To εμβόλιο του HPV θωρακίζει από νοσήματα μέχρι .… σεξουαλικά ταμπού!
Aιτία αυτού του άρθρου είναι το άνοιγμα της σεξουαλικής ζωής αλλά και η αφύπνιση του σεξ που έρχεται την περίοδο αυτή που αγγίζει το καλοκαίρι! Όπως όλοι ξέρουμε, το καλό σεξ απαιτεί και τη «σωστή» υγεία. Ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους που τους προσφέρεται η ευκαιρία της σεξουαλικής ολοκλήρωσης, η γνώση, η πρόληψη και η προφύλαξη συναντούν την ηδονή και την σεξουαλική πρόκληση για να ανοίξει η πόρτα μιας ολοκληρωμένης επαφής.
Γι’ αυτό μέσα από την σημερινή μας επικοινωνία, επιτρέψτε μου να σας δώσω πληροφορίες για την μεγάλη επανάσταση που ήρθε στη σεξουαλική ζωή κυρίως των παιδιών μας, μπροστά στην απειλή των κονδυλωμάτων, μία σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος, που το εμβόλιο σφραγίζει με την παρουσία του την προφύλαξη τόσο του κοριτσιού όσο και του αγοριού από την μόλυνση αυτή και την καρκινογένεση που προκαλεί ως επιπλοκή. Ήδη βαδίζουμε στο χώρο της ιατρικής με όπλο μας το εμβόλιο αυτό, σχεδόν 12 χρόνια και η παρουσία του σηματοδοτεί την έγκαιρη χορήγησή του, πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής των εφήβων.
Πιο αναλυτικά, ας προσέξουμε τα παρακάτω:
Είναι γνωστό πως ακόμα η σεξουαλική αγωγή δεν έχει πάρει την πρέπουσα θέση, τόσο στους γονείς, όσο και στο σχολείο. Δυστυχώς η πολιτεία εξακολουθεί να δείχνει το άτολμο πρόσωπό της, φοβούμενη πιθανά αντιδράσεις και παρεξηγήσεις γύρω από την σεξουαλικότητα και έτσι αφήνει πρωτοβουλίες προσωπικές σχολείων και ιδρυμάτων, ενώ «κρεμάει» τους γονείς στο πώς πρέπει να διαχειριστούν οι ίδιοι τα θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα των παιδιών τους, που όσο μεγαλώνουν, τόσο απορούν και ψάχνουν απαντήσεις δεξιά και αριστερά και κυρίως από το ίντερνετ που έχει αναλάβει να είναι ο παντογνώστης.
Η συζήτηση γύρω από το σεξ είναι αυτή που φέρνει τους περισσότερους γονείς σε δύσκολη θέση, μη θέλοντας να πιστέψουν πως το «μικρό» παιδί τους πρόκειται να γίνει σύντομα σεξουαλικά ενεργό άτομο. Με αφορμή το εμβόλιο κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (κονδυλωμάτων), είναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του γονιού εκείνου που προτάσσοντας την υγεία του παιδιού του, το εμβολιάζει, αποδεχόμενος την φυσική πορεία των πραγμάτων και αποτάσσοντας τις παρωπίδες.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων ( Human Pappilloma Virus ) προσβάλλει γυναίκες και άνδρες κατά κύριο λόγο μέσω της σεξουαλικής επαφής. Υπάρχουν περισσότεροι από 200 διαφορετικοί τύποι του ιού, που διακρίνονται σε χαμηλού και υψηλού κινδύνου, ανάλογα με την δυνατότητά τους να πυροδοτήσουν την δημιουργία καρκινικών ή άλλων βλαβών όπως για παράδειγμα καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, του φάρυγγα, του λάρυγγα, και φυσικά τα ίδια τα γεννητικά κονδυλώματα. Οι μέχρι τώρα αναπτυγμένες φαρμακευτικές θεραπείες στοχεύουν στην αντιμετώπιση των αλλοιώσεων που δημιουργεί ο ιός και όχιστην ολοκληρωτική εξάλειψη του. Κατά συνέπεια, ο μοναδικός τρόπος για να προφυλαχθεί κανείς, είναι ο εμβολιασμός.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας η συχνότητα με τον οποία εμφανίζεται ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων είναι υψηλή και έχει ανοδική πορεία. Το εμβόλιο κατά του HPV έχει συμπεριληφθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών και χορηγείται δωρεάν σε κορίτσια ηλικίας 11-18 ετών. Παρόλα αυτά, το εάν θα λάβει το εμβόλιο μία έφηβη είναι στο χέρι του κάθε γονιού. Το θετικό που παρατηρείται όμως είναι πως όλο και περισσότεροι γονείς σπεύδουν να εμβολιάσουν τις έφηβες κόρες τους από την ηλικία των 11 ετών που ενδείκνυται. Ενδεικτικά, μέχρι το τέλος του 2016 είχαν χορηγηθεί στη χώρα μας 1,5 εκατομμύρια δόσεις των εμβολίων.
Η πραγματικότητα δείχνει, ότι το εμβόλιο θα φέρει την συζήτηση για το σεξ στην ατζέντα της επικοινωνίας γονιού-παιδιού. Ο γονιός αρχικά θα προσπαθήσει να μάθει εάν το παιδί του είναι σεξουαλικά ενεργό καθώς είναι σημαντικό το εμβόλιο να γίνεται πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι η γέφυρα που θα ανοίξει το δρόμο ενός διαλόγου, επιτρέποντας στην έφηβη που ανακαλύπτει το σώμα και την σεξουαλικότητά της να συζητήσει με την μητέρα της οτιδήποτε την απασχολεί σε αυτόν τον τομέα. Το εμβόλιο προσφέρει την ευκαιρία να γκρεμιστούν τα ταμπού και να οριοθετηθεί η ανάγκη του γονιού να πείσει το παιδί του, προκειμένου να προβεί στον εμβολιασμό χωρίς κατ’ επέκταση να σημαίνει ότι την επόμενη μέρα ανοίγει η σεξουαλική ζωή του. Αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο σημείο του γονιού που φοβάται λανθασμένα ότι ο εμβολιασμός ανοίγει με την δική του υπογραφή την πρώιμη σεξουαλική ζωή του παιδιού του. Σε αυτό μάλιστα, αντιστέκονται αρκετοί ακόμη γονείς, ενώ θα έπρεπε όλοι ανεξαιρέτως που έχουν παιδιά στην ήβη (10-13 χρ.) να τρέξουν να τα εμβολιάσουν και όχι να πιστεύουν ότι έτσι τα οδηγούν στο γρήγορο και αχαλίνωτο σεξ. Θέλω να ελπίζω ότι ο σκεπτόμενος γονιός δεν είναι αυτός που κρύβεται πίσω από το φόβο του δικού του πονηρού μυαλού, αλλά εκείνος που έχει τη δύναμη και τη γνώση να σώσει το παιδί του από τον καρκίνο που πιθανά αύριο θα το απειλήσει, γιατί ο συντηρητικός και ανώριμος γονιός του δεν το προφύλαξε έγκαιρα. Άραγε πως θα αισθάνεται αν μάθει αύριο ότι η κόρη του μολύνθηκε από τα κονδυλώματα στα 17 της χρόνια γιατί δεν την πήγε να εμβολιαστεί στα 11 της; Δεδομένου του διπλασιασμού των μολύνσεων από τον ιό των κονδυλωμάτων από το 2006-2011 (ΚΕΕΛΠΝΟ) δείχνει τη σημαντικότητα αλλά και την εγρήγορση που πρέπει να έχουμε ως γονείς αλλά και ως ενήλικες μπροστά σε αυτή τη μεγάλη μάστιγα που μπορούμε πια να την ξεριζώσουμε με το εμβόλιο.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως αν και το εμβόλιο κατά των ανθρωπίνων θηλωμάτων ενδείκνυται και για τα αγόρια, για την προστασία από γεννητικά κονδυλώματα, προκαρκινικές αλλοιώσεις, καρκίνο του πέους και του πρωκτού, δωρεάν εμβολιασμοί διατίθενται μόνο για τα έφηβα κορίτσια. Αυτό συμβαίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και στις περισσότερες χώρες όπου ο εμβολιασμός είναι συνιστώμενος. Η πρακτική αυτή υιοθετήθηκε επειδή οι άνδρες συνήθως είναι φορείς του ιού, αλλά δεν νοσούν. Παρόλα αυτά, κάποιες χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία, εφαρμόζουν το σχολικό εμβολιασμό σε κορίτσια και αγόρια και έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Είναι επομένως σαφές πως η ανοσοποίηση φύλο δεν γνωρίζει και θα πρέπει να γίνεται τόσο σε κορίτσια όσο και σε αγόρια για να μπορέσει να σπάσει ο κύκλος μετάδοσης του ιού.
Τρομάζοντας με την αλήθεια, «στρουθοκαμηλίζουμε». Το σεξ ανήκει σε όλους μας. Και φυσικά ανήκει και στα παιδιά μας που το ξεκινούν με άγνοια, παραπληροφόρηση και λάθος αντιλήψεις. Μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό; Έχουμε τη δύναμη να δεχτούμε πως η κόρη μας και ο γιός μας κάποια στιγμή (που πιθανά δεν θα την ξέρουμε) θα έχει σεξουαλική επαφή με κάποιον ή κάποια που επίσης μπορεί να αγνοεί και να μην ξέρει την αλήθεια; Γι’ αυτό, όσοι περισσότεροι είμαστε που σεβόμαστε τη σεξουαλικότητα ως επιλογή και συμπεριφορά, τόσο θα αναζητούμε την αλήθεια και θα προσφέρουμε την δυνατότητα στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να χαρούν την κορυφαία πράξη του έργου με την πιο μεγάλη σφραγίδα της ζωής: υγεία!!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ο έρωτας… εν ζωή!
Οκτώ χρόνια οικονομικής κρίσης, που έφεραν τα πάνω κάτω, έδειξαν τη μεγαλύτερη πραγματικότητα αυτής της κατάστασης που είναι η ανθρώπινη κρίση.
Μετά από μία μεγάλη περίοδο ευμάρειας και ευδαιμονίας που άλλαξε τις ζωές μας, έφτιαξε το lifestyle του τρόπου ζωής μας, ο σεισμός της κοινωνίας μας μετά το 2010, αποκάλυψε το σαθρό μας υπόστρωμα, φέρνοντας τα ανθρώπινα πάθη στην επιφάνεια με κυρίαρχο συναίσθημα το θυμό αλλά και την απελπισία. Γκρέμισε κάστρα του δήθεν, απογύμνωσε πετυχημένους και είδωλα του κοινωνικού μας κατεστημένου, ενώ παράλληλα προκάλεσε τους αξιοπρεπείς στην αναξιοπρέπεια με την οικονομική μιζέρια να επιβάλλεται, στην καθημερινότητά μας. Γκρίνια, απαισιοδοξία, φόβος αλλά και ερωτηματικά για το ποιος φταίει, ήταν η μόνιμη επωδός του κακού που μας βρήκε. Όλοι έψαχναν τον ένοχο, έξω από τον εαυτό τους, ενώ οι νέοι παρακολουθούσαν την ματαιότητα των γονιών τους, λέγοντας όμως απλά στους μεγαλύτερους: «Εσείς φταίτε, μας χαλκεύσατε το μέλλον μας…»
Mέσα στα χρόνια της κρίσης, χιλιάδες πτυχιούχοι και δυναμικοί άνθρωποι έφυγαν από τη χώρα, ενώ άλλες χιλιάδες νέοι ξαναγύρισαν στους γονείς τους κουκουλωμένοι στο παιδικό τους δωμάτιο, περιμένοντας την τροφή στο στόμα.
Αναμφίβολα και άλλοι πολλοί, έκτισαν νέες ελπίδες και δουλειές παλεύοντας μέσα από ευκαιρίες που η κρίση μπορεί να προσφέρει… Έτσι σήμερα, η ζωή μας κινείται από την προσπάθεια μέχρι την ηττοπάθεια, από την αγωνία της επιβίωσης έως τη νέα δημιουργία που γεννιέται πάντα μέσα στους δύσκολους καιρούς της ανεργίας, των χρεών και της νεόπτωχης κοινωνίας μας. Όλα αυτά λίγο-πολύ τα ξέρετε. Απλά εγώ, ανήμερα του Πάσχα σκέφθηκα να μοιραστώ μαζί σας λίγες από τις σκέψεις μου, γιατί βλέπετε έχω ζήσει και την Ελλάδα της ευμάρειας αλλά και τη σημερινή πραγματικότητα.
Το Πάσχα είναι το πιο ιερό κομμάτι της Ορθοδοξίας που φέρνει δύο αληθινά μηνύματα σε όλους μας. Τη συγχώρεση και την ανάσταση. Είναι ίσως οι δύο όψεις ενός νομίσματος που έχει την αξία του τιμήματος αλλά και της συναλλαγής. Εδώ όμως το νόημα είναι πιο βαθύ και πιο ανθρώπινο. Είναι η αναγνώριση της ζωής ως μοναδικό αγαθό της ύπαρξής μας και ο θάνατος που δεν ανασταίνει όπως έγινε με το Χριστό, ως θεάνθρωπο, αλλά δημιουργεί τη ζωή. Δηλαδή τον έρωτα, το πάθος και την πίστη που δίνουμε ως νοήμονα όντα στην ελπίδα, τη συντροφικότητα, την αγάπη.
Ίσως θα έλεγε κάποιος, κοινότυπες λέξεις, επαναλαμβανόμενες αλλά φοβάμαι και άγνωστες για πολλούς από εμάς. Η ύλη αντικατέστησε το ανθρώπινο πάθος και το κομπιούτερ έκανε τον έρωτα ψηφιακό εραστή.
Οι άνθρωποι κλείστηκαν μέσα τους, απομακρύνθηκαν μεταξύ τους, δεν ξέρουν να ερωτεύονται και να αγαπούν, ίσως γιατί πια δεν το πιστεύουν, αναζητώντας το εφήμερο και φιλήδονο, το ευκαιριακό και εγωπαθητικό, χωρίς να μπορούν να εκφράσουν συναισθήματα και προσωπικές ανάγκες. Δεν διαβάζουν βιβλία, δεν μιλούν, δεν δεσμεύονται, δεν έχουν οράματα, ενώ ο φόβος σύνδεσης ταξιδεύει μέσα στην προσποίηση και την άρνηση.
Η Χριστιανοσύνη γιορτάζει στις εκκλησίες της το Πάσχα. Η θεία κοινωνία δίνει άφεση αμαρτιών, αλλά το ερώτημα είναι ένα: Ζητάς τη συγχώρεση μέσα από την αγάπη του Θεού, ενώ δεν επικοινωνείς με το σύντροφό σου. Φοβάσαι το θάνατο, αλλά κάνεις ότι μπορείς για να ζεις αιώνια! Ποιο είναι το αληθινό κίνητρο της ύπαρξής σου;
Δεν ξέρω εάν η απάντηση είναι μία ή πολλές. Νομίζω όμως ότι ζεις για να μάχεσαι όχι για τη δικαίωση (άραγε ποιος θα στη δώσει;) αλλά για την αλήθεια που ο Χριστός διατυμπάνιζε στις ομιλίες του: Τον έρωτα που σε κάνει να βλέπεις το καλό και το κακό, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, την συνείδηση της αγάπης προς τον άνθρωπο, την ικανότητα να μιλάς μαζί του, να μοιράζεσαι, να συνεισφέρεις και όπως σημειώνει με έμφαση ο άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης: Όταν εγκλωβίζεις τον έρωτα μέσα σου, αυτή η απόλυτη εσωτερικότητα, κρύβει φόβο, δημιουργεί είδωλα και τελικά τον θάνατο.
Σήμερα Πάσχα, ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας στη ζωή που μας επιτρέπει ως σωστοί Χριστιανοί, να μεταλάβουμε την κοινωνική αλληλουχία, να γευτούμε το πάθος της πίστης προς εκείνον που διαλέξαμε για την συνέχεια, με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, ανοιχτά και πρόσφορα προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Όπως χαρακτηριστικά και προφητικά ο T.S. Eliot είπε: «στην αρχή μου είναι το τέλος… στο τέλος μου είναι η αρχή…».
Καλό Πάσχα σε όλους μας…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Όταν τα γεννητικά όργανα του άνδρα πονούν…
Σύμφωνα με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο ερμηνείας της υγείας του ατόμου, ο πόνος είναι μια ιδιοσυγκρασιακή εμπειρία που δημιουργείται από την αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Τα νεότερα θεωρητικά μοντέλα για την ερμηνεία του πόνου των γεννητικών οργάνων στον άνδρα έχουν προτείνει ότι πρόκειται για ένα σύνολο οργανικών (γενετικά, νευρολογικά και άλλα προβλήματα), ψυχολογικών (κατάθλιψη, άγχος, υποχονδρίαση, νοσοφοβία), αλλά και κοινωνικών παραγόντων (σχέσεις και κοινωνική καταπίεση) οι οποίοι αλληλεπιδρούν και συνηγορούν στην εμφάνιση του προβλήματος.
Ο πυελικός πόνος στον άνδρα ή αλλιώς πόνος των γεννητικών οργάνων, αποτελεί μια σχετικά κοινή κλινική κατάσταση που επηρεάζει αρκετούς άνδρες και μπορεί να σχετίζεται με ποικίλες σεξουαλικές δυσλειτουργίες και προβλήματα σχέσεων. Σε σημαντικό αριθμό των περιπτώσεων ο σαφής προσδιορισμός της αιτιολογίας που προκαλεί τον πόνο παραμένει ασαφής με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να μην ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή. Ο πόνος των γεννητικών οργάνων στον άνδρα είναι μια κλινική κατάσταση που έχει αναγνωριστεί εδώ και δεκαετίες με συμπτώματα που εναλλάσσονται σε διάρκεια και ένταση και από τα οποία μπορεί να επηρεαστεί κάθε άνδρας, οποιασδήποτε ηλικίας.
Ο πόνος των γεννητικών οργάνων στον άνδρα δεν είναι επαρκώς μελετημένη κατάσταση παρόλο που πολλές εργασίες τον συσχετίζουν με την ποιότητα της ζωής του και φυσικά την οργανική εικόνα που έχει (π.χ. ο πόνος κατά την ούρηση συσχετίζει τον προστάτη, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα, αλλά και παθήσεις νευρολογικές και βλάβες της σπονδυλικής στήλης). Υπάρχουν όμως πόνοι που δεν προσδιορίζονται πραγματικά και διαχέονται σε όλη τη γεννητική περιοχή, προκαλώντας σύγχυση και στον ίδιο τον ασθενή αλλά και στον γιατρό που ψάχνει να βρει την αιτία και που σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει (ψυχοσωματικός πόνος).
Ορίζεται από την παρουσία επαναλαμβανόμενου ή επίμονου πόνου που σχετίζεται με τη σεξουαλική πράξη ή ακόμη και με την ιδέα του άνδρα ότι θα έρθει σε σεξουαλική επαφή (π.χ. η στυτική δυσλειτουργία διαμέσου του φόβου της αποτυχίας γεννάει τον πόνο και έτσι φέρνει την αποφυγή της σεξουαλικής επαφής), για περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών σε ενήλικες άνδρες ηλικίας άνω των 18 ετών. Για πολλούς άνδρες ο πόνος είναι ένας φαύλος κύκλος της ψυχικής επιθυμίας και της σωματικής ανταπόκρισης, που εμπλέκονται αρκετοί μηχανισμοί συμπεριφοράς αλλά και λαθεμένης αντίληψης γύρω από τη σεξουαλικότητα. Η κορυφαία πράξη του πόνου φαίνεται να συντελείται κατά την διάρκεια της εκσπερμάτισης την οποία μπλοκάρει είτε ως πρόωρη, είτε ως ανεσταλμένη προκαλώντας δυσφορία και στην σεξουαλική του σύντροφο.
Χαρακτηριστικά στοιχείο του συμπτώματος του πόνου είναι και η αναστολή ή μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας που κάνει τον άνδρα να μην θέλει να εμπλακεί σε σεξουαλική επαφή, ή ακόμη να καθρεφτίζει την κακή σεξουαλική ζωή του ζευγαριού ή και την συναισθηματική ταραχή που μπορεί να περνάει η σχέση. Είναι σύνηθες ο άνδρας που καταλήγει στον γιατρό ψάχνοντας τον πόνο, ουσιαστικά ψάχνει κάτι άλλο, πιο βαθύ και μεγάλο που απεικονίζει τον πόνο στο μυαλό του παρά στα γεννητικά του όργανα.
Δεδομένων των χαρακτηριστικών του, ο πυελικός πόνος στον άνδρα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη σεξουαλική του λειτουργία. Η στυτική δυσλειτουργία είναι, έως τώρα, η πιο μελετημένη περίπτωση προβλήματος σε άνδρες με πόνο των γεννητικών οργάνων και ο επιπολασμός της κυμαίνεται μεταξύ 1% και 48%. Σε πρόσφατη ερευνητική μελέτη εντοπίστηκε ότι οι άνδρες με χρόνιο πυελικό πόνο βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν και στυτική δυσλειτουργία. Η συννοσηρότητα αυτή μπορεί να αποδοθεί σε οργανικά προβλήματα που επηρεάζουν την αιμοδυναμική λειτουργία του πέους (μεταβολικό σύνδρομο) και παρεμποδίζουν την φυσιολογική στυτική ανταπόκριση ή προκαλούν πόνο, όπως είναι η αύξηση του αγγειακού και του μυϊκού τόνου στην περιοχή της ανδρικής πυέλου. Ταυτόχρονα, η πρόωρη εκσπερμάτιση εμφανίζει σημαντική συσχέτιση με τον πόνο των γεννητικών οργάνων με τα επιδημιολογικά στοιχεία να τη συνδέουν με το 26% – 77% των περιπτώσεων. Η πρόωρη εκσπερμάτιση σχετίζεται συχνά με την διαφοροποίηση της αισθητικότητας και τις μυϊκές συσπάσεις που προκαλούνται από μια φλεγμονή ή μόλυνση στα γεννητικά όργανα, οι οποίες επιδρούν αρνητικά στο αντανακλαστικό της εκσπερμάτισης. Τέλος, έχουν εντοπιστεί και ενδείξεις συννοσηρότητας και των δύο αυτών σεξουαλικών δυσλειτουργιών, σε άνδρες με πόνο γεννητικών οργάνων, με ποσοστά επικράτησης που κυμαίνονται από 7% έως 15%.
Παρά το γεγονός, όμως, ότι ο πυελικός πόνος στους άνδρες είναι άμεσα συνυφασμένος με σημαντικές σεξουαλικές δυσλειτουργίες, υπάρχουν ελάχιστα ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τους ψυχολογικούς παράγοντες που συνηγορούν στην εμφάνιση και διατήρησή του. Παρ ‘όλα αυτά, η βιβλιογραφία έχει τεκμηριώσει τη συμβολή των ψυχολογικών παραμέτρων στην μείωση αλλά και στη διατήρηση του πόνου των γεννητικών οργάνων. Πρόσφατη μελέτη σε 134 άνδρες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι πάσχουν από πυελικό πόνο αναφέρουν σημαντικά περισσότερες «σκέψεις σεξουαλικής αποτυχίας», σε σύγκριση με τους υγιείς άνδρες, αυξάνοντας περισσότερο το άγχος επίδοσής τους. Αντίστοιχη έρευνα διαπίστωσε ότι ο φόβος της στυτικής αποτυχίας συσχετίζεται με σημαντικά μεγαλύτερη ένταση του πόνου των ανδρών κατά τη σεξουαλική επαφή.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι αρνητικές σκέψεις διατηρούν ή και ενισχύουν την αίσθηση του πόνου στη σεξουαλική λειτουργία. Οι αρνητικές αυτές σκέψεις συχνά προέρχονται από δυσλειτουργικές πεποιθήσεις που βασίζονται σε λανθασμένες αντιλήψεις και ιδέες σχετικά με την ανδρική σεξουαλικότητα (π.χ. ο άνδρας πρέπει να είναι πάντα «έτοιμος» να κάνει σεξ, η διάρκεια της σεξουαλικής πράξης πρέπει να είναι συγκεκριμένη, και οι δύο σύντροφοι πρέπει να έρθουν ταυτόχρονα σε οργασμό κ.ο.κ). Ο άνδρας ερχόμενος σε αλληλεπίδραση με τις απόψεις αυτές, κοινωνικά και πολιτιστικά, εσωτερικεύει ένα σύστημα υψηλών προσδοκιών που ενισχύουν το άγχος ως προς τον σεξουαλικό του ρόλο. Με τον τρόπο αυτό, ο άνδρας ερμηνεύει τον πόνο ως ακόμα μια απειλητική παράμετρο της σεξουαλικής του λειτουργίας, επικεντρώνεται σε αυτόν βιώνοντάς τον ακόμα πιο έντονα, και απομακρύνεται περισσότερο από τα σεξουαλικά ερεθίσματα που θα ενισχύσουν τη διέγερση και επομένως τη φυσιολογική του ανταπόκριση στη σεξουαλική πράξη.
Η εμφάνιση του πόνου στα γεννητικά όργανα, δείχνει να αυξάνεται και να ταλαιπωρεί όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ανδρών κυρίως στην ηλικία 30-40 που φαίνεται να είναι η πιο αγχωτική περίοδος του, αφού κτίζει το οικοδόμημα της ζωής, επαγγελματικής, προσωπικής, κοινωνικής και θέλοντας να είναι τέλειος. Ο πόνος που «βγαίνει» μπροστά του και απλώνει παντού στα γεννητικά του όργανα (π.χ. όρχεις, πέος, χαμηλά στην κοιλιά, πρωκτική περιοχή) δείχνοντάς του ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ μέσα στο μυαλό του ζει συνεχώς και αδιαλείπτως το αίσθημα του πόνου που ουσιαστικά εκφράζει το φόβο και την ατέλεια του, απέναντι στην τελειοθηρία και επιβεβαίωση του ανδρισμού του, που πάντα στο σεξ συγκρίνεται με τον προηγούμενο και απειλείται από τον επόμενο!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Το σεξ στο ζευγάρι που γέννησε…
Η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση απογόνων αποτελούν τον μεγαλύτερο πόθο των περισσότερων ανθρώπων. Ωστόσο, η γέννηση ενός παιδιού συνήθως επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή των γονέων. Η κούραση, το άγχος, οι ευθύνες και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, που συνεπάγεται η φροντίδα ενός μωρού, έχουν ως αποτέλεσμα την υποτονική ερωτική επιθυμία και οδηγούν στη ραγδαία μείωση ή ακόμα και στην πλήρη απουσία σεξουαλικών συνευρέσεων.
Τα προβλήματα στη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού μπορεί να ξεκινήσουν πριν από το στάδιο της εγκυμοσύνης, καθώς πολλές γυναίκες ενδιαφέρονται για σεξουαλική συνεύρεση μόνο κατά τις γόνιμες μέρες και τότε οι σύντροφοί τους καλούνται να εκτελέσουν το καθήκον τους. Το γεγονός αυτό προκαλεί άγχος στους άντρες και είναι ικανό να τους δημιουργήσει κάποια (ψυχογενή) σεξουαλική δυσλειτουργία. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η γυναίκα έχει περισσότερες ορμές, όμως δεν είναι συχνές οι σεξουαλικές επαφές στο ζευγάρι, διότι η αύξηση του σωματικού βάρους της γυναίκας, αλλά και η αλλαγή της εικόνας της που σιγά-σιγά «φουσκώνει», προκαλούν μειωμένη ερωτική επιθυμία στον άντρα. Επιπλέον, πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της κύησης, καθώς φοβούνται ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στο έμβρυο.
Μετά τη γέννηση του παιδιού, πολλές μητέρες έχουν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και ασχολούνται αποκλειστικά με τη φροντίδα του παιδιού τους. Παραμελούν τον ρόλο της ερωτικού συντρόφου και αφοσιώνονται στον ρόλο της μητέρας, καθώς η σεξουαλική επαφή δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητά τους. Επιπλέον, οι ορμονικές αλλαγές στις νέες μητέρες προκαλούν συχνά επιλόχεια κατάθλιψη, η οποία συντελεί στη μειωμένη διάθεση για σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ, ακόμα, αρκετές γυναίκες αρκούνται στη σωματική επαφή που τους προσφέρει ο θηλασμός και το κράτημα του βρέφους στην αγκαλιά τους. Άλλος ένας λόγος που οδηγεί στην επιδείνωση της σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης της μητέρας. Πιο συγκεκριμένα, η γυναίκα είναι πιθανόν να θεωρεί ότι δεν είναι πλέον ελκυστική και επιθυμητή από τον σύντροφό της, εξαιτίας των αλλαγών στο σώμα της και των πολλών κιλών που προσπαθεί να χάσει. Είναι πολύ πιθανό να νιώθει άβολα, να ντρέπεται και να φοβάται ότι το σώμα της δεν θα επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν από την εγκυμοσύνη. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε βέβαια και τη μειωμένη ερωτική επιθυμία των αντρών, η οποία οφείλεται κυρίως στο άγχος, στην κούραση και στο αίσθημα παραμέλησης που νιώθουν από τη σύντροφό τους. Επίσης, παύουν να έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις και δεν τη βλέπουν ως ερωμένη τους αλλά ως μητέρα του παιδιού τους, ιδίως στην φάση του θηλασμού που ο άνδρας αισθάνεται την «ιερή εικόνα» που βιώνει.
Ιδιαίτερα χρήσιμα είναι τα ευρήματα ερευνών που αποκαλύπτουν τις πραγματικές διαστάσεις του πρόβληματος. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα του Πανεπιστημίου του Michigan έδειξε ότι μόλις το 30% των ζευγαριών άρχισε τις σεξουαλικές επαφές στις πρώτες 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό, ενώ περίπου το 50% των ζευγαριών ξεκίνησε πάλι τις ερωτικές συνευρέσεις στις πρώτες 7-12 βδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού. Έχει παρατηρηθεί ακόμα ότι πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή, διότι φοβούνται το ενδεχόμενο μιας νέας εγκυμοσύνης σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις υποχρεώσεις και στις ευθύνες που απορρέουν από αυτή. Άλλωστε το δυτικό μοντέλο ζωής της σύγχρονης γυναίκας θεωρεί και το ένα παιδί αρκετό για τη ζωή του γάμου της. Μάλιστα σε πολλές μελέτες καταγράφεται η μεγαλύτερη επιθυμία του άνδρα για επόμενο παιδί, παρά της γυναίκας η οποία αισθάνεται ότι φορτώνεται με μια επόμενη εγκυμοσύνη και ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ή ακόμη ότι «φρενάρει» και η καριέρα που έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα από ότι ένα παιδί…
Ένα σημαντικό ποσοστό ζευγαριών (20%) χρειάστηκε διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνών για να ξεκινήσει τις σεξουαλικές επαφές. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με έρευνα του Ahlborg (2008), στην οποία συμμετείχαν 2.000 ζευγάρια, η σεξουαλική επιθυμία και η σεξουαλική ικανοποίηση των ζευγαριών, 4 χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού, εξακολουθούσαν να είναι σε χαμηλό επίπεδο και η αύξηση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών ήταν ελάχιστη. Άλλο ένα πολύ σημαντικό εύρημα της έρευναςέδειξε οτι το 50% των ζευγαριών δήλωσε πως η ποιότητα της σεξουαλικής τους σχέσης ήταν μέτρια έως και κακή, οκτώ μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι σε αρκετά ζευγάρια η απόκτηση ενός παιδιού είναι περισσότερο η αφορμή και όχι η αιτία για τις μειωμένες σεξουαλικές επαφές. Χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη γέννηση του παιδιού, προκειμένου να αποκρύψουν τα πραγματικά αίτια του προβλήματος. Ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι η προβληματική επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, η πλήξη, η ρουτίνα, το άγχος, ησυνήθεια των συντρόφων να παραμελούν τον εαυτό τους, αλλά και η ύπαρξη σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Πολλά ζευγάρια χρησιμοποιούν τη γέννηση ενός παιδιού ως μέσο, προκειμένου να διατηρήσουν τη σχέση τους. Έχουν τη λανθασμένη πεποίθηση ότι ο ερχομός ενός παιδιού θα τους ενώσει, θα σταθεροποιήσει τη σχέση τους, θα δώσει νέα πνοή, θα αποκαταστήσει τα προβλήματα επικοινωνίας και θα αναθερμάνει το ερωτικό τους πάθος. Ωστόσο, αυτή η κίνηση φανερώνει ανωριμότητα και επιπολαιότητα, καθώς η γέννηση του παιδιού δεν μπορεί να εξαλείψει τα σημαντικά προβλήματα μιας δυσλειτουργικής σχέσης και δεν μπορεί να αποτρέψει τη διάλυσή της. Και η παροιμία «η σχέση γεννάει ένα παιδί και όχι το παιδί μια σχέση» δικαιώνεται καθημερινά, βλέποντας γύρω μας τις προβληματικές οικογένειες.
Πολύ σημαντική είναι η συμμετοχήτου πατέρα στη φροντίδα του βρέφους, διότι με αυτόν τον τρόποκαλύπτειεν μέρει την ανάγκη του για τρυφερότητα και βοηθάει τη σύντροφό του να ξεκουραστεί. Επίσης, επιτυγχάνεταιη ψυχική σύνδεση του ζευγαριού και επανέρχεται σταδιακά η σεξουαλική του επιθυμία.Επιπροσθέτως, είναι αναγκαίο για τη γυναίκα να ασχοληθεί με την εμφάνισή της, ούτως ώστε να νιώσει πολύ σύντομα άνετα με το σώμα της και να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή της. Το πιο σημαντικό είναι όμως να μην ξεχνούν οι γονείς ότι παραμένουν εραστές και να βρίσκουν λίγο χρόνο για μικρές αποδράσειςπου θα ανανεώνουν την ερωτική τους σχέση. Δυστυχώς, το σύνηθες είναι να πέφτουν με τα μούτρα πάνω στο παιδί… ξεχνώντας ο ένας την μούρη του άλλου!!
Εν κατακλείδι, ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί ίσως το σημαντικότερο βήμα στον κύκλο μιας ερωτικής σχέσης και συχνά θέτει στο περιθώριο τη σεξουαλική ζωή των συντρόφων-γονέων.Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε μάλιστα, όταν γίνουμε γονείς είναι το εξής: Η ευτυχία των παιδιών συνδέεται άμεσα με την ευτυχία των γονιών τους και η ευτυχία των γονιών προϋποθέτει μια υγιή σεξουαλική ζωή, που ξεκινάει από τη γνωριμία, προχωράει και μέσα στην εγκυμοσύνη και φυσικά ζει και βασιλεύει μετά από αυτήν!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ο άνδρας μου έχει σεξουαλικό πρόβλημα….
Όταν εμφανίζεται το σεξουαλικό πρόβλημα μέσα σε μία σχέση, η γυναίκα επωμίζεται ένα ρυθμιστικό ρόλο στην τροπή του. Στα χέρια της κρατά ένα μεγάλο μερίδιο συμμετοχής, για το εάν θα λύσουν το πρόβλημα ή θα «κλειδώσουν» σαν σύντροφοι σε αυτό. Η φιγούρα της μπορεί να εξελιχθεί από μοιραία και τραγική έως ουσιαστική και καθοριστική στην ανάκαμψη της ερωτικής ζωής τους. Έχει επομένως νόημα να εξετάσουμε καλύτερα το ψυχολογικό προφίλ της γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με το σεξουαλικό πρόβλημα του άνδρα της. Το εάν εκείνη θα παρακινήσει τον καθηλωμένο από το άγχος, τον φόβο και την ντροπή, σύντροφό της, να αναζητήσει βοήθεια από ειδικούς, είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για τη θεραπεία του.
Τα σεξουαλικά προβλήματα στον άνδρα μπορούν να εμφανισθούν σε κάθε στάδιο της σεξουαλικής απάντησης. Ξεκινώντας από τις διαταραχές επιθυμίας, συναντούμε τη μειωμένη ή καθόλου επιθυμία του άνδρα για εμπλοκή σε σεξουαλικές δραστηριότητες και την σεξουαλική αποστροφή. Η επιθυμία είναι προαπαιτούμενη για το ξεκίνημα της σεξουαλικής επαφής και όταν εκείνη απουσιάζει, το σεξ βγαίνει από την ατζέντα του ζευγαριού. Έπειτα, υπάρχουν οι διαταραχές της διέγερσης, στις οποίες εντάσσεται η στυτική δυσλειτουργία και η παρατεταμένη στύση. Στη συνέχεια είναι οι διαταραχές του οργασμού, στις οποίες εντάσσεται η πρόωρη, η ανεσταλμένη και η παλίνδρομη εκσπερμάτιση. Οι διαταραχές του οργασμού και κυρίως η πρόωρη εκσπερμάτιση φέρνουν τον άνδρα αντιμέτωπο με τον φόβο της ανεπάρκειας απέναντι στην σύντροφό του, κάθε φορά που εκσπερματίζει χωρίς να το θέλει και φυσικά χωρίς να ικανοποιήσει τη γυναίκα του (αισθάνεται λίγος) .
Οι επιπτώσεις μιας ανδρικής σεξουαλικής διαταραχής δεν περιορίζονται μόνο σε αυτόν που τη βιώνει, αλλά επεκτείνονται και σε αυτόν που επηρεάζει, δηλαδή τη σύντροφο του. Πώς αισθάνεται άραγε, η γυναίκα που βλέπει τη σεξουαλική της ζωή να χάνεται; Απογοήτευση, αμηχανία, θυμός, ενοχή, προδοσία, φόβος για πιθανή απόρριψη ή και αυτοκατηγορία είναι μερικά από τα συνήθη συναισθήματα που εμπλέκει την ίδια με το σύντροφό της. Η μειωμένη επιθυμία και η στυτική δυσλειτουργία πλήττουν την αυτοεκτίμηση της γυναίκας και την κάνουν να έχει αμφιβολίες για την θελκτικότητα της, ενώ οι υποψίες για τρίτο πρόσωπο δεν αργούν να έρθουν. Η πρόωρη εκσπερμάτιση από την άλλη είναι αυτή που την θυμώνει περισσότερο, καθώς την αποδίδει σε εγωκεντρισμό και αδιαφορία του συντρόφου για τον δικό της οργασμό (μένει…στα κρύα του λουτρού).
Όταν μια σεξουαλική αποτυχία γίνει μέρος της σεξουαλικής δραστηριότητας, ο άνδρας προσπαθεί να «κρυφτεί» νιώθοντας μειονεξία και ενοχή, ενώ η γυναίκα «κάνει ότι δεν βλέπει» για να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση. Σιωπούν επομένως, επειδή εκείνος δεν θέλει να παραδεχθεί αυτό που του συμβαίνει και επειδή εκείνη φοβάται πως θα κάνει κακό στη σχέση. Βλέπετε, το σεξουαλικό πρόβλημα πονάει και τους δύο! Επιπλέον, η στάση αυτή της γυναίκας μπορεί να ερμηνευθεί και ως φόβος ότι δεν είναι επιθυμητή πλέον σε εκείνον, με αποτέλεσμα να μην του προκαλεί το σεξουαλικό ενδιαφέρον, που αποτυπώνεται με τη σκληρότητα του πέους και τον οργασμό του. Άλλωστε η εκσπερμάτιση αποτελεί τη σφραγίδα της καλής σεξουαλικής επαφής και φυσικά του πόθου του άνδρα προς τη γυναίκα.
Κάποια άλλη γυναίκα μπορεί να επιλέξει έναν πιο ενεργό ρόλο. Στην αγωνία της να μπει στο πρόβλημα και να βρει τη λύση, ίσως καταλήξει να πιέζει και να γεμίζει με ενοχές τον ήδη αγχωμένο σύντροφό της. Στην ελεγκτική προσπάθειά της να τον διεγείρει αγγίζοντάς τον, τον κολλά στον τοίχο καθώς βλέπει πως η στύση δεν έρχεται και απογοητεύεται. Συχνά αυτό που ακολουθεί είναι η απεμπλοκή της από το πρόβλημα, χρεώνοντας την σεξουαλική αποτυχία σε προσωπική αποτυχία του συντρόφου της: «Δεν έχεις στύση γιατί δεν είσαι αρκετά άντρας». Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί και να αμφισβητήσει τον ανδρισμό του, με σκέψεις περί ομοφυλοφιλίας…
Εκείνος εγκλωβισμένος στο κυνήγι της αποτυχίας αισθάνεται ότι δίνει εξετάσεις μπροστά στη δασκάλα, η οποία τον κόβει πρωτού ξεκινήσει η διαδικασία!
Αυτό που εν τέλει κάνει κακό στη σχέση, είναι η επερχόμενη αποστασιοποίηση του ζευγαριού, που προκύπτει όταν τα ταμπού εμποδίζουν την ανοιχτή επικοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο κάνουν την εμφάνισή τους ο εκνευρισμός, η καταπίεση και η επιθετική στάση της γυναίκας απέναντι στον άνδρα. Όσο εκείνη του επιτίθεται, αυτός ενοχοποιείται και απομακρύνεται. Η γυναίκα που φοβάται να μιλήσει στον άνδρα της για την στυτική του αποτυχία, προκειμένου να βρει μια λύση χωρίς να τον θίξει, είτε τρέχει στο φαρμακείο για να αγοράσει το πρώτο φάρμακο της στύσης που της έρχεται στο μυαλό, είτε χτυπά μόνη, μέσα στην αγωνία την πόρτα του ειδικού.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα ζευγάρι που ήρθε πριν χρόνια στο γραφείο και μου αφηγήθηκε την ιστορία του. Ο άνδρας είχε στυτικό πρόβλημα και η σύζυγός του, προκειμένου να μην τον κάνει να νιώσει άβολα συζητώντας το, αλλά να έχει και σεξουαλική ζωή , συμβουλευόταν μία φίλη της φαρμακοποιό η οποία την προμήθευε με στυτικά φάρμακα. Εκείνη τα έβαζε στο φαγητό του, και με αυτό τον τρόπο, το σεξ επανήλθε στο ζευγάρι. Αλλά ούτε και τότε μπόρεσαν να συζητήσουν ανοιχτά για αυτό που συνέβαινε. Είχαν μια καλή σεξουαλική ζωή αλλά σιωπηρά απολάμβαναν το σεξ, χωρίς να σχολιάσουν το πώς έγινε αυτό! Μία μέρα όμως, ψάχνοντας εκείνος το συρτάρι της, βρήκε το κουτάκι που υποσχόταν «σκληρή στύση». Ακολούθησε μία μεγάλη σύγκρουση στο ζευγάρι, όπου ο άνδρας κατηγόρησε τη γυναίκα του πως χρησιμοποιεί τα φάρμακα της στύσης για να «ντοπάρει» τον εραστή της, τον οποίο έφερνε στο σπίτι (γι’ αυτό και είχε τα φάρμακα στο συρτάρι της), όταν εκείνος έλειπε στην δουλειά. Τα αποκαλυπτήρια δεν άργησαν να γίνουν και το ζευγάρι μίλησε ανοιχτά για όσα το βάραιναν τόσο καιρό και προσπαθούσε να κουκουλώσει. Έτσι πήραν την απόφαση να έρθουν σε εμένα!
Όταν ένα σεξουαλικό πρόβλημα μας χτυπά την πόρτα, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε αρχικά είναι να μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό. Η γυναίκα μπορεί να είναι εκείνη που θα δείξει στον άνδρα ότι υπάρχει πρόβλημα, το οποίο αφορά και τους δύο. Θα πρέπει να τον ηρεμήσει λέγοντας του πως δεν φταίει αυτός για ότι συμβαίνει και να τον ρωτήσει πως αισθάνεται γι’ αυτό. Έπειτα σημαντική είναι η διατήρηση του ερωτικού παιχνιδιού στο ζευγάρι. Η σεξουαλική πράξη αφορά την ηδονή και τον έρωτα και δεν θα πρέπει να είναι βεβιασμένη, ούτε βιαστική. Τέλος, το να επισκεφτείτε ειδικό είναι η αρχή για τη λύση του προβλήματός σας. Αφού γίνει ο οργανικός έλεγχος και βρεθεί το αίτιο του προβλήματος, η διάθεση του ζευγαριού να συνεργαστεί με τον ειδικό είναι αυτή που θα αποκαταστήσει την ερωτική ζωή και το πάθος στη σχέση.
Η σχέση που «μιλάει», δεν «κολλάει» μπροστά σε κανένα σεξουαλικό πρόβλημα και γρήγορα το ξεπερνάει εάν και οι δύο το καταλάβουν και δεχτούν την ανάγκη να το ξεπεράσουν μαζί, χωρίς να ψάχνουν τον ένοχο. Αυτό που φταίει είναι η σιωπή. Και αυτό που δίνει λύση είναι ότι «μαζί θέλουμε να έχουμε σεξουαλική ζωή»!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
«Κυνηγώντας την ευτυχία…»
«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα», έγραψε μεταξύ των άλλων ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Για την αγάπη αυτή παλεύουν καθημερινά πολλά ζευγάρια, δίνοντας τη δική τους μάχη ενάντια στη φθορά του χρόνου και της τριβής της καθημερινότητας, αναζητώντας την ευτυχία. Τι είναι και πως βιώνεται όμως σήμερα η ευτυχία; Αποτελεί ένα συναίσθημα, ένα στόχο ή μια ουτοπία; Είναι μια λέξη ευχή μπροστά στην πεζή πραγματικότητα, δημιουργώντας το νόημα της προσδοκίας και που πολλές φορές, η ευτυχία ταυτίζεται με την αγάπη. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αγάπη δεν συσχετίζεται απαραίτητα με αυτήν. Εάν θέλουμε να δούμε την πραγματική ταύτιση αγάπης και ευτυχίας, τότε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι «όταν τα χέρια του γονιού γεμίζουν από την αγκαλιά του παιδιού του!»
Ας πάμε όμως στο γάμο που θεωρείται ότι είναι ο ρόλος της ευτυχίας (ή δυστυχίας…). Παλαιότερα η κοινωνία συσχέτιζε τον ευτυχισμένο με τον παντρεμένο και αυτό γιατί ο θεσμός του γάμου είχε διαφορετική δομή σε σχέση με το σήμερα. Ο γάμος λοιπόν, μέσα από την πάροδο των χρόνων τροποποιήθηκε, με ολοένα και περισσότερα ζευγάρια να διαλέγουν εναλλακτικούς τρόπους για να κατοχυρώσουν την σχέση τους (δημαρχείο, σύμφωνο συμβίωσης). Πώς και γιατί άλλαξε όμως ο θεσμός αυτός;
Ο γάμος του χθες, προσέφερε μια κοινωνική και οικονομική ασφάλεια για τη γυναίκα, η οποία είχε ως ενασχόληση τα οικιακά και την ανατροφή των παιδιών (μάνα-τροφός). Επίσης, της παρείχε ανεξαρτησία μέσα στα κοινωνικά-ηθικά πρότυπα, της τότε συντηρητικής εποχής και από δεσποινίδα γινόταν κυρία. Άνοιγε δηλαδή ο δρόμος της κοινωνικής αξιοπρέπειας, αλλά και προσωπικής αυτονομίας, αφού έφευγε από πάνω της το οικογενειακό βάρος που την ήθελε άσπιλη, αμόλυντη και καθαρή για να παραδοθεί στον άνδρα της, που συνήθως γνώριζε στα σκαλιά της εκκλησίας.
Όμως η έννοια του γάμου σήμερα, άλλαξε γιατί η γυναίκα μπήκε δυναμικά στην παραγωγή, ειδικά μετά τη δεκαετία του ΄70. Έγινε οικονομικά ανεξάρτητη αφού μορφώθηκε, έμαθε να διεκδικεί την επαγγελματική της καταξίωση και απελευθερώθηκε σεξουαλικά. Δεν διστάζει να αμφισβητεί τον άνδρα και να τον χρεώνει, να τον απαξιώνει και… φυσικά σεξουαλικά να τον ευνουχίζει αλλάζοντας τις ισορροπίες στο κρεβάτι, δείχνοντάς του ότι είναι λίγος, μικρός και όχι αρκετός να την ικανοποιήσει, αφού η σιωπή του σεξ χθες έγινε φωνή με θυμό στο σήμερα . Η σύγχρονη γυναίκα λοιπόν, είναι αποφασιστική, θέτει υψηλές προσδοκίες, κόντυνε τον άνδρα και έγινε ρυθμιστής της κοινωνίας φέρνοντας τα πάνω κάτω στη σχέση των δύο φύλων . Τώρα, θα μου πείτε ότι η γυναίκα φταίει για όλα αυτά; Και αυτή προκάλεσε την επερχόμενη σύγκρουση και την αναζήτηση της ευτυχίας;
Ο άνδρας από την άλλη πλευρά, παγώνει μπροστά στο νέο πρότυπο γυναίκας, δείχνει να έχει παραδοθεί για τα καλά, μαλθακοποιήθηκε και από «την υπερπροστατευτική μαμά του» και φοβάται να διαχειριστεί την νέα πραγματικότητα, η οποία θέλει την γυναίκα να είναι δυναμική, αυτοδημιούργητη, εργατική και ασυμβίβαστη. Μάλιστα η αστική κοινωνία της έδωσε προνόμια ώστε η ισχυροποίηση της την οδηγεί στην μοναχική αυτονομία αλλά και στην άγαμη μητρότητα. Άρα ο άνδρας της έγινε λιγότερο απαραίτητος; Μήπως σε λίγο δεν θα τον χρειάζεται καθόλου; Και αν ναι τότε μπορούμε να πούμε στην ευτυχία «χαιρέτα μας…τον πλάτανο!»
Ο γάμος φαίνεται να αντιμετωπίζει κρίση, μέσα σε ένα πλαίσιο οικονομικής δυσπραγίας, σεξουαλικής απορρύθμισης (ο άνδρας χάνει το σεξουαλικό του ρόλο) και επαγγελματικής αμφισβήτησης, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί τα τελευταία 10 χρόνια. Έχει ένα παροδικό χαρακτήρα μέσα στο χρόνο, με έντονες συγκρουσιακές καταστάσεις.Οι άνθρωποι δεν ανανεώνουν την σχέση τους και χάνουν το ενδιαφέρον τους όχι μόνο για το σεξ αλλά και για το σύντροφο. Σήμερα χωρίζουν γιατί δυστυχούν και βγαίνουν να κυνηγήσουν την χαμένη ευτυχία. Ακόμα λοιπόν και αυτοί που είχαν δώσει αμοιβαία υπόσχεση για κοινή πορεία κάτω από την στέγη της εκκλησίας ή του δημαρχείου, συχνά χτυπούν την πόρτα του δικηγόρου, για να χωρίσουν από μνήμες και συναισθήματα μέχρι μετρητά και σπίτια.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα διαζύγια στην χώρα μας, έχουν σημαντικά ανοδική τάση, με μέσο όρο 15.000 το χρόνο, την τελευταία τετραετία. Μάλιστα το 45% των διαζυγίων προέρχεται από ζευγάρια που ήταν παντρεμένα για τουλάχιστον 10 χρόνια. Το 2014 ο αριθμός των εκδοθέντων διαζυγίων ανήλθε στις 18.000. Ραγδαία αύξηση αν λάβει κανείς υπόψιν πως ο αριθμός των διαζυγίων το 2000 ήταν 13.000. Με βάση αυτά τα νούμερα, γίνεται λόγος γιαζευγάριαπου σταμάτησαν να προσπαθούν και απλά συνυπήρχαν, ήταν θεατέςμέσα στη δική τους σχέση, βολεμένοι αλλά και αποξενωμένοι από την προσωπική τους ζωή που βρίσκει αλλού καταφύγιο και… πιθανή ευτυχία. Η ζωή που τους ένωσε, τους άναψε και τους έκανε ανάμεσά τους να απολαμβάνουν τα «μπλεγμένα σεντόνια τους», τώρα ο ασυμβίβαστος-ανυποχώρητος εαυτός τους δεν ελπίζει και δεν περιμένει τίποτα, αποκτώντας ο καθένας τα δικά του σεντόνια!
Εν έτη 2018, τα σύγχρονα πρότυπα σχέσεων προστάζουν την ανάγκη της επιθυμίας του εύκολου και ωθούν τους ανθρώπους να επενδύουν στο ευκαιριακό συναίσθημα και στο ευκαιριακό σεξ, αδυνατώντας να κατανοήσουν την πραγματική σημασία της αγάπης και του έρωτα μέσα στο πλαίσιο της σχέσης. Ο ερωτικός χάρτης αλλάζει, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ερωτική ζωή του σύγχρονου ατόμου, τάζοντας το ιδανικό ταίρι, μέσα από ένα καταιγισμό πληροφοριών: νέων, ωραίων, ελεύθερων και δεσμευμένων. Κεντρική ιδέα: πώς θα «αγοράσω» ηδονή, χωρίς να «πουλήσω» συναίσθημα. Ή ακόμη και να απολαύσω αυνανιζόμενος τις φαντασιώσεις που μου δημιουργούν «την δική μου ευτυχία», που την ζω χωρίς κόστος, εμπλοκή και δεσμεύσεις. Καλά να είναι ο ηλεκτρονικός μου υπολογιστής που με συντροφεύει ιδανικά και ευτυχισμένα!!
Οι νέοι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να επενδύσουν συναισθηματικά, δεν κάνουν υποχωρήσεις, προτιμούν την ανεξαρτησία τους, αποφεύγοντας την δέσμευση όλο και περισσότερο. Έχουν έντονο το ναρκισσιστικό στοιχείο που τους κάνει να χτίζουν το υπερεγώ και να γκρεμίζουν το «εμείς» της σχέσης. Έχουν μάθει να κυνηγούν την προσωπική τους ευμάρεια, την κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη, αδυνατώντας να αγαπήσουν, γιατί πιθανά δεν την ξέρουν και μάλλον φαίνεται και να μην την χρειάζονται. Πλέον δεν διψούν για συντροφικότητα και μοιάζουν να έχουν καταλάβει ότι το αληθινό παιχνίδι της πραγματικής ευτυχίας είναι η αυτολατρεία τους. Ο θεσμός του γάμου μοιάζει για αυτούς να μην έχει την ίδια εσωτερική αναπαράσταση με παλαιότερα και το «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» ακούγεται πιο παρωχημένο από ποτέ και ίσως γραφικό.
Η ευτυχία μοιάζει πιο πολύ με ένα ωραίο ποίημα που διαβάζει ο αναγνώστης, ψάχνοντας να ικανοποιήσει την πνευματική του ανησυχία, ενώ στην ανθρώπινη συμπεριφορά είναι μία ευχή που δυστυχώς πολλές φορές μετατρέπεται σε κατάρα, γιατί όλοι την θέλουμε και την κυνηγάμε ψάχνοντάς την από εδώ και από εκεί, κατηγορώντας όμως αυτόν που δεν μας την δίνει, θυμώνουμε με τον σύντροφο που φταίει για όλα και μας στερεί τη χαρά της, αλλά ξεχνάμε και μάλλον σιγά σιγά το αφήνουμε πίσω μας το πιο χαρακτηριστικό πρόσωπό της: τον εαυτό μας, που όσο τον βάζουμε να σκεφτεί τι θέλει και τι ζητάει μέσα σε μια σχέση που προσπαθεί να φτιάξει, τότε θα δει ότι η ευτυχία είναι μια εικόνα γεμάτη από νοήματα, λέξεις, εκφράσεις και συναισθήματα που γενναιόδωρα προσφέρουμε σε αυτόν που τον επιλέξαμε για να ευτυχίσουμε και οι δύο. Διαφορετικά ας την διαβάζουμε στην πεζογραφία, ας την περιγράφουμε με φαμφαρισμούς στις κοινωνικές μας παρέες και ας την φωτογραφίζουμε στα σέλφι μας, αφήνοντας απ΄ έξω…το μυαλό μας και τα συναισθήματά μας!
Θα κλείσω με τη φράση μιας κυρίας στα 49 της χρόνια, που όταν την ρώτησα γιατί δεν έχει παντρευτεί μέχρι τώρα και φυσικά δεν έχει κάνει και παιδί, είπε: «Γνώρισα πολλούς άνδρες, ήμουν όμως άτυχη γιατί κανείς δεν με έκανε ευτυχισμένη!» Εσείς μπορείτε, φίλοι αναγνώστες, να καταλάβετε την συνέχεια αυτής της άτυχης ευτυχίας…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Μοναξιά και σχέση
Μοναξιά και σχέση είναι δύο λέξεις που στο άκουσμά τους φαντάζουν αντιφατικές. Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν σε μία σχέση, που κάποιος έχει επιλέξει να μοιραστεί τη ζωή του με κάποιον άλλον άνθρωπο, να βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς! Και όμως η μοναξιά «χτυπάει» την πόρτα του ζευγαριού, εμβόλιμα μπαίνει στη ζωή του και με περισσή ευκολία απειλεί τη σχέση του και γκρεμίζει τις προσδοκίες του.
Πώς άραγε και για ποιους λόγους φτάνουν δύο άνθρωποι στο σημείο να νιώθουν έτσι; Πολλοί υποστηρίζουν πως η σημερινή εποχή, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το επαγγελματικό άγχος, το κυνήγι της ευμάρειας και του καταναλωτισμού, δυσκολεύουν το άτομο άρα και τη σχέση του με το άλλο φύλο.
Συχνά, οι ίδιοι οι άνθρωποι δημιουργούν μέσα στη σχέση τους τις προϋποθέσεις της μοναξιάς τους. Σταματούν να επικοινωνούν με τον σύντροφό τους, δεν εκφράζουν της αληθινές τους ανάγκες ή τις εκφράζουν με τρόπο αυταρχικό και χρεωστικό, κρύβοντας έτσι ο ένας από τον άλλον τις ανάγκες και τα «θέλω» του. Άλλοτε πάλι επιλέγουν να μιλούν μέσα από τη σιωπή τους. Αρχίζουν να αντιπαθούν τα πράγματα που τους γοήτευαν αρχικά στον άνθρωπο τους και έτσι, ενώ στην αρχή θεωρούσαν για παράδειγμα τον αυθορμητισμό του συντρόφου τους γοητεία, τώρα το μεταφράζουν ως αφέλεια, ανωριμότητα ή αδιαφορία. Εγκλωβίζονται στο άγχος της δικής τους καθημερινότητας και σκεπτόμενοι εγωιστικά, θεωρούν πως ο άλλος δεν είναι ικανός να τους καταλάβει. Η μοναξιά αντανακλάται με γοργούς ρυθμούς και στη σεξουαλική τους ζωή, όπου και αυτή αρχίζει δειλά να «υποφέρει», αφού οι επαφές αραιώνουν δραματικά σε ένα κλίμα συναισθηματικά ψυχρό και σεξουαλικά άγευστο και άχρωμο. Οι ώρες που κάθονται αμίλητοι, προσηλωμένοι μπροστά στην τηλεόρασή είναι η κοινή τους στιγμή… μόνο που ακόμα και τότε ο καθένας είναι αποσυρμένος στις δικές του σκέψεις, εικόνες και όνειρα και βιώνει τη μοναξιά του στον προσωπικό του μικρόκοσμο.
Μέσα από την παραπάνω διαδικασία οδηγούνται οι σύντροφοι στη συναισθηματική μοναξιά, που αφορά ένα αόριστο και γενικευμένο αίσθημα κενού και έλλειψης ικανοποίησης, ενώ η διαπίστωση ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των προσδοκιών και της ρεαλιστικής απεικόνισης της σχέσης, τους βυθίζει ακόμα πιο πολύ. Στο κλίμα αυτό, όπου κυριαρχεί η σιωπή, η απόσταση, η συναισθηματική ψυχρότητα και τελικά η σεξουαλική απομάκρυνση, οι σύντροφοι αντί να μιλήσουν, επιλέγουν να ζουν βολεμένοι ο καθένας στη μοναξιά του, ακολουθώντας σε μια δυαδική σχέση τη δική του μοναχική πορεία. Επιλέγουν λοιπόν να μιλούν μέσα από τη σιωπή τους, ζώντας μαζί αλλά ουσιαστικά μόνοι…
Η μοναξιά του καθενός είναι σκληρή επιλογή αλλά η μοναξιά της σχέσης είναι αδυσώπητη και προμηνύει το τέλος της…
Θάνος Ασκητής
Learn More
Υπογονιμότητα: Γιατί ένα γόνιμο ζευγάρι δεν μπορεί;
Ένα πρόβλημα στη γονιμότητα των ζευγαριών που αναζητούν παιδί, είναι η ανεξήγητη αδυναμία να κυοφορήσουν, ενώ βιολογικά είναι υγιή. Μάλιστα, κατά τις διεθνείς βιβλιογραφικές αναφορές ένα ποσοστό μεταξύ του 10-15% των ζευγαριών που εμφανίζουν υπογονιμότητα, δεν έχουν οργανικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να είναι υπογόνιμα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία. Αυτό το ποσοστό, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, πασχίζει να βρει τον λόγο της υπογονιμότητάς του, χωρίς να παίρνει ξεκάθαρες απαντήσεις του γιατί, πέραν του ότι δεν υπάρχει βιολογικό πρόβλημα ούτε στη γυναίκα ούτε και στον άνδρα! Και ενώ οι ειδικοί γονιμολόγοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι γονείς εγκλωβίζονται μέσα στην απελπισία αλλά και στο έντονο άγχος του τι συμβαίνει…
Πολλοί ειδικοί που ασχολούνται με την υπογονιμότητα, κρούουν τον κώδωνα κινδύνου μπροστά στην αύξηση της υπογονιμότητας ζευγαριών της λευκής φυλής. Πολλοί παράγοντες ενοχοποιούνται καθημερινά, ενώ όλο και περισσότερες εργασίες της ιατρικής επιστήμης προβάλλουν πολλά αίτια που «σκοτώνουν» κυρίως το σπέρμα, μεγεθύνοντας όλο και πιο πολύ τον αριθμό των υπογόνιμων ανδρών. Βλέπετε ότι η λευκή φυλή υποφέρει και στον τομέα αυτό, φθάνοντας σχεδόν στο 40% των ζευγαριών που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν φυσιολογικά …
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Φαίνεται, λοιπόν, ότι στα ζευγάρια που βιολογικά δεν έχουν πρόβλημα, αλλά το παιδί δεν έρχεται, ο ψυχολογικός παράγοντας πρωταγωνιστεί, κάνοντας πιο περίπλοκο το όλο θέμα του προβλήματος. Όπως λέει, φίλος μου γιατρός, εκεί που σταματά η βιολογική ιατρική, αρχίζει η ψυχολογία. Αυτό το «σκοτεινό καλάθι» για πολλούς, που όταν δεν έχουμε απαντήσεις οργανικές, βάζουμε εκεί μέσα ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε… Με αυτόν τον τρόπο βολευόμαστε στο τι συμβαίνει, ενώ τα ζευγάρια μπαίνουν σε ένα ταξίδι που δεν ξέρουν που θα τα οδηγήσει…
Είναι, όμως, τα πράγματα έτσι; Όπου αδυνατεί η ιατρική να δώσει απαντήσεις, το ρίχνουμε στο ψυχολογικό; Και βέβαια όχι. Δείχνει εξαιρετικά απλουστευμένο χωρίς πείθει κανέναν και κυρίως τους πρωταγωνιστές που ψάχνουν για παιδί.
Το ψυχολογικό, που κατά πολλούς είναι ομιχλώδες, έχει αιτίες, ταυτότητα και λύσεις, που ασφαλώς δεν είναι πάντα εφικτές εδώ και τώρα να εφαρμοστούν. Εάν, όμως, ένας ειδικός ψυχολόγος θεραπευτής δει πιο μέσα τη ζωή και τη σχέση ενός ζευγαριού, που είναι βιολογικά υγιές, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει, τότε θα ανοίξει πολλές πόρτες κλειδωμένες που εμποδίζουν την κυοφορία.
Είναι αλήθεια ότι σχεδόν όλοι οι γυναικολόγοι που ασχολούνται με τη γονιμότητα στη χώρα μας, μετρούν σοβαρά τους ψυχολογικούς παράγοντες της σχέσης των δύο ανθρώπων που θέλουν να κάνουν παιδί.
Γιατί κατανοώ, όλο και πιο πολύ, ότι η ψυχολογική εικόνα του ζεύγους είναι η βάση της αποδοχής της γονιμότητας, ως τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής τους, που το καλό σεξ θα φέρει, ως προάγγελος του χαρούμενου μηνύματος.
Πως εμποδίζεται το ζευγάρι ψυχολογικά;
Ουσιαστικά, το ζευγάρι που βιολογικά δεν έχει πρόβλημα, αλλά παιδί δεν μπορεί να κάνει, έχει συγκεκριμένους ψυχολογικούς παράγοντες, που το εγκλωβίζουν:
- Η επικοινωνία τους: Είναι έτοιμοι να κυοφορήσουν; Γιατί έγκυος μένει μεν η γυναίκα, αλλά κυοφορούν και οι δύο, ζώντας τη μεγάλη αλλαγή που ουσιαστικά μπαίνει στη ζωή τους. Άρα, έχουν ισχυρή συναισθηματική σχέση που περνάει ως θετική αναζήτηση του εγκεφάλου τους και των αντίστοιχων ορμονών, που θα κάνουν τα πάντα με σκοπό να επιτευχθεί η σύλληψη του σπερματοζωαρίου από το ωάριο της γυναίκας. Η λαχτάρα της εγκυμοσύνης τους φτάνει σε αυτά; Η ένωση σπέρματος και ωαρίων είναι ισχυρή και δυναμική ψυχικά, ενώ βιολογικά είναι μια χαρά; Αυτό, ίσως, καλείται βιολογικά αποδοχή συμβατότητας των αρσενικών και θηλυκών γονάδων των δύο συντρόφων που συνδέονται άμεσα με την αγάπη και την έντονη έλξη του ενός προς τον άλλον.
- Η σεξουαλική τους επαφή: Εδώ είναι, ίσως, το μεγάλο μυστικό της καλής χημείας του ενός προς τον άλλο. Κάνουν σεξ γιατί το θέλουν ή γιατί περιμένουν να κάνουν παιδί; Τώρα θα μου πείτε, που είναι η διαφορά; Σεξ και παιδί δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέχεια; Η απάντηση είναι όχι. Νομίζω ότι είναι γνωστό πως στο ανθρώπινο βασίλειο, το σεξ δεν αποτελεί κυρίαρχος στόχος γονιμότητας, όπως συμβαίνει στο ζωικό βασίλειο που ο οίστρος είναι η σεξουαλική επαφή της γονιμότητας. Ο άνθρωπος έχει διαχωρίσει αυτές τις δύο επιλογές ως ανάγκη του. Μάλιστα στον άνδρα είναι η ηδονική ικανοποίηση της επιβεβαίωσης, ενώ στη γυναίκα υπάρχει και η ανάγκη της τεκνοποίησης και η χαρά της γονιμοποίησης των «αβγών» της (ωαρίων). Γι’ αυτό, εξάλλου, ο άνδρας συλλαμβάνεται από τη σύντροφό του, που ύστερα του ανακοινώνει το χαρούμενο γεγονός: «Ξέρεις, αγάπη μου, είμαι έγκυος…». Όλη αυτή η διαδικασία έρχεται μέσα από το πραγματικό σεξουαλικό πάθος της έντονης επιθυμίας και έλξης ως «αντικείμενο του πόθου» του άνδρα προς τη γυναίκα. Αυτό το σεξ θα οδηγήσει τον άνδρα να εκσπερματίσει δυνατά μέσα στον κόλπο της γυναίκας, που τον θέλει «μέσα της», έχοντας αποδεχθεί πλήρως ότι είναι αυτός που θα γονιμοποιήσει τα ωάριά της. Η ένωση είναι κορυφαία, αυθόρμητη, επιθετική, που οι δυο τους κατ’ αρχήν θα κάνουν σεξ, θα ζήσουν έντονες σκηνές σεξουαλικού πάθους, που η εγκυμοσύνη, εφόσον βιολογικά είναι υγιείς, θα έλθει ως σφραγίδα που θα γράφει: «είμαστε μαζί με το μωρό που έρχεται…»
Διαφορετικά, το ζευγάρι θα εγκλωβιστεί στη μιζέρια του, στο άγχος του χρόνου, που απειλεί βιολογικά τη γυναίκα, στο θυμό της προσδοκίας, κυρίως από μεριάς της και στις εντολές της, που εκείνος οφείλει να ακολουθήσει, κάτω από τις οδηγίες ενός γυναικολόγου που άθελά του, θα τους παγιδεύσει περισσότερο με τη φράση του «είστε μια χαρά, δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Κάντε πιο συχνά σεξ, ώστε να έλθει η εγκυμοσύνη…» Από εκεί και μετά, καταλαβαίνετε τι σενάριο θα παιχτεί. Ένα σεξ που πρέπει να αφήσει έγκυο τη γυναίκα, που ο προγραμματισμός οδηγεί στο αποτέλεσμα μιας αναγκαίας, όλο και πιο έντονης εκσπερμάτισης, που όσο παιδί δεν έρχεται, τόσο το σεξ θα χάνεται, απειλώντας την ίδια τη σχέση του ζευγαριού, που κυνηγώντας (κυρίως η γυναίκα) το παιδί, θα …φύγουν και οι δύο από το σπίτι!
Για όλους εσάς που θέλετε στη ζωή σας ένα παιδί, πρέπει να ξεχάσετε το κυνήγι της γονιμότητας, τα θερμόμετρα και τις ημέρες-στόχους, που η εκσπερμάτιση θα κάνει το θαύμα της! Πιο απλά, κάντε σεξ! Ζήστε το! Απολαύστε ο ένας τον άλλο! Και να θυμάστε ότι:
Η σχέση κάνει ένα παιδί και όχι το παιδί τη σχέση!
Θάνος Ε. Ασκητής
Learn More
Τι φοβάται ο άνδρας στο σεξ;
Ο άνδρας λειτουργεί εξ ορισμού ως «κυνηγός» στο σεξ. Δεν φοβάται να διεκδικήσει τη γυναίκα που τον ελκύει, ενώ η βιολογική του σημειολογία, φαίνεται ότι τον καθιστά περισσότερο ευερέθιστο στην υποβάθμιση της ερωτικής του ζωής.
Μάλιστα, οι δύο πιο βασικοί φόβοι του άνδρα στον τομέα αυτό, μοιάζουν να περιβάλλονται γύρω από την απουσία μίας διαθέσιμης ερωτικής συντρόφου όταν το έχει ανάγκη, καθώς και γύρω από την αδυναμία του να λειτουργήσει σεξουαλικά τη στιγμή που το επιθυμεί. Ωστόσο, ακόμα και όταν ο άνδρας διαθέτει μία ενεργή σεξουαλική ζωή, εντοπίζεται πλήθος φόβων, οι οποίοι θα μπορούσαν να μονοπωλήσουν τη σκέψη του, να αποτρέψουν την ολοκληρωτική συμμετοχή του στο σεξ και ενδεχομένως να οδηγήσουν στην εμφάνιση κάποιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Φόβος απόδοσης λόγω υψηλών προσδοκιών
Είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά για τον άνδρα, που βρίσκεται στο ξεκίνημα της ερωτικής του ζωής, να ανησυχεί έντονα για τη σεξουαλική του εικόνα, καθώς και για το αν θα καταφέρει να ικανοποιήσει ερωτικά το «αντικείμενο του πόθου» του. Πολύ συχνά, τα λανθασμένα πρότυπα των ταινιών πορνογραφικού περιεχομένου, στις οποίες ο άνδρας «διεισδύει» ήδη από την εφηβεία, τον κάνουν να θέλει να είναι ο «ιδανικός» εραστής. Ωστόσο, οι προβολές αυτές μπορούν να δημιουργήσουν υπέρμετρες προσδοκίες για τον σεξουαλικό ρόλο ενός άνδρα (σωματότυπο, μέγεθος πέους, σεξουαλική διάρκεια και απόδοση, οργασμική κορύφωση συντρόφου), με αποτέλεσμα, αντί να τον ενθαρρύνουν και να τον κάνουν πιο αποφασιστικό, να τον αγχώσουν και να τον «πνίξουν» μέσα στην ανασφάλεια με αρνητικές επιπτώσεις για τη σεξουαλική του λειτουργία.
Ο φόβος της σύγκρισης και της απόρριψης
Οι περισσότεροι άνδρες, σχεδόν αναπόφευκτα, συγκρίνουν τις επιδόσεις τους, με αυτές των προηγούμενων εραστών των συντρόφων τους, ενώ ταυτόχρονα αγωνιούν για τον επόμενο, που πιθανώς να είναι καλύτερος από εκείνους. Άλλωστε, τα κριτήρια των σύγχρονων γυναικών είναι σήμερα τόσο απαιτητικά (εξωτερική εμφάνιση, κοινωνικό status, κύρος, δύναμη, χρήματα, ασφάλεια), που δύσκολα μπορούν να ικανοποιηθούν από τους υποψηφίους. Είναι λοιπόν σημαντικό να τονίσουμε, ότι όλες αυτές οι ασυνείδητες σκέψεις και η νευρικότητα που προκαλούν, δύνανται να οδηγήσουν σε βραχυπρόθεσμη σεξουαλική αποτυχία ενός «φοβικού» και ανασφαλή άνδρα, μπλοκάροντας συχνά, ακόμα και τη φυσιολογική σεξουαλική του λειτουργία (στυτική δυσλειτουργία και πρόωρη εκσπερμάτιση ψυχογενούς αιτιολογίας).
Φόβος επένδυσης και δέσμευσης
Σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, οι άνδρες παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά φόβου συναισθηματικής εγγύτητας σε σύγκριση με τις γυναίκες, καθώς φαίνεται να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν, να επενδύσουν και να δεσμευτούν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, πιθανότατα λόγω εξελικτικών κινήτρων, αλλά και κοινωνικών στερεοτύπων, που ταυτίζουν την αρρενωπότητα με τη δυνατότητα εναλλαγής συντρόφων και την ύπαρξη ποικίλων ερωτικών εμπειριών. Ωστόσο, πολύ συχνά, αυτός ο φόβος μπροστά στη δέσμευση επεκτείνεται και στο σεξ, κάνοντας τον άνδρα να μην μπορεί να λειτουργήσει απέναντι στη σύντροφό του, που επιζητάει τη μονιμότητα και σχεδιάζει τη δημιουργία οικογένειας, ενώ εκείνος δεν νιώθει ακόμα έτοιμος.
Ο Φόβος γύρω από την εκσπερμάτιση
Η ενδοκολπική εκσπερμάτιση αποτελεί αποδεδειγμένα ένα από τα πιο σημαντικά και απολαυστικά στάδια της σεξουαλικής επαφής, τόσο για τον άνδρα όσο και για τη γυναίκα. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνδρες, συνήθως, ανησυχούν, ότι μία τέτοια πράξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Το γεγονός αυτό, την ώρα που το ζευγάρι αποφασίζει να κάνει ελεύθερο έρωτα, μπορεί να δράσει επιβαρυντικά στην ψυχολογία του και να επιφέρει αντίστροφα αποτελέσματα, μέσα από την εμφάνιση σεξουαλικών δυσλειτουργιών, όπως η καθυστερημένη εκσπερμάτιση, όπου ουσιαστικά ο άνδρας νιώθει σα να «παλεύει» να ολοκληρώσει και δεν απολαμβάνει το σεξ.
Φυσικά, η λύση μπροστά στο ενδεχόμενο μίας απρογραμμάτιστης εγκυμοσύνης υπάρχει και είναι η χρήση του ανδρικού προφυλακτικού. Παρόλα αυτά, αρκετοί είναι οι άνδρες, που συνεχίζουν να λειτουργούν με βάσει το μύθο ότι το προφυλακτικό μπορεί να επηρεάσει τη στύση τους και να μην τους επιτρέψει να απολαύσουν πλήρως τη σεξουαλική επαφή. Έτσι, το άγχος και ο φόβος, ακόμα και σχετικά με την πιθανότητα απόκτησης ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος, συνεχίζουν να υπάρχουν γύρω από κάθε σεξουαλική επαφή, μπροστά στο ρίσκο της ηδονής.
Φόβος του θανάτου
Η συγκεκριμένη φοβία βιώνεται κυρίως από άνδρες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι πάσχουν κατά κανόνα από καρδιαγγειακές παθήσεις. Οι καρδιοπάθειες είναι συχνότερες στους άνδρες συγκριτικά με τις γυναίκες, ενώ έχουν κατηγορηθεί για επιπλοκές στην υγεία κατά τη διάρκεια του σεξ ή ακόμα και θάνατο. Ως αποτέλεσμα, αρκετοί πάσχοντες, επηρεασμένοι από την ταυτόχρονη ανησυχία -και αποτροπή πολλές φορές- των συντρόφων τους, είτε αποφεύγουν το σεξ, είτε λαμβάνουν μέρος σε αυτό, διατηρώντας υψηλά επίπεδα άγχους. Ωστόσο, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, οι καρδιοπάθειες και ο κίνδυνος θανάτου κατά τη διάρκεια του σεξ ενέχουν ελάχιστες πιθανότητες σύνδεσης, εφόσον ο πάσχοντας ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του επιβλέποντος ιατρού του.
Ολοκληρώνοντας, είναι σημαντικό να τονίσουμε τον αγώνα που καταβάλει ο σύγχρονος άνδρας εν μέσω μίας κρίσιμης κοινωνικο-οικονομικής περιόδου, να αποδείξει το δυναμισμό και την αξία του σεξουαλικού του ρόλου. Το σεξ και οι φόβοι, που πολλές φορές το περιβάλλουν, μπορεί να μετατραπεί σε πηγή έντονου στρες για εκείνον που τελικά αποφεύγει να «χτυπήσει την πόρτα» του ειδικού, επειδή ντρέπεται είτε επειδή δεν λαμβάνει την απαραίτητη συναισθηματική υποστήριξη από τη σύντροφό του. Γι αυτό το λόγο, οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι πάνω σε έναν τομέα, τόσο καθοριστικό για την αυτοεκτίμηση και την ψυχική υγεία του άνδρα, υποστηρίζοντάς τον έμπρακτα.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Σεξ: αυτο- αποκάλυψη και ικανοποίηση
Οι φόβοι της σεξουαλικής αυθεντικότητας και η προσπάθεια της ενσωμάτωσης σε μια σεξουαλική κανονικότητα μακριά από ταμπού
Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι πιστεύουν στ’ αλήθεια, όταν στις αρχές της σχέσης ανταλλάσσουν όρκους ειλικρίνειας για κάθε πλευρά της ζωής τους, ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν την κοινή τους πορεία με απόλυτη ευθύτητα σε ό,τι και αν συναντήσουν. Ο καθορισμός της ειλικρίνειας ως απαραίτητο συστατικό της σχέσης δημιουργεί ένα επικίνδυνο δίπολο, στο ζήτημα της αυτοαποκάλυψης κάθε συντρόφου, το οποίο ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη συνέχεια.
Πόσο πιθανό είναι να νιώθετε τόσο άνετα ώστε να αποκαλύψετε στον σύντροφό σας τις βαθύτερες σεξουαλικές σας επιθυμίες; Εάν η απάντησή σας στο ερώτημα αυτό είναι «πολύ», τότε ανήκετε σε ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Ποιος μπορεί να λειτουργήσει ως ένα ειλικρινές σεξουαλικό ον που δεν θα διστάσει να διεκδικήσει την ηδονιστική απόλαυση του σεξ και να βιώσει τη διέγερση όπως την έχει στο μυαλό και τη φαντασία του; Στα βασικά συμπτώματα αυτού που μπορούμε να ονομάσουμε διαταραχή της σεξουαλικής αυθεντικότητας περιλαμβάνονται ο έντονος φόβος της αυτοαποκάλυψης, η σεξουαλική κρυψίνοια, η προσπάθεια της ενσωμάτωσης σε μιας μορφής σεξουαλική κανονικότητα, η οποία προωθείται από τις κοινωνικές νόρμες, καθώς και η συνεπακόλουθη ντροπή και ενοχή που αναπόφευκτα εμφανίζονται στην πορεία. Ακόμα και στις μέρες μας επικρατεί η τάση να θεωρούνται οι σεξουαλικές επιθυμίες, οι εξερευνήσεις και οι φαντασιώσεις ζητήματα-ταμπού των σχέσεων, τα οποία δεν αγγίζονται, παραμένοντας προσωπική υπόθεση.
Ο φόβος της απόρριψης και της αυστηρής κριτικής από τον ερωτικό σύντροφο φαίνεται να είναι οι βασικοί λόγοι που επιβάλλουν το σκεπτικό αυτό περιορίζοντας τη σεξουαλική ζωή των ζευγαριών. Το χειρότερο για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι συνήθως διστάζουν να διεκδικήσουν καλύτερη ποιότητα στη σεξουαλική τους ζωή επειδή πιστεύουν ότι αυτό που επιθυμούν είναι πολύ τραβηγμένο ή υπερβολικό, τη στιγμή που ενδέχεται ο ίδιος παράγοντας να διεγείρει και τον/τη σύντροφό τους. Η «ποινικοποίηση» της σεξουαλικότητας, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας, γεμίζει το άτομο άγχος, φόβο, στρες και ενοχές για όσα θα ήθελε να δοκιμάσει, αφήνοντάς τα στη φαντασία και απομακρύνοντας το ζευγάρι, το οποίο σε βάθος χρόνου περιορίζεται σε τυποποιημένες σεξουαλικές επαφές. Στο σημείο αυτό σας προκαλώ να προβληματιστείτε σχετικά με το πόσο άνετοι είστε με τη σεξουαλικότητά σας απαντώντας με απόλυτη ειλικρίνεια στα ερωτήματα που παρατίθενται στη συνέχεια.
Σε ποια ηλικία ξεχωρίσατε τις πρώτες σεξουαλικές φαντασιώσεις ή επιθυμίες;
Ποιες σκέψεις ή φαντασιώσεις σάς οδηγούν σε οργασμό;
Πόσο συχνά μπορεί να αυτοϊκανοποιηθείτε μέσα από τις συγκεκριμένες φαντασιώσεις;
Yπήρξε κάποια χρονική στιγμή όπου αισθανθήκατε κάποια σύγκρουση ανάμεσα στο θρησκευτικό / ηθικό περιβάλλον της οικογένειάς σας και τις σεξουαλικές σας επιθυμίες;
Εχετε αποκαλύψει σε κάποιον σύντροφό σας με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα τι σας διεγείρει σεξουαλικά; Εάν όχι, τι σας σταμάτησε;
Σας έχει τύχει να αποφύγετε το ερωτικό παιχνίδι με τον/τη σύντροφό σας επειδή δεν σας ικανοποιεί απόλυτα;
Υπήρξαν στιγμές που προτιμήσατε την αυτοϊκανοποίηση με τις ερωτικές σας φαντασιώσεις αντί για τον ερωτικό σας σύντροφο;
Σας ικανοποιεί η σεξουαλική επικοινωνία με τον/τη σύντροφό σας;
Όλοι έχουν κάποια όρια στις ερωτικές τους σχέσεις, τα οποία αναπόφευκτα περιορίζουν αυτά που μοιράζονται με το έτερόν τους ήμισυ, όρια που πολλές φορές ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Αν οι προηγούμενες ερωτήσεις σάς προβλημάτισαν και σας ανάγκασαν να σκεφτείτε δύο και τρεις φορές την απάντησή σας, τότε φαίνεται πως αρχίζετε σιγά-σιγά να εντοπίζετε και να κατανοείτε τους προσωπικούς σας δαίμονες.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More