οποίες επιδρούν αρνητικά στο αντανακλαστικό της εκσπερμάτισης. Τέλος, έχουν εντοπιστεί και ενδείξεις συννοσηρότητας και των δύο αυτών σεξουαλικών δυσλειτουργιών, σε άνδρες με πόνο γεννητικών οργάνων, με ποσοστά επικράτησης που κυμαίνονται από 7% έως 15%.
Παρά το γεγονός, όμως, ότι ο πυελικός πόνος στους άνδρες είναι άμεσα συνυφασμένος με σημαντικές σεξουαλικές δυσλειτουργίες, υπάρχουν ελάχιστα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τους ψυχολογικούς παράγοντες που συνηγορούν στην εμφάνιση και διατήρησή του. Παρ ‘όλα αυτά, η βιβλιογραφία έχει τεκμηριώσει τη συμβολή των ψυχολογικών παραμέτρων στην μείωση αλλά και στη διατήρηση του πόνου των γεννητικών οργάνων. Πρόσφατη μελέτη σε 134 άνδρες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι πάσχουν από πυελικό πόνο αναφέρουν σημαντικά περισσότερες «σκέψεις σεξουαλικής αποτυχίας», σε σύγκριση με τους υγιείς άνδρες, αυξάνοντας περισσότερο το άγχος επίδοσής τους. Αντίστοιχη έρευνα διαπίστωσε ότι ο φόβος της στυτικής αποτυχίας συσχετίζεται με σημαντικά μεγαλύτερη ένταση του πόνου των ανδρών κατά τη σεξουαλική επαφή.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι αρνητικές σκέψεις διατηρούν ή και ενισχύουν την αίσθηση του πόνου στη σεξουαλική λειτουργία. Οι αρνητικές αυτές σκέψεις συχνά προέρχονται από δυσλειτουργικές πεποιθήσεις που βασίζονται σε λανθασμένες αντιλήψεις και ιδέες σχετικά με την ανδρική σεξουαλικότητα (π.χ. ο άνδρας πρέπει να είναι πάντα «έτοιμος» να κάνει σεξ, η διάρκεια της σεξουαλικής πράξης πρέπει να είναι συγκεκριμένη, και οι δύο σύντροφοι πρέπει να έρθουν ταυτόχρονα σε οργασμό κ.ο.κ). Ο άνδρας ερχόμενος σε αλληλεπίδραση με τις απόψεις αυτές, κοινωνικά και πολιτιστικά, εσωτερικεύει ένα σύστημα υψηλών προσδοκιών που ενισχύουν το άγχος ως προς τον σεξουαλικό του ρόλο. Με τον τρόπο αυτό, ο άνδρας ερμηνεύει τον πόνο ως ακόμα μια απειλητική παράμετρο της σεξουαλικής του λειτουργίας, επικεντρώνεται σε αυτόν βιώνοντάς τον ακόμα πιο έντονα, και απομακρύνεται περισσότερο από τα σεξουαλικά ερεθίσματα που θα ενισχύσουν τη διέγερση και επομένως τη φυσιολογική του ανταπόκριση στη σεξουαλική πράξη.
Η εμφάνιση του πόνου στα γεννητικά όργανα, δείχνει να αυξάνεται και να ταλαιπωρεί όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ανδρών κυρίως στην ηλικία 30-40 που φαίνεται να είναι η πιο αγχωτική περίοδος του, αφού κτίζει το οικοδόμημα της ζωής, επαγγελματικής, προσωπικής, κοινωνικής και θέλοντας να είναι τέλειος. Ο πόνος που «βγαίνει» μπροστά του και απλώνει παντού στα γεννητικά του όργανα (π.χ. όρχεις, πέος, χαμηλά στην κοιλιά, πρωκτική περιοχή) δείχνοντάς του ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ μέσα στο μυαλό του ζει συνεχώς και αδιαλείπτως το αίσθημα του πόνου που ουσιαστικά εκφράζει το φόβο και την ατέλεια του, απέναντι στην τελειοθηρία και επιβεβαίωση του ανδρισμού του, που πάντα στο σεξ συγκρίνεται με τον προηγούμενο και απειλείται από τον επόμενο!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Το σεξ στο ζευγάρι που γέννησε…
Η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση απογόνων αποτελούν τον μεγαλύτερο πόθο των περισσότερων ανθρώπων. Ωστόσο, η γέννηση ενός παιδιού συνήθως επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή των γονέων. Η κούραση, το άγχος, οι ευθύνες και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, που συνεπάγεται η φροντίδα ενός μωρού, έχουν ως αποτέλεσμα την υποτονική ερωτική επιθυμία και οδηγούν στη ραγδαία μείωση ή ακόμα και στην πλήρη απουσία σεξουαλικών συνευρέσεων.
Τα προβλήματα στη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού μπορεί να ξεκινήσουν πριν από το στάδιο της εγκυμοσύνης, καθώς πολλές γυναίκες ενδιαφέρονται για σεξουαλική συνεύρεση μόνο κατά τις γόνιμες μέρες και τότε οι σύντροφοί τους καλούνται να εκτελέσουν το καθήκον τους. Το γεγονός αυτό προκαλεί άγχος στους άντρες και είναι ικανό να τους δημιουργήσει κάποια (ψυχογενή) σεξουαλική δυσλειτουργία. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η γυναίκα έχει περισσότερες ορμές, όμως δεν είναι συχνές οι σεξουαλικές επαφές στο ζευγάρι, διότι η αύξηση του σωματικού βάρους της γυναίκας, αλλά και η αλλαγή της εικόνας της που σιγά-σιγά «φουσκώνει», προκαλούν μειωμένη ερωτική επιθυμία στον άντρα. Επιπλέον, πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της κύησης, καθώς φοβούνται ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στο έμβρυο.
Μετά τη γέννηση του παιδιού, πολλές μητέρες έχουν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και ασχολούνται αποκλειστικά με τη φροντίδα του παιδιού τους. Παραμελούν τον ρόλο της ερωτικού συντρόφου και αφοσιώνονται στον ρόλο της μητέρας, καθώς η σεξουαλική επαφή δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητά τους. Επιπλέον, οι ορμονικές αλλαγές στις νέες μητέρες προκαλούν συχνά επιλόχεια κατάθλιψη, η οποία συντελεί στη μειωμένη διάθεση για σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ, ακόμα, αρκετές γυναίκες αρκούνται στη σωματική επαφή που τους προσφέρει ο θηλασμός και το κράτημα του βρέφους στην αγκαλιά τους. Άλλος ένας λόγος που οδηγεί στην επιδείνωση της σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης της μητέρας. Πιο συγκεκριμένα, η γυναίκα είναι πιθανόν να θεωρεί ότι δεν είναι πλέον ελκυστική και επιθυμητή από τον σύντροφό της, εξαιτίας των αλλαγών στο σώμα της και των πολλών κιλών που προσπαθεί να χάσει. Είναι πολύ πιθανό να νιώθει άβολα, να ντρέπεται και να φοβάται ότι το σώμα της δεν θα επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν από την εγκυμοσύνη. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε βέβαια και τη μειωμένη ερωτική επιθυμία των αντρών, η οποία οφείλεται κυρίως στο άγχος, στην κούραση και στο αίσθημα παραμέλησης που νιώθουν από τη σύντροφό τους. Επίσης, παύουν να έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις και δεν τη βλέπουν ως ερωμένη τους αλλά ως μητέρα του παιδιού τους, ιδίως στην φάση του θηλασμού που ο άνδρας αισθάνεται την «ιερή εικόνα» που βιώνει.
Ιδιαίτερα χρήσιμα είναι τα ευρήματα ερευνών που αποκαλύπτουν τις πραγματικές διαστάσεις του πρόβληματος. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα του Πανεπιστημίου του Michigan έδειξε ότι μόλις το 30% των ζευγαριών άρχισε τις σεξουαλικές επαφές στις πρώτες 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό, ενώ περίπου το 50% των ζευγαριών ξεκίνησε πάλι τις ερωτικές συνευρέσεις στις πρώτες 7-12 βδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού. Έχει παρατηρηθεί ακόμα ότι πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή, διότι φοβούνται το ενδεχόμενο μιας νέας εγκυμοσύνης σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις υποχρεώσεις και στις ευθύνες που απορρέουν από αυτή. Άλλωστε το δυτικό μοντέλο ζωής της σύγχρονης γυναίκας θεωρεί και το ένα παιδί αρκετό για τη ζωή του γάμου της. Μάλιστα σε πολλές μελέτες καταγράφεται η μεγαλύτερη επιθυμία του άνδρα για επόμενο παιδί, παρά της γυναίκας η οποία αισθάνεται ότι φορτώνεται με μια επόμενη εγκυμοσύνη και ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ή ακόμη ότι «φρενάρει» και η καριέρα που έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα από ότι ένα παιδί…
Ένα σημαντικό ποσοστό ζευγαριών (20%) χρειάστηκε διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνών για να ξεκινήσει τις σεξουαλικές επαφές. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με έρευνα του Ahlborg (2008), στην οποία συμμετείχαν 2.000 ζευγάρια, η σεξουαλική επιθυμία και η σεξουαλική ικανοποίηση των ζευγαριών, 4 χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού, εξακολουθούσαν να είναι σε χαμηλό επίπεδο και η αύξηση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών ήταν ελάχιστη. Άλλο ένα πολύ σημαντικό εύρημα της έρευναςέδειξε οτι το 50% των ζευγαριών δήλωσε πως η ποιότητα της σεξουαλικής τους σχέσης ήταν μέτρια έως και κακή, οκτώ μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι σε αρκετά ζευγάρια η απόκτηση ενός παιδιού είναι περισσότερο η αφορμή και όχι η αιτία για τις μειωμένες σεξουαλικές επαφές. Χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη γέννηση του παιδιού, προκειμένου να αποκρύψουν τα πραγματικά αίτια του προβλήματος. Ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι η προβληματική επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, η πλήξη, η ρουτίνα, το άγχος, ησυνήθεια των συντρόφων να παραμελούν τον εαυτό τους, αλλά και η ύπαρξη σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Πολλά ζευγάρια χρησιμοποιούν τη γέννηση ενός παιδιού ως μέσο, προκειμένου να διατηρήσουν τη σχέση τους. Έχουν τη λανθασμένη πεποίθηση ότι ο ερχομός ενός παιδιού θα τους ενώσει, θα σταθεροποιήσει τη σχέση τους, θα δώσει νέα πνοή, θα αποκαταστήσει τα προβλήματα επικοινωνίας και θα αναθερμάνει το ερωτικό τους πάθος. Ωστόσο, αυτή η κίνηση φανερώνει ανωριμότητα και επιπολαιότητα, καθώς η γέννηση του παιδιού δεν μπορεί να εξαλείψει τα σημαντικά προβλήματα μιας δυσλειτουργικής σχέσης και δεν μπορεί να αποτρέψει τη διάλυσή της. Και η παροιμία «η σχέση γεννάει ένα παιδί και όχι το παιδί μια σχέση» δικαιώνεται καθημερινά, βλέποντας γύρω μας τις προβληματικές οικογένειες.
Πολύ σημαντική είναι η συμμετοχήτου πατέρα στη φροντίδα του βρέφους, διότι με αυτόν τον τρόποκαλύπτειεν μέρει την ανάγκη του για τρυφερότητα και βοηθάει τη σύντροφό του να ξεκουραστεί. Επίσης, επιτυγχάνεταιη ψυχική σύνδεση του ζευγαριού και επανέρχεται σταδιακά η σεξουαλική του επιθυμία.Επιπροσθέτως, είναι αναγκαίο για τη γυναίκα να ασχοληθεί με την εμφάνισή της, ούτως ώστε να νιώσει πολύ σύντομα άνετα με το σώμα της και να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή της. Το πιο σημαντικό είναι όμως να μην ξεχνούν οι γονείς ότι παραμένουν εραστές και να βρίσκουν λίγο χρόνο για μικρές αποδράσειςπου θα ανανεώνουν την ερωτική τους σχέση. Δυστυχώς, το σύνηθες είναι να πέφτουν με τα μούτρα πάνω στο παιδί… ξεχνώντας ο ένας την μούρη του άλλου!!
Εν κατακλείδι, ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί ίσως το σημαντικότερο βήμα στον κύκλο μιας ερωτικής σχέσης και συχνά θέτει στο περιθώριο τη σεξουαλική ζωή των συντρόφων-γονέων.Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε μάλιστα, όταν γίνουμε γονείς είναι το εξής: Η ευτυχία των παιδιών συνδέεται άμεσα με την ευτυχία των γονιών τους και η ευτυχία των γονιών προϋποθέτει μια υγιή σεξουαλική ζωή, που ξεκινάει από τη γνωριμία, προχωράει και μέσα στην εγκυμοσύνη και φυσικά ζει και βασιλεύει μετά από αυτήν!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ο άνδρας μου έχει σεξουαλικό πρόβλημα….
Όταν εμφανίζεται το σεξουαλικό πρόβλημα μέσα σε μία σχέση, η γυναίκα επωμίζεται ένα ρυθμιστικό ρόλο στην τροπή του. Στα χέρια της κρατά ένα μεγάλο μερίδιο συμμετοχής, για το εάν θα λύσουν το πρόβλημα ή θα «κλειδώσουν» σαν σύντροφοι σε αυτό. Η φιγούρα της μπορεί να εξελιχθεί από μοιραία και τραγική έως ουσιαστική και καθοριστική στην ανάκαμψη της ερωτικής ζωής τους. Έχει επομένως νόημα να εξετάσουμε καλύτερα το ψυχολογικό προφίλ της γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με το σεξουαλικό πρόβλημα του άνδρα της. Το εάν εκείνη θα παρακινήσει τον καθηλωμένο από το άγχος, τον φόβο και την ντροπή, σύντροφό της, να αναζητήσει βοήθεια από ειδικούς, είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για τη θεραπεία του.
Τα σεξουαλικά προβλήματα στον άνδρα μπορούν να εμφανισθούν σε κάθε στάδιο της σεξουαλικής απάντησης. Ξεκινώντας από τις διαταραχές επιθυμίας, συναντούμε τη μειωμένη ή καθόλου επιθυμία του άνδρα για εμπλοκή σε σεξουαλικές δραστηριότητες και την σεξουαλική αποστροφή. Η επιθυμία είναι προαπαιτούμενη για το ξεκίνημα της σεξουαλικής επαφής και όταν εκείνη απουσιάζει, το σεξ βγαίνει από την ατζέντα του ζευγαριού. Έπειτα, υπάρχουν οι διαταραχές της διέγερσης, στις οποίες εντάσσεται η στυτική δυσλειτουργία και η παρατεταμένη στύση. Στη συνέχεια είναι οι διαταραχές του οργασμού, στις οποίες εντάσσεται η πρόωρη, η ανεσταλμένη και η παλίνδρομη εκσπερμάτιση. Οι διαταραχές του οργασμού και κυρίως η πρόωρη εκσπερμάτιση φέρνουν τον άνδρα αντιμέτωπο με τον φόβο της ανεπάρκειας απέναντι στην σύντροφό του, κάθε φορά που εκσπερματίζει χωρίς να το θέλει και φυσικά χωρίς να ικανοποιήσει τη γυναίκα του (αισθάνεται λίγος) .
Οι επιπτώσεις μιας ανδρικής σεξουαλικής διαταραχής δεν περιορίζονται μόνο σε αυτόν που τη βιώνει, αλλά επεκτείνονται και σε αυτόν που επηρεάζει, δηλαδή τη σύντροφο του. Πώς αισθάνεται άραγε, η γυναίκα που βλέπει τη σεξουαλική της ζωή να χάνεται; Απογοήτευση, αμηχανία, θυμός, ενοχή, προδοσία, φόβος για πιθανή απόρριψη ή και αυτοκατηγορία είναι μερικά από τα συνήθη συναισθήματα που εμπλέκει την ίδια με το σύντροφό της. Η μειωμένη επιθυμία και η στυτική δυσλειτουργία πλήττουν την αυτοεκτίμηση της γυναίκας και την κάνουν να έχει αμφιβολίες για την θελκτικότητα της, ενώ οι υποψίες για τρίτο πρόσωπο δεν αργούν να έρθουν. Η πρόωρη εκσπερμάτιση από την άλλη είναι αυτή που την θυμώνει περισσότερο, καθώς την αποδίδει σε εγωκεντρισμό και αδιαφορία του συντρόφου για τον δικό της οργασμό (μένει…στα κρύα του λουτρού).
Όταν μια σεξουαλική αποτυχία γίνει μέρος της σεξουαλικής δραστηριότητας, ο άνδρας προσπαθεί να «κρυφτεί» νιώθοντας μειονεξία και ενοχή, ενώ η γυναίκα «κάνει ότι δεν βλέπει» για να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση. Σιωπούν επομένως, επειδή εκείνος δεν θέλει να παραδεχθεί αυτό που του συμβαίνει και επειδή εκείνη φοβάται πως θα κάνει κακό στη σχέση. Βλέπετε, το σεξουαλικό πρόβλημα πονάει και τους δύο! Επιπλέον, η στάση αυτή της γυναίκας μπορεί να ερμηνευθεί και ως φόβος ότι δεν είναι επιθυμητή πλέον σε εκείνον, με αποτέλεσμα να μην του προκαλεί το σεξουαλικό ενδιαφέρον, που αποτυπώνεται με τη σκληρότητα του πέους και τον οργασμό του. Άλλωστε η εκσπερμάτιση αποτελεί τη σφραγίδα της καλής σεξουαλικής επαφής και φυσικά του πόθου του άνδρα προς τη γυναίκα.
Κάποια άλλη γυναίκα μπορεί να επιλέξει έναν πιο ενεργό ρόλο. Στην αγωνία της να μπει στο πρόβλημα και να βρει τη λύση, ίσως καταλήξει να πιέζει και να γεμίζει με ενοχές τον ήδη αγχωμένο σύντροφό της. Στην ελεγκτική προσπάθειά της να τον διεγείρει αγγίζοντάς τον, τον κολλά στον τοίχο καθώς βλέπει πως η στύση δεν έρχεται και απογοητεύεται. Συχνά αυτό που ακολουθεί είναι η απεμπλοκή της από το πρόβλημα, χρεώνοντας την σεξουαλική αποτυχία σε προσωπική αποτυχία του συντρόφου της: «Δεν έχεις στύση γιατί δεν είσαι αρκετά άντρας». Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί και να αμφισβητήσει τον ανδρισμό του, με σκέψεις περί ομοφυλοφιλίας…
Εκείνος εγκλωβισμένος στο κυνήγι της αποτυχίας αισθάνεται ότι δίνει εξετάσεις μπροστά στη δασκάλα, η οποία τον κόβει πρωτού ξεκινήσει η διαδικασία!
Αυτό που εν τέλει κάνει κακό στη σχέση, είναι η επερχόμενη αποστασιοποίηση του ζευγαριού, που προκύπτει όταν τα ταμπού εμποδίζουν την ανοιχτή επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο κάνουν την εμφάνισή τους ο εκνευρισμός, η καταπίεση και η επιθετική στάση της γυναίκας απέναντι στον άνδρα. Όσο εκείνη του επιτίθεται, αυτός ενοχοποιείται και απομακρύνεται. Η γυναίκα που φοβάται να μιλήσει στον άνδρα της για την στυτική του αποτυχία, προκειμένου να βρει μια λύση χωρίς να τον θίξει, είτε τρέχει στο φαρμακείο για να αγοράσει το πρώτο φάρμακο της στύσης που της έρχεται στο μυαλό, είτε χτυπά μόνη, μέσα στην αγωνία την πόρτα του ειδικού.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα ζευγάρι που ήρθε πριν χρόνια στο γραφείο και μου αφηγήθηκε την ιστορία του. Ο άνδρας είχε στυτικό πρόβλημα και η σύζυγός του, προκειμένου να μην τον κάνει να νιώσει άβολα συζητώντας το, αλλά να έχει και σεξουαλική ζωή , συμβουλευόταν μία φίλη της φαρμακοποιό η οποία την προμήθευε με στυτικά φάρμακα. Εκείνη τα έβαζε στο φαγητό του, και με αυτό τον τρόπο, το σεξ επανήλθε στο ζευγάρι. Αλλά ούτε και τότε μπόρεσαν να συζητήσουν ανοιχτά για αυτό που συνέβαινε. Είχαν μια καλή σεξουαλική ζωή αλλά σιωπηρά απολάμβαναν το σεξ, χωρίς να σχολιάσουν το πώς έγινε αυτό! Μία μέρα όμως, ψάχνοντας εκείνος το συρτάρι της, βρήκε το κουτάκι που υποσχόταν «σκληρή στύση». Ακολούθησε μία μεγάλη σύγκρουση στο ζευγάρι, όπου ο άνδρας κατηγόρησε τη γυναίκα του πως χρησιμοποιεί τα φάρμακα της στύσης για να «ντοπάρει» τον εραστή της, τον οποίο έφερνε στο σπίτι (γι’ αυτό και είχε τα φάρμακα στο συρτάρι της), όταν εκείνος έλειπε στην δουλειά. Τα αποκαλυπτήρια δεν άργησαν να γίνουν και το ζευγάρι μίλησε ανοιχτά για όσα το βάραιναν τόσο καιρό και προσπαθούσε να κουκουλώσει. Έτσι πήραν την απόφαση να έρθουν σε εμένα!
Όταν ένα σεξουαλικό πρόβλημα μας χτυπά την πόρτα, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε αρχικά είναι να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό. Η γυναίκα μπορεί να είναι εκείνη που θα δείξει στον άνδρα ότι υπάρχει πρόβλημα, το οποίο αφορά και τους δύο. Θα πρέπει να τον ηρεμήσει λέγοντας του πως δεν φταίει αυτός για ότι συμβαίνει και να τον ρωτήσει πως αισθάνεται γι’ αυτό. Έπειτα σημαντική είναι η διατήρηση του ερωτικού παιχνιδιού στο ζευγάρι. Η σεξουαλική πράξη αφορά την ηδονή και τον έρωτα και δεν θα πρέπει να είναι βεβιασμένη, ούτε βιαστική. Τέλος, το να επισκεφτείτε ειδικό είναι η αρχή για τη λύση του προβλήματός σας. Αφού γίνει ο οργανικός έλεγχος και βρεθεί το αίτιο του προβλήματος, η διάθεση του ζευγαριού να συνεργαστεί με τον ειδικό είναι αυτή που θα αποκαταστήσει την ερωτική ζωή και το πάθος στη σχέση.
Η σχέση που «μιλάει», δεν «κολλάει» μπροστά σε κανένα σεξουαλικό πρόβλημα και γρήγορα το ξεπερνάει εάν και οι δύο το καταλάβουν και δεχτούν την ανάγκη να το ξεπεράσουν μαζί, χωρίς να ψάχνουν τον ένοχο. Αυτό που φταίει είναι η σιωπή. Και αυτό που δίνει λύση είναι ότι «μαζί θέλουμε να έχουμε σεξουαλική ζωή»!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
«Κυνηγώντας την ευτυχία…»
«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα», έγραψε μεταξύ των άλλων ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Για την αγάπη αυτή παλεύουν καθημερινά πολλά ζευγάρια, δίνοντας τη δική τους μάχη ενάντια στη φθορά του χρόνου και της τριβής της καθημερινότητας, αναζητώντας την ευτυχία. Τι είναι και πως βιώνεται όμως σήμερα η ευτυχία; Αποτελεί ένα συναίσθημα, ένα στόχο ή μια ουτοπία; Είναι μια λέξη ευχή μπροστά στην πεζή πραγματικότητα, δημιουργώντας το νόημα της προσδοκίας και που πολλές φορές, η ευτυχία ταυτίζεται με την αγάπη. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αγάπη δεν συσχετίζεται απαραίτητα με αυτήν. Εάν θέλουμε να δούμε την πραγματική ταύτιση αγάπης και ευτυχίας, τότε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι «όταν τα χέρια του γονιού γεμίζουν από την αγκαλιά του παιδιού του!»
Ας πάμε όμως στο γάμο που θεωρείται ότι είναι ο ρόλος της ευτυχίας (ή δυστυχίας…). Παλαιότερα η κοινωνία συσχέτιζε τον ευτυχισμένο με τον παντρεμένο και αυτό γιατί ο θεσμός του γάμου είχε διαφορετική δομή σε σχέση με το σήμερα. Ο γάμος λοιπόν, μέσα από την πάροδο των χρόνων τροποποιήθηκε, με ολοένα και περισσότερα ζευγάρια να διαλέγουν εναλλακτικούς τρόπους για να κατοχυρώσουν την σχέση τους (δημαρχείο, σύμφωνο συμβίωσης). Πώς και γιατί άλλαξε όμως ο θεσμός αυτός;
Ο γάμος του χθες, προσέφερε μια κοινωνική και οικονομική ασφάλεια για τη γυναίκα, η οποία είχε ως ενασχόληση τα οικιακά και την ανατροφή των παιδιών (μάνα-τροφός). Επίσης, της παρείχε ανεξαρτησία μέσα στα κοινωνικά-ηθικά πρότυπα, της τότε συντηρητικής εποχής και από δεσποινίδα γινόταν κυρία. Άνοιγε δηλαδή ο δρόμος της κοινωνικής αξιοπρέπειας, αλλά και προσωπικής αυτονομίας, αφού έφευγε από πάνω της το οικογενειακό βάρος που την ήθελε άσπιλη, αμόλυντη και καθαρή για να παραδοθεί στον άνδρα της, που συνήθως γνώριζε στα σκαλιά της εκκλησίας.
Όμως η έννοια του γάμου σήμερα, άλλαξε γιατί η γυναίκα μπήκε δυναμικά στην παραγωγή, ειδικά μετά τη δεκαετία του ΄70. Έγινε οικονομικά ανεξάρτητη αφού μορφώθηκε, έμαθε να διεκδικεί την επαγγελματική της καταξίωση και απελευθερώθηκε σεξουαλικά. Δεν διστάζει να αμφισβητεί τον άνδρα και να τον χρεώνει, να τον απαξιώνει και… φυσικά σεξουαλικά να τον ευνουχίζει αλλάζοντας τις ισορροπίες στο κρεβάτι, δείχνοντάς του ότι είναι λίγος, μικρός και όχι αρκετός να την ικανοποιήσει, αφού η σιωπή του σεξ χθες έγινε φωνή με θυμό στο σήμερα . Η σύγχρονη γυναίκα λοιπόν, είναι αποφασιστική, θέτει υψηλές προσδοκίες, κόντυνε τον άνδρα και έγινε ρυθμιστής της κοινωνίας φέρνοντας τα πάνω κάτω στη σχέση των δύο φύλων . Τώρα, θα μου πείτε ότι η γυναίκα φταίει για όλα αυτά; Και αυτή προκάλεσε την επερχόμενη σύγκρουση και την αναζήτηση της ευτυχίας;
Ο άνδρας από την άλλη πλευρά, παγώνει μπροστά στο νέο πρότυπο γυναίκας, δείχνει να έχει παραδοθεί για τα καλά, μαλθακοποιήθηκε και από «την υπερπροστατευτική μαμά του» και φοβάται να διαχειριστεί την νέα πραγματικότητα, η οποία θέλει την γυναίκα να είναι δυναμική, αυτοδημιούργητη, εργατική και ασυμβίβαστη. Μάλιστα η αστική κοινωνία της έδωσε προνόμια ώστε η ισχυροποίηση της την οδηγεί στην μοναχική αυτονομία αλλά και στην άγαμη μητρότητα. Άρα ο άνδρας της έγινε λιγότερο απαραίτητος; Μήπως σε λίγο δεν θα τον χρειάζεται καθόλου; Και αν ναι τότε μπορούμε να πούμε στην ευτυχία «χαιρέτα μας…τον πλάτανο!»
Ο γάμος φαίνεται να αντιμετωπίζει κρίση, μέσα σε ένα πλαίσιο οικονομικής δυσπραγίας, σεξουαλικής απορρύθμισης (ο άνδρας χάνει το σεξουαλικό του ρόλο) και επαγγελματικής αμφισβήτησης, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί τα τελευταία 10 χρόνια. Έχει ένα παροδικό χαρακτήρα μέσα στο χρόνο, με έντονες συγκρουσιακές καταστάσεις.Οι άνθρωποι δεν ανανεώνουν την σχέση τους και χάνουν το ενδιαφέρον τους όχι μόνο για το σεξ αλλά και για το σύντροφο. Σήμερα χωρίζουν γιατί δυστυχούν και βγαίνουν να κυνηγήσουν την χαμένη ευτυχία. Ακόμα λοιπόν και αυτοί που είχαν δώσει αμοιβαία υπόσχεση για κοινή πορεία κάτω από την στέγη της εκκλησίας ή του δημαρχείου, συχνά χτυπούν την πόρτα του δικηγόρου, για να χωρίσουν από μνήμες και συναισθήματα μέχρι μετρητά και σπίτια.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα διαζύγια στην χώρα μας, έχουν σημαντικά ανοδική τάση, με μέσο όρο 15.000 το χρόνο, την τελευταία τετραετία. Μάλιστα το 45% των διαζυγίων προέρχεται από ζευγάρια που ήταν παντρεμένα για τουλάχιστον 10 χρόνια. Το 2014 ο αριθμός των εκδοθέντων διαζυγίων ανήλθε στις 18.000. Ραγδαία αύξηση αν λάβει κανείς υπόψιν πως ο αριθμός των διαζυγίων το 2000 ήταν 13.000. Με βάση αυτά τα νούμερα, γίνεται λόγος γιαζευγάριαπου σταμάτησαν να προσπαθούν και απλά συνυπήρχαν, ήταν θεατέςμέσα στη δική τους σχέση, βολεμένοι αλλά και αποξενωμένοι από την προσωπική τους ζωή που βρίσκει αλλού καταφύγιο και… πιθανή ευτυχία. Η ζωή που τους ένωσε, τους άναψε και τους έκανε ανάμεσά τους να απολαμβάνουν τα «μπλεγμένα σεντόνια τους», τώρα ο ασυμβίβαστος-ανυποχώρητος εαυτός τους δεν ελπίζει και δεν περιμένει τίποτα, αποκτώντας ο καθένας τα δικά του σεντόνια!
Εν έτη 2018, τα σύγχρονα πρότυπα σχέσεων προστάζουν την ανάγκη της επιθυμίας του εύκολου και ωθούν τους ανθρώπους να επενδύουν στο ευκαιριακό συναίσθημα και στο ευκαιριακό σεξ, αδυνατώντας να κατανοήσουν την πραγματική σημασία της αγάπης και του έρωτα μέσα στο πλαίσιο της σχέσης. Ο ερωτικός χάρτης αλλάζει, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ερωτική ζωή του σύγχρονου ατόμου, τάζοντας το ιδανικό ταίρι, μέσα από ένα καταιγισμό πληροφοριών: νέων, ωραίων, ελεύθερων και δεσμευμένων. Κεντρική ιδέα: πώς θα «αγοράσω» ηδονή, χωρίς να «πουλήσω» συναίσθημα. Ή ακόμη και να απολαύσω αυνανιζόμενος τις φαντασιώσεις που μου δημιουργούν «την δική μου ευτυχία», που την ζω χωρίς κόστος, εμπλοκή και δεσμεύσεις. Καλά να είναι ο ηλεκτρονικός μου υπολογιστής που με συντροφεύει ιδανικά και ευτυχισμένα!!
Οι νέοι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να επενδύσουν συναισθηματικά, δεν κάνουν υποχωρήσεις, προτιμούν την ανεξαρτησία τους, αποφεύγοντας την δέσμευση όλο και περισσότερο. Έχουν έντονο το ναρκισσιστικό στοιχείο που τους κάνει να χτίζουν το υπερεγώ και να γκρεμίζουν το «εμείς» της σχέσης. Έχουν μάθει να κυνηγούν την προσωπική τους ευμάρεια, την κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη, αδυνατώντας να αγαπήσουν, γιατί πιθανά δεν την ξέρουν και μάλλον φαίνεται και να μην την χρειάζονται. Πλέον δεν διψούν για συντροφικότητα και μοιάζουν να έχουν καταλάβει ότι το αληθινό παιχνίδι της πραγματικής ευτυχίας είναι η αυτολατρεία τους. Ο θεσμός του γάμου μοιάζει για αυτούς να μην έχει την ίδια εσωτερική αναπαράσταση με παλαιότερα και το «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» ακούγεται πιο παρωχημένο από ποτέ και ίσως γραφικό.
Η ευτυχία μοιάζει πιο πολύ με ένα ωραίο ποίημα που διαβάζει ο αναγνώστης, ψάχνοντας να ικανοποιήσει την πνευματική του ανησυχία, ενώ στην ανθρώπινη συμπεριφορά είναι μία ευχή που δυστυχώς πολλές φορές μετατρέπεται σε κατάρα, γιατί όλοι την θέλουμε και την κυνηγάμε ψάχνοντάς την από εδώ και από εκεί, κατηγορώντας όμως αυτόν που δεν μας την δίνει, θυμώνουμε με τον σύντροφο που φταίει για όλα και μας στερεί τη χαρά της, αλλά ξεχνάμε και μάλλον σιγά σιγά το αφήνουμε πίσω μας το πιο χαρακτηριστικό πρόσωπό της: τον εαυτό μας, που όσο τον βάζουμε να σκεφτεί τι θέλει και τι ζητάει μέσα σε μια σχέση που προσπαθεί να φτιάξει, τότε θα δει ότι η ευτυχία είναι μια εικόνα γεμάτη από νοήματα, λέξεις, εκφράσεις και συναισθήματα που γενναιόδωρα προσφέρουμε σε αυτόν που τον επιλέξαμε για να ευτυχίσουμε και οι δύο. Διαφορετικά ας την διαβάζουμε στην πεζογραφία, ας την περιγράφουμε με φαμφαρισμούς στις κοινωνικές μας παρέες και ας την φωτογραφίζουμε στα σέλφι μας, αφήνοντας απ΄ έξω…το μυαλό μας και τα συναισθήματά μας!
Θα κλείσω με τη φράση μιας κυρίας στα 49 της χρόνια, που όταν την ρώτησα γιατί δεν έχει παντρευτεί μέχρι τώρα και φυσικά δεν έχει κάνει και παιδί, είπε: «Γνώρισα πολλούς άνδρες, ήμουν όμως άτυχη γιατί κανείς δεν με έκανε ευτυχισμένη!» Εσείς μπορείτε, φίλοι αναγνώστες, να καταλάβετε την συνέχεια αυτής της άτυχης ευτυχίας…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Μπορεί ένα καρδιολογικό πρόβλημα να σταθεί «εμπόδιο» στη σεξουαλική μου συνέχεια;
Αναρίθμητες είναι οι ταινίες και οι τηλεοπτικές προβολές, που κατά καιρούς, θέλοντας να τονίσουν το πόσο παρακινδυνευμένο είναι το εξωσυζυγικό «παιχνίδι» με αιθέριες υπάρξεις, στιγματίζουν την εικόνα ενός άνδρα – κατά κύριο λόγο μέσης ηλικίας – ο οποίος έχοντας περάσει μία ακαταμάχητη σεξουαλική βραδιά στο πλευρό της ερωμένης του, αργοσβήνει, καθώς η «αδύναμη» καρδιά του τον εγκαταλείπει. Παρά το γεγονός, ότι το σεξ είναι μία από τις πιο απολαυστικές εμπειρίες στη ζωή ενός ανθρώπου, πολλές φορές καταλήγει να «ενοχοποιείται» μέσα από φόβους και σκέψεις, που αφορούν την υγεία του συντρόφου, που φέρει ένα καρδιολογικό πρόβλημα. Μελέτες έχουν δείξει, ότι πολλοί ασθενείς, μετά την απόκτηση μίας καρδιαγγειακής νόσου, καθίστανται σεξουαλικά ανενεργοί, καθώς τόσο οι ίδιο όσο και οι σύντροφοί τους φοβούνται να ρισκάρουν την ακεραιότητα της ζωής τους μπροστά στη «στιγμιαία ηδονή» που το σεξ προσφέρει.
- Τι ανησυχεί περισσότερο τους ανθρώπους με καρδιολογικά προβλήματα;
- Πότε κάποιος μπορεί να αρχίσει να κάνει σεξ;
- Πως μπορεί ο γιατρός να βοηθήσει τον ασθενή του;
Οι άνδρες και οι γυναίκες με ιστορικό ενός καρδιαγγειακού επεισοδίου, συνήθως φοβούνται να λάβουν μέρος σε οποιαδήποτε δραστηριότητα απαιτεί έντονη σωματική εμπλοκή και προκαλεί κόπωση, με το σκεπτικό, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πυροδοτήσει μία νέα καρδιολογική κρίση ή να αποδειχθεί θανατηφόρο. Η αλήθεια όμως είναι, ότι το σεξ από μόνο του ευθύνεται για λιγότερο από το 1% του συνόλου των καρδιακών προσβολών. Στην πραγματικότητα, η σεξουαλική πράξη αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς, το ρυθμό της αναπνοής και την αρτηριακή πίεση, αλλά με μετριοπαθή ρυθμό, που δεν επιβαρύνει την καρδιά περισσότερο από ό,τι η μέτρια σωματική άσκηση.
- Είναι αλήθεια ότι μετά τη διάγνωση μίας καρδιαγγειακής πάθησης μπορεί να μειωθεί η σεξουαλική επιθυμία;
- Μπορεί ένα καρδιολογικό πρόβλημα να επηρεάσει τη σεξουαλική λειτουργία;
- Το σεξ μετά από ένα καρδιολογικό πρόβλημα μπορεί να είναι και πάλι το ίδιο;
Η αλήθεια είναι, ότι πολλοί ασθενείς μετά την εμφάνιση μίας καρδιαγγειακής πάθησης, παρουσιάζουν μειωμένο σεξουαλικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, το γεγονός αυτό, δεν σχετίζεται τόσο με την πραγματική κατάσταση της υγείας τους, όσο με το συναισθηματικό και ψυχολογικό αντίκτυπο της θεραπείας που απαιτείται. Πολλές φορές, η διάγνωση ενός καρδιολογικού προβλήματος κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται λιγότερο δυνατοί, νέοι και ελκυστικοί.
Ένα καρδιολογικό πρόβλημα μπορεί να επιφέρει αλλαγές στην φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού και να οδηγήσει στην εμφάνιση κάποιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Μάλιστα, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες πολλές φορές χρησιμεύουν ως «ενδείξεις» για τον εντοπισμό ενός αδιάγνωστου καρδιολογικού προβλήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνδρες αναφέρουν δυσκολία στη διατήρηση της στύσης τους, οι γυναίκες μιλούν για συμπτώματα κολπικής ξηρότητας, ενώ και τα δύο φύλα συχνά κάνουν λόγο για μειωμένο ερωτικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, είναι σημαντικό ο ασθενής να βρει το θάρρος και να μιλήσει στον καρδιολόγο ή στον παθολόγο του για τα ζητήματα αυτά. Οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες σήμερα θεραπεύονται με τη χρήση σύγχρονων και καινοτόμων μεθόδων παρέμβασης (φαρμακοθεραπεία ή και ψυχοθεραπεία), γρήγορα και αποτελεσματικά.
Όταν ένας άνθρωπος έχει υποστεί καρδιακή προσβολή, τότε ο γιατρός του μπορεί να του προτείνει να περιμένει από μία έως έξι εβδομάδες προτού κάνει σεξ, ανάλογα με τη σοβαρότητα του επεισοδίου και τη θεραπεία που ακολουθεί. Συνήθως, οι επιβλέποντες γιατροί εξετάζουν, εάν ο ασθενής μπορεί να εμπλακεί σε ήπια έως μέτρια σωματική δραστηριότητα (π.χ., γρήγορο περπάτημα), χωρίς συμπτώματα στηθάγχης και δύσπνοιας. Επίσης, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ηλεκτροκαρδιογράφημα και τεστ κοπώσεως, προκειμένου να βεβαιωθεί για την ακεραιότητα της υγείας του ασθενούς του. Όταν κάποιος έχει υποστεί χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να περιμένει μερικές εβδομάδες, έως ότου αποκατασταθούν οι τομές και η λειτουργικότητα των ιστών και των αιμοφόρων αγγείων γύρω από την περιοχή της καρδιάς.
Είναι σημαντικό οι γιατροί να μπορούν να «διαβάσουν» τους ασθενείς τους και να είναι πρόθυμοι να μιλήσουν μαζί τους για πιο προσωπικά θέματα, όπως είναι η συνέχεια της σεξουαλικής τους ζωής. Η καρδιακή αποκατάσταση μέσα από εποπτευόμενα προγράμματα σωματικής άσκησης (περπάτημα, ποδηλασία), μαθαίνει στους ανθρώπους με καρδιολογικά προβλήματα, πως να εμπιστεύονται και πάλι τις δυνατότητες του σώματός τους, αφού τα προγράμματα αυτά οδηγούν σε σταδιακή αύξηση του καρδιακού ρυθμού, χωρίς να απειλούν τη λειτουργικότητα της καρδιάς.
Το σεξ μπορεί να είναι το ίδιο απολαυστικό (ή να γίνει και ακόμα καλύτερο) υπό την προϋπόθεση, ότι οι καρδιοπαθείς θα εισαχθούν με σταδιακό τρόπο και χωρίς στρες στη σεξουαλική πράξη. Τα προκαταρκτικά παιχνίδια, όπως οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα αγγίγματα, μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη αίσθηση εξοικείωσης και ασφάλειας στο σύντροφο με καρδιολογικό πρόβλημα. Παράλληλα, ο σύντροφος ενθαρρύνεται να λαμβάνει στάσεις κατά τη διάρκεια του σεξ, που τον κάνουν να αισθάνεται άνετα και δεν τον κουράζουν (π.χ., αποφυγή τον πρώτο καιρό της στάσης που ο άνδρας είναι «από πάνω», καθώς αυτή η στάση απαιτεί περισσότερη δύναμη).
Χρήσιμες Συμβουλές:
- Προγραμματίστε το σεξ σε χρόνους, που αισθάνεστε πιο χαλαροί και διαθέτετε περισσότερη ενέργεια.
- Επιλέξτε χώρους που να είναι άνετοι και οικείοι, έτσι ώστε να αποφύγετε το στρες.
- Αποφύγετε την κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών και το κάπνισμα, καθώς επηρεάζουν την αιματική κυκλοφορία.
- Για να μπορέσετε να έρθετε σε σεξουαλική επαφή, αφού έχετε φάει ένα πλήρες γεύμα, περιμένετε 1 έως 3 ώρες, προκειμένου η πέψη να γίνει σωστά.
- Να θυμάστε, ότι το άγχος εκ μέρους ενός εκ των δύο μπορεί να επηρεάσει τη σεξουαλική απόδοση του καρδιοπαθούς συντρόφου.
Καταλήγοντας, το σεξ είναι ένα βαρόμετρο για τη γενική υγεία. Έρευνες δείχνουν, ότι η παραμέληση της σεξουαλικής ζωής των ατόμων με καρδιολογικά προβλήματα, συχνά σχετίζεται με το άγχος και την κατάθλιψη. Αν λοιπόν κάποιος απολάμβανε μια υγιή σεξουαλική σχέση με τον σύντροφό του πριν από ένα καρδιακό επεισόδιο, τότε πολύ σύντομα θα μπορέσει να επιστρέψει δυνατός στη συντροφική και ερωτική του ζωή.
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More