Υπογονιμότητα: Γιατί ένα γόνιμο ζευγάρι δεν μπορεί;
Ένα πρόβλημα στη γονιμότητα των ζευγαριών που αναζητούν παιδί, είναι η ανεξήγητη αδυναμία να κυοφορήσουν, ενώ βιολογικά είναι υγιή. Μάλιστα, κατά τις διεθνείς βιβλιογραφικές αναφορές ένα ποσοστό μεταξύ του 10-15% των ζευγαριών που εμφανίζουν υπογονιμότητα, δεν έχουν οργανικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να είναι υπογόνιμα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία. Αυτό το ποσοστό, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, πασχίζει να βρει τον λόγο της υπογονιμότητάς του, χωρίς να παίρνει ξεκάθαρες απαντήσεις του γιατί, πέραν του ότι δεν υπάρχει βιολογικό πρόβλημα ούτε στη γυναίκα ούτε και στον άνδρα! Και ενώ οι ειδικοί γονιμολόγοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι γονείς εγκλωβίζονται μέσα στην απελπισία αλλά και στο έντονο άγχος του τι συμβαίνει…
Πολλοί ειδικοί που ασχολούνται με την υπογονιμότητα, κρούουν τον κώδωνα κινδύνου μπροστά στην αύξηση της υπογονιμότητας ζευγαριών της λευκής φυλής. Πολλοί παράγοντες ενοχοποιούνται καθημερινά, ενώ όλο και περισσότερες εργασίες της ιατρικής επιστήμης προβάλλουν πολλά αίτια που «σκοτώνουν» κυρίως το σπέρμα, μεγεθύνοντας όλο και πιο πολύ τον αριθμό των υπογόνιμων ανδρών. Βλέπετε ότι η λευκή φυλή υποφέρει και στον τομέα αυτό, φθάνοντας σχεδόν στο 40% των ζευγαριών που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν φυσιολογικά …
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Φαίνεται, λοιπόν, ότι στα ζευγάρια που βιολογικά δεν έχουν πρόβλημα, αλλά το παιδί δεν έρχεται, ο ψυχολογικός παράγοντας πρωταγωνιστεί, κάνοντας πιο περίπλοκο το όλο θέμα του προβλήματος. Όπως λέει, φίλος μου γιατρός, εκεί που σταματά η βιολογική ιατρική, αρχίζει η ψυχολογία. Αυτό το «σκοτεινό καλάθι» για πολλούς, που όταν δεν έχουμε απαντήσεις οργανικές, βάζουμε εκεί μέσα ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε… Με αυτόν τον τρόπο βολευόμαστε στο τι συμβαίνει, ενώ τα ζευγάρια μπαίνουν σε ένα ταξίδι που δεν ξέρουν που θα τα οδηγήσει…
Είναι, όμως, τα πράγματα έτσι; Όπου αδυνατεί η ιατρική να δώσει απαντήσεις, το ρίχνουμε στο ψυχολογικό; Και βέβαια όχι. Δείχνει εξαιρετικά απλουστευμένο χωρίς πείθει κανέναν και κυρίως τους πρωταγωνιστές που ψάχνουν για παιδί.
Το ψυχολογικό, που κατά πολλούς είναι ομιχλώδες, έχει αιτίες, ταυτότητα και λύσεις, που ασφαλώς δεν είναι πάντα εφικτές εδώ και τώρα να εφαρμοστούν. Εάν, όμως, ένας ειδικός ψυχολόγος θεραπευτής δει πιο μέσα τη ζωή και τη σχέση ενός ζευγαριού, που είναι βιολογικά υγιές, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει, τότε θα ανοίξει πολλές πόρτες κλειδωμένες που εμποδίζουν την κυοφορία.
Είναι αλήθεια ότι σχεδόν όλοι οι γυναικολόγοι που ασχολούνται με τη γονιμότητα στη χώρα μας, μετρούν σοβαρά τους ψυχολογικούς παράγοντες της σχέσης των δύο ανθρώπων που θέλουν να κάνουν παιδί.
Γιατί κατανοώ, όλο και πιο πολύ, ότι η ψυχολογική εικόνα του ζεύγους είναι η βάση της αποδοχής της γονιμότητας, ως τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής τους, που το καλό σεξ θα φέρει, ως προάγγελος του χαρούμενου μηνύματος.
Πως εμποδίζεται το ζευγάρι ψυχολογικά;
Ουσιαστικά, το ζευγάρι που βιολογικά δεν έχει πρόβλημα, αλλά παιδί δεν μπορεί να κάνει, έχει συγκεκριμένους ψυχολογικούς παράγοντες, που το εγκλωβίζουν:
- Η επικοινωνία τους: Είναι έτοιμοι να κυοφορήσουν; Γιατί έγκυος μένει μεν η γυναίκα, αλλά κυοφορούν και οι δύο, ζώντας τη μεγάλη αλλαγή που ουσιαστικά μπαίνει στη ζωή τους. Άρα, έχουν ισχυρή συναισθηματική σχέση που περνάει ως θετική αναζήτηση του εγκεφάλου τους και των αντίστοιχων ορμονών, που θα κάνουν τα πάντα με σκοπό να επιτευχθεί η σύλληψη του σπερματοζωαρίου από το ωάριο της γυναίκας. Η λαχτάρα της εγκυμοσύνης τους φτάνει σε αυτά; Η ένωση σπέρματος και ωαρίων είναι ισχυρή και δυναμική ψυχικά, ενώ βιολογικά είναι μια χαρά; Αυτό, ίσως, καλείται βιολογικά αποδοχή συμβατότητας των αρσενικών και θηλυκών γονάδων των δύο συντρόφων που συνδέονται άμεσα με την αγάπη και την έντονη έλξη του ενός προς τον άλλον.
- Η σεξουαλική τους επαφή: Εδώ είναι, ίσως, το μεγάλο μυστικό της καλής χημείας του ενός προς τον άλλο. Κάνουν σεξ γιατί το θέλουν ή γιατί περιμένουν να κάνουν παιδί; Τώρα θα μου πείτε, που είναι η διαφορά; Σεξ και παιδί δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέχεια; Η απάντηση είναι όχι. Νομίζω ότι είναι γνωστό πως στο ανθρώπινο βασίλειο, το σεξ δεν αποτελεί κυρίαρχος στόχος γονιμότητας, όπως συμβαίνει στο ζωικό βασίλειο που ο οίστρος είναι η σεξουαλική επαφή της γονιμότητας. Ο άνθρωπος έχει διαχωρίσει αυτές τις δύο επιλογές ως ανάγκη του. Μάλιστα στον άνδρα είναι η ηδονική ικανοποίηση της επιβεβαίωσης, ενώ στη γυναίκα υπάρχει και η ανάγκη της τεκνοποίησης και η χαρά της γονιμοποίησης των «αβγών» της (ωαρίων). Γι’ αυτό, εξάλλου, ο άνδρας συλλαμβάνεται από τη σύντροφό του, που ύστερα του ανακοινώνει το χαρούμενο γεγονός: «Ξέρεις, αγάπη μου, είμαι έγκυος…». Όλη αυτή η διαδικασία έρχεται μέσα από το πραγματικό σεξουαλικό πάθος της έντονης επιθυμίας και έλξης ως «αντικείμενο του πόθου» του άνδρα προς τη γυναίκα. Αυτό το σεξ θα οδηγήσει τον άνδρα να εκσπερματίσει δυνατά μέσα στον κόλπο της γυναίκας, που τον θέλει «μέσα της», έχοντας αποδεχθεί πλήρως ότι είναι αυτός που θα γονιμοποιήσει τα ωάριά της. Η ένωση είναι κορυφαία, αυθόρμητη, επιθετική, που οι δυο τους κατ’ αρχήν θα κάνουν σεξ, θα ζήσουν έντονες σκηνές σεξουαλικού πάθους, που η εγκυμοσύνη, εφόσον βιολογικά είναι υγιείς, θα έλθει ως σφραγίδα που θα γράφει: «είμαστε μαζί με το μωρό που έρχεται…»
Διαφορετικά, το ζευγάρι θα εγκλωβιστεί στη μιζέρια του, στο άγχος του χρόνου, που απειλεί βιολογικά τη γυναίκα, στο θυμό της προσδοκίας, κυρίως από μεριάς της και στις εντολές της, που εκείνος οφείλει να ακολουθήσει, κάτω από τις οδηγίες ενός γυναικολόγου που άθελά του, θα τους παγιδεύσει περισσότερο με τη φράση του «είστε μια χαρά, δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Κάντε πιο συχνά σεξ, ώστε να έλθει η εγκυμοσύνη…» Από εκεί και μετά, καταλαβαίνετε τι σενάριο θα παιχτεί. Ένα σεξ που πρέπει να αφήσει έγκυο τη γυναίκα, που ο προγραμματισμός οδηγεί στο αποτέλεσμα μιας αναγκαίας, όλο και πιο έντονης εκσπερμάτισης, που όσο παιδί δεν έρχεται, τόσο το σεξ θα χάνεται, απειλώντας την ίδια τη σχέση του ζευγαριού, που κυνηγώντας (κυρίως η γυναίκα) το παιδί, θα …φύγουν και οι δύο από το σπίτι!
Για όλους εσάς που θέλετε στη ζωή σας ένα παιδί, πρέπει να ξεχάσετε το κυνήγι της γονιμότητας, τα θερμόμετρα και τις ημέρες-στόχους, που η εκσπερμάτιση θα κάνει το θαύμα της! Πιο απλά, κάντε σεξ! Ζήστε το! Απολαύστε ο ένας τον άλλο! Και να θυμάστε ότι:
Η σχέση κάνει ένα παιδί και όχι το παιδί τη σχέση!
Θάνος Ε. Ασκητής
Learn More
Τι φοβάται ο άνδρας στο σεξ;
Ο άνδρας λειτουργεί εξ ορισμού ως «κυνηγός» στο σεξ. Δεν φοβάται να διεκδικήσει τη γυναίκα που τον ελκύει, ενώ η βιολογική του σημειολογία, φαίνεται ότι τον καθιστά περισσότερο ευερέθιστο στην υποβάθμιση της ερωτικής του ζωής.
Μάλιστα, οι δύο πιο βασικοί φόβοι του άνδρα στον τομέα αυτό, μοιάζουν να περιβάλλονται γύρω από την απουσία μίας διαθέσιμης ερωτικής συντρόφου όταν το έχει ανάγκη, καθώς και γύρω από την αδυναμία του να λειτουργήσει σεξουαλικά τη στιγμή που το επιθυμεί. Ωστόσο, ακόμα και όταν ο άνδρας διαθέτει μία ενεργή σεξουαλική ζωή, εντοπίζεται πλήθος φόβων, οι οποίοι θα μπορούσαν να μονοπωλήσουν τη σκέψη του, να αποτρέψουν την ολοκληρωτική συμμετοχή του στο σεξ και ενδεχομένως να οδηγήσουν στην εμφάνιση κάποιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Φόβος απόδοσης λόγω υψηλών προσδοκιών
Είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά για τον άνδρα, που βρίσκεται στο ξεκίνημα της ερωτικής του ζωής, να ανησυχεί έντονα για τη σεξουαλική του εικόνα, καθώς και για το αν θα καταφέρει να ικανοποιήσει ερωτικά το «αντικείμενο του πόθου» του. Πολύ συχνά, τα λανθασμένα πρότυπα των ταινιών πορνογραφικού περιεχομένου, στις οποίες ο άνδρας «διεισδύει» ήδη από την εφηβεία, τον κάνουν να θέλει να είναι ο «ιδανικός» εραστής. Ωστόσο, οι προβολές αυτές μπορούν να δημιουργήσουν υπέρμετρες προσδοκίες για τον σεξουαλικό ρόλο ενός άνδρα (σωματότυπο, μέγεθος πέους, σεξουαλική διάρκεια και απόδοση, οργασμική κορύφωση συντρόφου), με αποτέλεσμα, αντί να τον ενθαρρύνουν και να τον κάνουν πιο αποφασιστικό, να τον αγχώσουν και να τον «πνίξουν» μέσα στην ανασφάλεια με αρνητικές επιπτώσεις για τη σεξουαλική του λειτουργία.
Ο φόβος της σύγκρισης και της απόρριψης
Οι περισσότεροι άνδρες, σχεδόν αναπόφευκτα, συγκρίνουν τις επιδόσεις τους, με αυτές των προηγούμενων εραστών των συντρόφων τους, ενώ ταυτόχρονα αγωνιούν για τον επόμενο, που πιθανώς να είναι καλύτερος από εκείνους. Άλλωστε, τα κριτήρια των σύγχρονων γυναικών είναι σήμερα τόσο απαιτητικά (εξωτερική εμφάνιση, κοινωνικό status, κύρος, δύναμη, χρήματα, ασφάλεια), που δύσκολα μπορούν να ικανοποιηθούν από τους υποψηφίους. Είναι λοιπόν σημαντικό να τονίσουμε, ότι όλες αυτές οι ασυνείδητες σκέψεις και η νευρικότητα που προκαλούν, δύνανται να οδηγήσουν σε βραχυπρόθεσμη σεξουαλική αποτυχία ενός «φοβικού» και ανασφαλή άνδρα, μπλοκάροντας συχνά, ακόμα και τη φυσιολογική σεξουαλική του λειτουργία (στυτική δυσλειτουργία και πρόωρη εκσπερμάτιση ψυχογενούς αιτιολογίας).
Φόβος επένδυσης και δέσμευσης
Σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, οι άνδρες παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά φόβου συναισθηματικής εγγύτητας σε σύγκριση με τις γυναίκες, καθώς φαίνεται να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν, να επενδύσουν και να δεσμευτούν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, πιθανότατα λόγω εξελικτικών κινήτρων, αλλά και κοινωνικών στερεοτύπων, που ταυτίζουν την αρρενωπότητα με τη δυνατότητα εναλλαγής συντρόφων και την ύπαρξη ποικίλων ερωτικών εμπειριών. Ωστόσο, πολύ συχνά, αυτός ο φόβος μπροστά στη δέσμευση επεκτείνεται και στο σεξ, κάνοντας τον άνδρα να μην μπορεί να λειτουργήσει απέναντι στη σύντροφό του, που επιζητάει τη μονιμότητα και σχεδιάζει τη δημιουργία οικογένειας, ενώ εκείνος δεν νιώθει ακόμα έτοιμος.
Ο Φόβος γύρω από την εκσπερμάτιση
Η ενδοκολπική εκσπερμάτιση αποτελεί αποδεδειγμένα ένα από τα πιο σημαντικά και απολαυστικά στάδια της σεξουαλικής επαφής, τόσο για τον άνδρα όσο και για τη γυναίκα. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνδρες, συνήθως, ανησυχούν, ότι μία τέτοια πράξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Το γεγονός αυτό, την ώρα που το ζευγάρι αποφασίζει να κάνει ελεύθερο έρωτα, μπορεί να δράσει επιβαρυντικά στην ψυχολογία του και να επιφέρει αντίστροφα αποτελέσματα, μέσα από την εμφάνιση σεξουαλικών δυσλειτουργιών, όπως η καθυστερημένη εκσπερμάτιση, όπου ουσιαστικά ο άνδρας νιώθει σα να «παλεύει» να ολοκληρώσει και δεν απολαμβάνει το σεξ.
Φυσικά, η λύση μπροστά στο ενδεχόμενο μίας απρογραμμάτιστης εγκυμοσύνης υπάρχει και είναι η χρήση του ανδρικού προφυλακτικού. Παρόλα αυτά, αρκετοί είναι οι άνδρες, που συνεχίζουν να λειτουργούν με βάσει το μύθο ότι το προφυλακτικό μπορεί να επηρεάσει τη στύση τους και να μην τους επιτρέψει να απολαύσουν πλήρως τη σεξουαλική επαφή. Έτσι, το άγχος και ο φόβος, ακόμα και σχετικά με την πιθανότητα απόκτησης ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος, συνεχίζουν να υπάρχουν γύρω από κάθε σεξουαλική επαφή, μπροστά στο ρίσκο της ηδονής.
Φόβος του θανάτου
Η συγκεκριμένη φοβία βιώνεται κυρίως από άνδρες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι πάσχουν κατά κανόνα από καρδιαγγειακές παθήσεις. Οι καρδιοπάθειες είναι συχνότερες στους άνδρες συγκριτικά με τις γυναίκες, ενώ έχουν κατηγορηθεί για επιπλοκές στην υγεία κατά τη διάρκεια του σεξ ή ακόμα και θάνατο. Ως αποτέλεσμα, αρκετοί πάσχοντες, επηρεασμένοι από την ταυτόχρονη ανησυχία -και αποτροπή πολλές φορές- των συντρόφων τους, είτε αποφεύγουν το σεξ, είτε λαμβάνουν μέρος σε αυτό, διατηρώντας υψηλά επίπεδα άγχους. Ωστόσο, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, οι καρδιοπάθειες και ο κίνδυνος θανάτου κατά τη διάρκεια του σεξ ενέχουν ελάχιστες πιθανότητες σύνδεσης, εφόσον ο πάσχοντας ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του επιβλέποντος ιατρού του.
Ολοκληρώνοντας, είναι σημαντικό να τονίσουμε τον αγώνα που καταβάλει ο σύγχρονος άνδρας εν μέσω μίας κρίσιμης κοινωνικο-οικονομικής περιόδου, να αποδείξει το δυναμισμό και την αξία του σεξουαλικού του ρόλου. Το σεξ και οι φόβοι, που πολλές φορές το περιβάλλουν, μπορεί να μετατραπεί σε πηγή έντονου στρες για εκείνον που τελικά αποφεύγει να «χτυπήσει την πόρτα» του ειδικού, επειδή ντρέπεται είτε επειδή δεν λαμβάνει την απαραίτητη συναισθηματική υποστήριξη από τη σύντροφό του. Γι αυτό το λόγο, οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι πάνω σε έναν τομέα, τόσο καθοριστικό για την αυτοεκτίμηση και την ψυχική υγεία του άνδρα, υποστηρίζοντάς τον έμπρακτα.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Σεξ: αυτο- αποκάλυψη και ικανοποίηση
Οι φόβοι της σεξουαλικής αυθεντικότητας και η προσπάθεια της ενσωμάτωσης σε μια σεξουαλική κανονικότητα μακριά από ταμπού
Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι πιστεύουν στ’ αλήθεια, όταν στις αρχές της σχέσης ανταλλάσσουν όρκους ειλικρίνειας για κάθε πλευρά της ζωής τους, ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν την κοινή τους πορεία με απόλυτη ευθύτητα σε ό,τι και αν συναντήσουν. Ο καθορισμός της ειλικρίνειας ως απαραίτητο συστατικό της σχέσης δημιουργεί ένα επικίνδυνο δίπολο, στο ζήτημα της αυτοαποκάλυψης κάθε συντρόφου, το οποίο ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη συνέχεια.
Πόσο πιθανό είναι να νιώθετε τόσο άνετα ώστε να αποκαλύψετε στον σύντροφό σας τις βαθύτερες σεξουαλικές σας επιθυμίες; Εάν η απάντησή σας στο ερώτημα αυτό είναι «πολύ», τότε ανήκετε σε ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Ποιος μπορεί να λειτουργήσει ως ένα ειλικρινές σεξουαλικό ον που δεν θα διστάσει να διεκδικήσει την ηδονιστική απόλαυση του σεξ και να βιώσει τη διέγερση όπως την έχει στο μυαλό και τη φαντασία του; Στα βασικά συμπτώματα αυτού που μπορούμε να ονομάσουμε διαταραχή της σεξουαλικής αυθεντικότητας περιλαμβάνονται ο έντονος φόβος της αυτοαποκάλυψης, η σεξουαλική κρυψίνοια, η προσπάθεια της ενσωμάτωσης σε μιας μορφής σεξουαλική κανονικότητα, η οποία προωθείται από τις κοινωνικές νόρμες, καθώς και η συνεπακόλουθη ντροπή και ενοχή που αναπόφευκτα εμφανίζονται στην πορεία. Ακόμα και στις μέρες μας επικρατεί η τάση να θεωρούνται οι σεξουαλικές επιθυμίες, οι εξερευνήσεις και οι φαντασιώσεις ζητήματα-ταμπού των σχέσεων, τα οποία δεν αγγίζονται, παραμένοντας προσωπική υπόθεση.
Ο φόβος της απόρριψης και της αυστηρής κριτικής από τον ερωτικό σύντροφο φαίνεται να είναι οι βασικοί λόγοι που επιβάλλουν το σκεπτικό αυτό περιορίζοντας τη σεξουαλική ζωή των ζευγαριών. Το χειρότερο για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι συνήθως διστάζουν να διεκδικήσουν καλύτερη ποιότητα στη σεξουαλική τους ζωή επειδή πιστεύουν ότι αυτό που επιθυμούν είναι πολύ τραβηγμένο ή υπερβολικό, τη στιγμή που ενδέχεται ο ίδιος παράγοντας να διεγείρει και τον/τη σύντροφό τους. Η «ποινικοποίηση» της σεξουαλικότητας, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας, γεμίζει το άτομο άγχος, φόβο, στρες και ενοχές για όσα θα ήθελε να δοκιμάσει, αφήνοντάς τα στη φαντασία και απομακρύνοντας το ζευγάρι, το οποίο σε βάθος χρόνου περιορίζεται σε τυποποιημένες σεξουαλικές επαφές. Στο σημείο αυτό σας προκαλώ να προβληματιστείτε σχετικά με το πόσο άνετοι είστε με τη σεξουαλικότητά σας απαντώντας με απόλυτη ειλικρίνεια στα ερωτήματα που παρατίθενται στη συνέχεια.
Σε ποια ηλικία ξεχωρίσατε τις πρώτες σεξουαλικές φαντασιώσεις ή επιθυμίες;
Ποιες σκέψεις ή φαντασιώσεις σάς οδηγούν σε οργασμό;
Πόσο συχνά μπορεί να αυτοϊκανοποιηθείτε μέσα από τις συγκεκριμένες φαντασιώσεις;
Yπήρξε κάποια χρονική στιγμή όπου αισθανθήκατε κάποια σύγκρουση ανάμεσα στο θρησκευτικό / ηθικό περιβάλλον της οικογένειάς σας και τις σεξουαλικές σας επιθυμίες;
Εχετε αποκαλύψει σε κάποιον σύντροφό σας με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα τι σας διεγείρει σεξουαλικά; Εάν όχι, τι σας σταμάτησε;
Σας έχει τύχει να αποφύγετε το ερωτικό παιχνίδι με τον/τη σύντροφό σας επειδή δεν σας ικανοποιεί απόλυτα;
Υπήρξαν στιγμές που προτιμήσατε την αυτοϊκανοποίηση με τις ερωτικές σας φαντασιώσεις αντί για τον ερωτικό σας σύντροφο;
Σας ικανοποιεί η σεξουαλική επικοινωνία με τον/τη σύντροφό σας;
Όλοι έχουν κάποια όρια στις ερωτικές τους σχέσεις, τα οποία αναπόφευκτα περιορίζουν αυτά που μοιράζονται με το έτερόν τους ήμισυ, όρια που πολλές φορές ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Αν οι προηγούμενες ερωτήσεις σάς προβλημάτισαν και σας ανάγκασαν να σκεφτείτε δύο και τρεις φορές την απάντησή σας, τότε φαίνεται πως αρχίζετε σιγά-σιγά να εντοπίζετε και να κατανοείτε τους προσωπικούς σας δαίμονες.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Το σεξ είναι ζωή: Καλός στη δουλειά μου… «κακός» στα προσωπικά μου!
Φαίνεται ότι όταν το εργασιακό περιβάλλον είναι απαιτητικό και ο χρόνος πολύτιμος, αρκετοί είναι εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με ένα «κρυφό» δίλημμα ανάμεσα στην εργασιακή ανέλιξη και στη δημιουργία μίας σχέσης
Ο τριανταδυάχρονος νεαρός κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του σε εκδήλωση που παρευρέθηκα πριν από μερικές εβδομάδες, αφού λίγο μετά τις πρώτες συστάσεις, με πλησίασε και μου ψιθύρισε χαμηλόφωνα: «Γιατρέ μου, χρειάζομαι την βοήθειά σας. Μπορεί να μην μου φαίνεται… αλλά δυσκολεύομαι πολύ με τις γυναίκες!». Και ενώ του απάντησα με χιούμορ ότι δεν με εκπλήσσουν τα λόγια του, η συζήτηση άρχισε να αποκτά πιο προσωπικό τόνο, με τον ίδιο να δείχνει ανυπομονησία για να μου διηγηθεί την ιστορία του. Επρόκειτο για έναν πολύ επιτυχημένο επαγγελματία, απόφοιτο τεχνικής σχολής, με αρκετά πτυχία και διακρίσεις στο βιογραφικό της ζωής του. Όμορφος, θετικός και χαμογελαστός μπροστά σε όλους, αλλά κατά βάθος, όπως μου ομολόγησε, αισθανόταν «μισός», αφού δεν είχε καταφέρει ποτέ του να αποκτήσει μία ολοκληρωμένη σχέση με γυναίκα:
«Πάντα ήμουν επιμελής στου δουλειά μου. Αγαπούσα αυτό που είχα σπουδάσει και το όνειρό μου ήταν να φτάσω ψηλά. Πέτυχα επαγγελματικά και ξέρω ότι από τη μία υπάρχουν άνθρωποι που με εκτιμούν και μου το αναγνωρίζουν και από την άλλη κάποιοι που ίσως με φθονούν γι’ αυτό. Εκείνο όμως, που δεν κατάφερα και το ζηλεύω αφάνταστα στις ζωές των υπολοίπων είναι που δεν έζησα τον έρωτα όταν έπρεπε. Βλέπω τους φίλους μου τον έναν μετά τον άλλον να παντρεύονται και να φέρνουν στον κόσμο τα δικά τους παιδιά και αναρωτιέμαι, άραγε, υπάρχει πλέον περιθώριο για μένα; Όταν βλέπω θηλυκό κομπλάρω αφάνταστα! Πόσο μάλλον να λειτουργήσω σεξουαλικά, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντα σκέφτομαι: ποια γυναίκα θα θελήσει έναν άνδρα χωρίς εμπειρίες;».
Η περίπτωση αυτή στάθηκε η αφορμή για να συγγράψω αυτό το άρθρο, ενώ είναι γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί νέοι και νέες με επισκέπτονται στο γραφείο μου, με σκοπό να παραπονεθούν για την αδυναμία τους να εναρμονίσουν την καριέρα με την προσωπική τους ζωή. Φαίνεται ότι όταν το εργασιακό περιβάλλον είναι απαιτητικό και ο χρόνος πολύτιμος, αρκετοί είναι εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με ένα «κρυφό» δίλημμα ανάμεσα στην εργασιακή ανέλιξη και στη δημιουργία μίας σχέσης. Φυσικά, σπουδαίο ρόλο σε αυτό, διαδραματίζει και ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονες ερωτικές σχέσεις προβάλλονται πλέον ως «άκρως απαιτητικές».
Πολλοί άνθρωποι σήμερα – και κυρίως οι άνδρες – μπροστά στο φόβο τους μην τυχόν και δεν ικανοποιήσουν τα κριτήρια της εμφάνισης, της οικονομικής ανεξαρτησίας, της μόρφωσης και της σεξουαλικής εμπειρίας, αρχίζουν να εσωτερικεύουν σκέψεις και συναισθήματα και να «επενδύουν» στον εαυτό τους, έως ότου επιστρέψουν πιο δυνατοί στο πεδίο της διεκδίκησης του έρωτα. Αρκετά συχνά, μάλιστα, πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους, τότε θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να γνωρίσουν έναν «σωστό» σύντροφο.
Συγχρόνως, στοιχεία του χαρακτήρα, όπως η ανασφάλεια, η ανάγκη για επιβεβαίωση και η καταναγκαστική τελειομανία, δεν επιτρέπουν στο άτομο να δει καθαρά και να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι αυτή η διάσταση της ζωής, την οποία αφήνει πίσω και την τοποθετεί σε «δεύτερη μοίρα». Εκείνο όμως, που ίσως δεν μπορεί να ελέγξει κανείς είναι το να «ερωτευτεί» τελικά την ίδια τη δουλειά του, μέσα από τις επιβραβεύσεις και την αναγνώριση που ένας σύντροφος -στην εποχή των ναρκισσιστικών απαιτήσεων- δύσκολα μπορεί να του προσφέρει. Έτσι, σιγά – σιγά το άτομο καταλήγει να απομακρύνεται από το κοινωνικό του δίκτυο, να παραμελεί την σεξουαλική του εικόνα και να αφοσιώνεται όλο και πιο πολύ στην οικονομική του καταξίωση. Μέρα με τη μέρα, οι επικοινωνιακές του δεξιότητες ατονούν, η ερωτική του διάθεση μειώνεται και δεν υπάρχει πλέον ο κατάλληλος χρόνος για τη δημιουργία της «ιδανικής» σχέσης, όπως την είχε φανταστεί και ονειρευτεί.
Ευτυχώς για τον φίλο μας, η ζωή του έφερε στον επαγγελματικό χώρο, μία γλυκιά εικοσιεπτάχρονη, που τον «ξύπνησε» από τον λήθαργο και τον οδήγησε στην αναζήτηση του πώς θα την κάνει δική του, κάτι που μου το πρόβαλλε ως ανάγκη του «εδώ και τώρα» σε αυτή τη «μοιραία» συνάντησή μας! Του εξήγησα ότι όφειλε πρώτα από όλα στον ίδιο του τον εαυτό τη «μάχη» για τη διεκδίκηση αυτής της γυναίκας. Δεν ήταν δυνατό, ένας άνθρωπος με τόσες κατακτήσεις σε επίπεδο καριέρας, να φοβάται να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του και να διστάζει να παρουσιάσει αυτά που τόσα χρόνια «έχτιζε» μαζί με την προσωπικότητά του. Του μίλησα ανοιχτά λέγοντάς του ότι ακόμα και η απόρριψή της θα σήμαινε ένα βήμα μπροστά από το τίποτα της σιωπής του.
Άλλωστε, ο ερχομός αυτής της γυναίκας στο γραφείο, ήταν ουσιαστικά το καμπανάκι της ζωής, που στ’ αφτιά του ηχούσε έντονα αλλά και απαιτητικά το: «δεν πάει άλλο!» και «η ευκαιρία ήρθε!». Μου θύμισε τη φράση του ταυρομάχου που λέει «θα πιάσω τον ταύρο από τα κέρατα, προτού με σκοτώσει!». Και επειδή τα «κέρατα» έχουν πολλές ερμηνείες, όταν η ζωή σου φωνάζει, ένα είναι βέβαιο: ποτέ δεν της γυρίζεις την πλάτη!
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Γιατί όλο και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν το «νυχτερινό διαζύγιο»
Kοιμόμαστε μαζί ή χώρια; Γιατί τα ζευγάρια κοιμούνται μαζί; Εκ πρώτης όψεως ίσως πρόκειται για μια εύκολη ερώτηση. Επί της ουσίας, όμως, κανείς δεν έχει καταφέρει να δώσει μια άμεση απάντηση.
Αφορά μια βιολογική, ενστικτώδη ανάγκη, όπου το ζευγάρι της εποχής των σπηλαίων κοιμόταν κολλητά, πολλές φορές και με τα παιδιά, ώστε να αντιμετωπιστεί το κρύο; Ή μήπως είναι μια πολιτισμικά καθορισμένη επιταγή που οι σύντροφοι σε κάποιες περιπτώσεις κοιμούνται μαζί και σε κάποιες άλλες όχι; Δυστυχώς, οι αποδείξεις που έχουμε για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό είναι περιορισμένες, εξαιτίας των λιγοστών ιστορικών καταγραφών που έχουν διασωθεί ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα.
Στον αντίποδα
Το «νυχτερινό διαζύγιο», όπως αποκαλείται από τους ειδικούς, φαίνεται να γίνεται ολοένα πιο δημοφιλές, ειδικά στα ζευγάρια άνω των 40, όπου η ανάγκη για έναν ποιοτικό ύπνο, απαραίτητο για τις υποχρεώσεις της επόμενης ημέρας, είναι μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, οι οποίοι βρίσκονται σε σταθερή σχέση με συγκατοίκηση ή γάμο, περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες απάντησαν πως πλέον κοιμούνται σε διαφορετικά δωμάτια. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται αθώο, και ίσως χρήσιμο, το να κοιμάται ένα ζευγάρι χωριστά, καθώς απολαμβάνει ποιοτικότερο και πιο ξεκούραστο ύπνο χωρίς να επηρεάζεται η σχέση του, δεδομένου ότι μέσα στον ύπνο δεν μπορεί να υπάρξει αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο συντρόφων (φαινομενολογικά).
Το πιο αξιοσημείωτο, όμως, αποτέλεσμα της προηγούμενης έρευνας ήταν ότι οι μισοί από τους συμμετέχοντες παραδέχτηκαν ότι η τακτική αυτή έφερε αποστασιοποίηση στη σχέση με τον σύντροφό τους, ενώ επηρέασε αρνητικά και τη σεξουαλική τους ζωή!
Οσο λογικοφανής δείχνει ο λόγος που οδηγεί ένα ζευγάρι σε χωριστό ύπνο, η επίδραση στις συναισθηματικές και ψυχολογικές παραμέτρους της σχέσης είναι δεδομένη. Οπως είναι αναμενόμενο, το πρώτο πράγμα που θα δεχτεί τα «απόνερα» μιας τέτοιας απόφασης θα είναι η σεξουαλική ζωή, καθώς στο ζευγάρι δημιουργείται πλέον αναπόφευκτα η ανάγκη να κάνει μια συντονισμένη και προγραμματισμένη προσπάθεια να συναντηθεί για σεξ (το προσδοκώμενο κάλεσμα).
Το λιγότερο προφανές είναι η απώλεια της αυθόρμητης αγκαλιάς, του αγγίγματος και της κουβέντας στο κρεβάτι, καταστάσεις που στην πραγματικότητα αποτελούν την κόλλα που ενισχύει το δέσιμο δύο συντρόφων. Το κρεβάτι αγκαλιάζει δύο κορμιά και ζεσταίνει δύο ψυχές που κουλουριάζονται μέσα από τα σεντόνια, επιτρέποντας το αισθησιακό άγγιγμα, τη μυρωδιά των συντρόφων και τη χαριτωμένη κίνηση του σωματικού ενδιαφέροντος, προσφέροντας την αληθινή παρέα της νύχτας που ο ύπνος προσφέρει, με την ασφάλεια και τη θαλπωρή της συντροφικής μας παρέας.
Οσο για το σεξ, πάντα περιμένει μέσα στα ζεστά μας ρούχα το απρόσμενο χάδι, το ξαφνικό αφύπνισμα της στύσης, την αμηχανία της κολπικής εφύγρανσης, την ψιθυριστή ανάσα που επιταχύνεται στο σεξουαλικό ανέβασμα και στο κλείσιμο της αυλαίας μιας νυχτερινής σεξουαλικής γρήγορης, αλλά πολύ δυνατής απόλαυσης.
Γι’ αυτούς που κοιμούνται χώρια… παρακαλώ, περιμένετε στο ακουστικό σας!
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Microcheating: Η απιστία στα χρόνια της τεχνολογίας
Το φλερτ εκτός της συντροφικής σχέσης και η απιστία απασχολούν συχνά τα ζευγάρια. Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, όμως, τέτοια φαινόμενα αυξάνονται και, κακά τα ψέματα, διευκολύνονται όταν κρυβόμαστε πίσω από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού μας. Στις ημέρες μας η χρήση του Ιντερνετ έχει οδηγήσει στη χρήση νέων όρων που περιγράφουν τις διαπροσωπικές σχέσεις και τη διαδικτυακή συμπεριφορά. Ενας από αυτούς είναι και το micro-cheating ή αλλιώς μικροαπιστία.
Η συγκεκριμένη λέξη ουσιαστικά αναφέρεται σε μια σειρά φαινομενικά μικρών πράξεων που υποδηλώνουν ότι ένα πρόσωπο είναι συναισθηματικά ή και σωματικά επικεντρωμένο σε κάποιο άλλο άτομο εκτός του συντρόφου του. Οι εν λόγω μικρές πράξεις αφορούν κάθε μορφή διαδικτυακού φλερτ και απιστίας, με ενδεικτικά παραδείγματα την αποστολή μηνυμάτων σε κάποιον άλλο χωρίς να το γνωρίζει το ταίρι μας, την αποθήκευση του αριθμού κάποιου με ψευδή στοιχεία για να μη γίνει αντιληπτό από τον σύντροφό μας, αλλά και την απόκρυψη ότι είμαστε δεσμευμένοι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι γίνεται στην περίπτωση που υποψιαζόμαστε ότι ο σύντροφός μας με τη βοήθεια της τεχνολογίας «παίζει» με άλλα άτομα; Το πρόβλημα με το micro-cheating, είναι ότι είναι τόσο διακριτικό που μπορεί εύκολα κάποιος να πέσει στην παγίδα να γίνει ζηλιάρης ή εμμονικός χωρίς εμφανή λόγο. Εντούτοις, το σημαντικό στην περίπτωση του micro-cheating δεν είναι αν πράγματι κάποιος μικροαπιστεί αλλά τι του προσφέρεται μέσω αυτής της συμπεριφοράς.
Το κυρίαρχο όφελος είναι η επιβράβευση, η επιβεβαίωση ότι αξίζουμε ως άνδρας ή γυναίκα, ότι ακόμα «περνάει η μπογιά μας». Η ευχαρίστηση, επίσης, που μας δίνει η ενασχόληση με ένα άτομο εκτός του συντρόφου μας (η γοητεία του παράνομου) αλλά και το δικό του ενδιαφέρον προς εμάς μας αναζωογονεί, τονώνει την αυτοπεποίθησή μας και ενισχύει την αυτοεικόνα μας, πράγμα που μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο ακόμη και στη σχέση μας.
Οσο και αν πιστεύουμε ότι το micro-cheating δεν είναι μια μορφή αληθινής απιστίας και ότι είναι μια αβλαβής συμπεριφορά, υπάρχει ένα αξιοσημείωτο κόστος, ειδικά όταν γίνεται σε τακτική βάση: η δημιουργία ενός μοτίβου που υπονομεύει τόσο τη σταθερότητα της ίδιας της σχέσης όσο και τον σύντροφο που ίσως δεν έχει ιδέα για το «μικρό έγκλημα» που συμβαίνει κάτω από τη μύτη του.
Ο 38χρονος άνδρας που πιάστηκε να παίζει με το κινητό του με μια αιθέρια ύπαρξη την οποία δεν γνώριζε προσωπικά, τσουρουφλίστηκε στην κυριολεξία για μεγάλο διάστημα από τη γυναίκα του, που δεν τον πίστευε, όσο και αν εκείνος της ομολογούσε με ειλικρίνεια ότι ήταν ένα παιχνίδι γοητείας και του μυαλού του, που ποτέ όμως δεν θα το εφάρμοζε στην πράξη. Ακόμα σκέφτομαι το βλέμμα της γυναίκας του, πώς τον κοίταζε τον άμοιρο «εραστή της μικροαπιστίας», όταν εκείνος προσπαθούσε να μου εξηγήσει μπροστά της ότι τα κίνητρά του ήταν αθώα, αλλά και πολύ γοητευτικά, μέσα από τα ερωτικά λόγια που αντάλλαζε με τη γυναίκα που δεν γνώριζε καν! Δύσκολη εποχή για «πρίγκιπες» που κρατούν στα χέρια τους το τηλέφωνο, αλλά δεν κρατούν την εξουσία!
Συνεπώς, η συμβουλή μας για τους μικροάπιστους και τους συντρόφους τους είναι: αν προβαίνουν σε τέτοιες συμπεριφορές, δεν σημαίνει ότι η σταθερή σχέση κινδυνεύει και ότι βρίσκεται προ των πυλών της διάλυσης.
Ενα καλό φανερό μυστικό είναι να «παίζουμε» λιγότερο με το κινητό μας και περισσότερο με τον σύντροφό μας. Πολλές φορές παρατηρώ ανθρώπους να ξεχνούν τον άνθρωπό τους που είναι δίπλα τους, αποβλακωμένοι στην οθόνη του «μικρού διαβόλου» που τους λέει πολλά, τους τάζει πιθανά περισσότερα και τους «γυαλίζει» ερωτικές υποσχέσεις και αυνανιστικές προϋποθέσεις, «δουλειά για το σπίτι», όπως λέγανε παλιά.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Γονείς-σωτήρες δεν υπάρχουν
Οταν υπάρχει έρωτας χωρίς την «ευλογία» του μπαμπά και της μαμάς και εκείνοι ακυρώνουν το παιδί τους και του κλείνουν την πόρτα γιατί απλά… δεν συμφωνούν με την επιλογή του
Πάντα αναρωτιέμαι, ως γιατρός αλλά και ως άνθρωπος, πώς οι γονείς παρεμβαίνουν στη ζωή του παιδιού τους και προσπαθούν, «πάντα για το καλό του», να του τη «φτιάξουν» έτσι ώστε να είναι ευτυχισμένο – κατά τη γνώμη τους… Τελευταία κλινική μου εμπειρία ήταν λίγες μέρες πριν, η επίσκεψη δύο γονιών μέσης ηλικίας, υψηλού κοινωνικού – μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι με επισκέφτηκαν για τη σχεδόν 30χρονη κόρη τους που ζει ακόμη μαζί τους, ενώ έχει και οικονομική, αλλά και κοινωνική ωριμότητα και ανεξαρτησία. Εκανε, όμως, ένα μεγάλο λάθος! Τα ’φτιαξε με έναν άνδρα 13 χρόνια μεγαλύτερό της, χωρισμένο, χωρίς παιδί, μορφωμένος επίσης, αλλά όχι της οικονομικής τάξης στην οποία βρίσκεται εκείνη και φυσικά οι γονείς της.
Τα πρόσωπά τους ήταν αναψοκοκκινισμένα, ο πατέρας με στεγνό στόμα και η μητέρα με έντονη νευρικότητα κρατούσε στα χέρια της το σημείωμα-«κατηγορητήριο» της ένοχης κόρης και του εκτεθειμένου, ανήθικου άνδρα, όπως τον χαρακτήρισε, που παρέσυρε την κόρη της σε αυτόν τον δεσμό. Ζητούσαν τη βοήθειά μου σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν για να σταματήσουν εδώ και τώρα την «κατηφόρα» της κόρης τους.
Δεν μου έκρυψαν και τους πολέμους που έγιναν, τους λεκτικούς πυροβολισμούς καθώς και τις απειλές που εκτόξευσαν στην άτακτη κόρη. Τη στάση τους επικροτούσε και ο αδελφός της, σχεδόν πέντε χρόνια μεγαλύτερός της, παντρεμένος «επιτυχημένα», όπως σημειολογικά ανέφερε ο πατέρας. «Τη σπουδάσαμε. Της τα δώσαμε όλα. Της πηγαίναμε το νερό στο κρεβάτι και δεν της χαλάσαμε χατίρι σε καμία απαίτησή της!».
Η τραγωδία που εξελισσόταν μες στο γραφείο μου υποστηριζόταν και από τη χορωδία των προσδοκιών τους, να δουν την κόρη τους να προχωράει στη ζωή της με έναν «σωστό» άνθρωπο, άσπιλο και αμόλυντο και όχι με έναν χωρισμένο, που η κοινωνία, κατά τη γνώμη τους, τον έχει πάει στο περιθώριο. Η κόρη πρόδωσε τα ιδεώδη και έπεσε χαμηλά στα τάρταρα της ανομολόγητης αμαρτίας μέσα από αυτή τη σχέση. «Πώς τόλμησε κάτι τέτοιο;» αναρωτήθηκε με περισσή αφέλεια ο πατέρας για να συμπληρώσει και η μητέρα: «Φταίει η ελευθερία που της είχαμε δώσει!».
Δεν προλάβαινα να σκεφτώ και φυσικά να τους οριοθετήσω, ενώ κρατούσα σημειώσεις για να μην τους δω κατάματα και τρομάξω με τη σειρά μου από το θυμωμένο τους βλέμμα. Είπαν και τι δεν είπαν. Το ωραιότερο, όμως, μου το άφησαν για το τέλος: η κόρη τους έχει φύγει από το σπίτι και συμβιώνει με τον καλό της, αφήνοντας ακόμη μεγαλύτερα τραύματα και θυμό στους δικούς της.
Τι κέρδισαν άραγε αυτοί οι γονείς; Τι περιμένουν να δουν από την κόρη τους, που την έδιωξαν με τον τρόπο τους; Το έγκλημά της, να ερωτευτεί έναν άνδρα 13 χρόνια μεγαλύτερό της και χωρισμένο, την απομάκρυνε από τους γονείς της, που φυσικά οι ίδιοι την απέβαλαν από την οικογένεια με εξευτελιστικό τρόπο, ο οποίος καταγράφεται στη συνεδρία με την εξής φράση της μητέρας: «Είχε το θράσος στη γιορτή της να θέλει να τον φέρει στο σπίτι μας και μάλιστα να φάμε μαζί… στο ίδιο τραπέζι!».
Αλήθεια, πόσο ένας γονιός μπορεί να ακυρώσει το παιδί του και να το οδηγήσει να του κλείσει την πόρτα; Γιατί, όταν τα είπαν και ξεθύμαναν, τότε πραγματικά είδα την αληθινή τους δυστυχία και τον πραγματικό τους πόνο για το παιδί που με τη σειρά του τους απέρριψε. Φάνηκε πιο ώριμη από εκείνους που πίσω από το άλλοθι της «ευτυχίας της», της προκάλεσαν τόσο ψυχικό πόνο και απαξίωση, γι’ αυτόν που επέλεξε και εκείνοι τον απέρριψαν.
Στα λίγα λεπτά που έμεναν για την ολοκλήρωση της συνεδρίας μας, τους έδειξα ακριβώς αυτό που έχτισαν για την κόρη τους, δηλαδή το γύρισμα της πλάτης της και φυσικά ακόμη κι αν εκείνος δεν της αξίζει, τον έκαναν με τη συμπεριφορά τους ιδανικό στα μάτια της.
Την έσπρωξαν περισσότερο πάνω του, λέγοντας: «Αρνούμαστε τον σύντροφό σου». Τους ζήτησα γρήγορα να διορθώσουν την ακαμψία τους και την άρνησή τους και να δεχτούν και τους δυο τους ως ζευγάρι στο σπίτι τους, γεφυρώνοντας ξανά τη σχέση τους με το παιδί τους. Τους αιτιολόγησα την ανάγκη τους να συνεχίσουν να επικοινωνούν με την κόρη τους, όσο και αν διαφωνούν, και να της δείξουν ότι την εμπιστεύονται.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Oσο μπορώ να σε αλλάξω
Ποτέ μην περιμένεις να αλλάξει ο σύντροφός σου ή ακόμα και ο ίδιος ο τόπος στον οποίο ζεις αν πρώτα εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις ευθύνες που συνοδεύονται από ώριμες αποφάσεις και δεσμεύσειςΗ νέα χρονιά μπήκε, μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε τη ζωή μας αφού μετρήσαμε τα «σωστά» και τα «λάθη» μας βλέποντας ο ένας τον άλλον, πότε πρόσωπο με πρόσωπο και πότε γυρίζοντας αρνητικά ο ένας στην εικόνα του άλλου. Αυτή η χρονιά, όπως και κάθε καινούρια, ελπίζει στο καλύτερο, εύχεται το θετικό και αναρωτιέται στο διαφορετικό. Εκεί είμαστε κι εμείς, που κοιμηθήκαμε χθες το βράδυ και ξυπνήσαμε σήμερα το πρωί κουβαλώντας τα χρόνια, τις εμπειρίες, τις επιλογές, τις αγάπες μας και τους θυμούς μας.
«Ενας ακόμη χρόνος πέρασε!» μου είπε το ζευγάρι που βρισκόταν καθισμένο απέναντί μου στο γραφείο μου. «Το άγχος, η νευρικότητα, οι αμφιβολίες και οι αντιπαραθέσεις, σχεδόν με χαρακτήρα μονιμότητας στην καθημερινότητά μας.
Και από την άλλη, η δημιουργία, η πρόοδος, η εξέλιξη και η αισιοδοξία να προσπαθούν να ανταγωνιστούν αυτές τις πτυχές. Ποιος όμως κερδίζει τελικά; Το θετικό ή το αρνητικό; Πώς ήταν για μας αυτή η χρονιά; Πήγαμε ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω τις ζωές μας; Το ότι ζούμε ακόμα μαζί, αρκεί για να μας αποδείξει ότι θέλουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον; Τι γεύση μάς αφήνει η μέχρι σήμερα κοινή μας πορεία και τι προσδοκίες έχουμε από το μέλλον μας;» ήταν μερικές από τις ανησυχίες του ζευγαριού.
«Σε γνωρίζω από παιδί. Βλέπεις, ήμασταν και οι δύο πολύ μικροί τότε και δεν μπορούσα να σε πλησιάσω και να σε γνωρίσω όπως τώρα που μεγαλώσαμε. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα, ένιωσα ότι ανήκω σε σένα. Ησουν τόσο όμορφη. Στο πέρασμά σου έφερνες πάντα κάτι το ξεχωριστό και το αισιόδοξο.
Οταν έφυγα για σπουδές, ήξερα ότι θα γυρίσω πίσω για να σε βρω και να σε κάνω δική μου. Καθώς μεγαλώναμε, ήξερα ότι σε διεκδικούσαν πολλοί και γι’ αυτό τον λόγο έκανα τα πάντα για να μπορέσω να σε κατακτήσω. Δυνάμωσα πολύ τον εαυτό μου. Σπούδασα, δούλεψα, ξανασπούδασα και παιδεύτηκα αρκετά για να καταφέρω να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Ηθελα να μπορώ να σου προσφέρω τα πάντα, γιατί πίστευα ότι αυτό άξιζες. Ωσπου κάποια στιγμή, τα κατάφερα! Μπόρεσα να σε κάνω να με κοιτάξεις και να δεσμευτείς μαζί μου…
Τα πρώτα μας χρόνια ήταν πολύ όμορφα και ανέμελα. Ημασταν και οι δύο νέοι, χωρίς πολλές υποχρεώσεις. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να είμαστε πάντα μαζί και να νιώθουμε ότι έχουμε ως στήριγμα ο ένας τον άλλον. Οταν αρχίσαμε όμως να μεγαλώνουμε και φέραμε στον κόσμο το πρώτο μας παιδί, τα πράγματα άλλαξαν. Εγώ αναγκάστηκα να δουλεύω περισσότερες ώρες για να μπορούμε να ζούμε καλύτερα και εσύ ανέλαβες το φορτίο της οικογένειας προκειμένου να υπάρξει μια κάποια ισορροπία. Η κρίση μας μάς τσάκισε. Μέρα με τη μέρα γινόσουν όλο και πιο απόμακρη και σπάνια βρίσκαμε πλέον χρόνο ο ένας για τον άλλον.
Τότε ένιωσα για πρώτη φορά ότι δεν με ήθελες, ότι δεν με πρόσεχες, ότι δεν με φρόντιζες. Πίστεψα ότι δεν σου ήμουν πια απαραίτητος, ούτε σημαντικός… Σήμερα έχεις αφήσει τον εαυτό σου. Ξέχασες να σε προσέχεις και να σε περιποιείσαι. Είσαι συνεχώς θλιμμένη και σκεπτική. Δεν έχεις πλέον όρεξη να συζητάμε ή να με ακούς. Ωρες-ώρες πιστεύω ότι εύχεσαι να είχα εξαφανιστεί, για να κερδίσεις και πάλι την ελευθερία σου! Ούτε και εγώ όμως είμαι όπως πρώτα. Εκανα αρκετά λάθη στην πορεία μου. Μεγάλωσα, άλλαξα και δεν έχω τις ίδιες αντοχές. Πιστεύω ότι σε κανέναν από τους δυο μας δεν αξίζουν η αλληλοχρέωση, ο θυμός και η στεναχώρια. Είμαστε μαζί επειδή το θέλουμε ή επειδή κάποιος μας το επιβάλλει ή μας υποχρεώνει; Διαλέξαμε ο ένας τον άλλον, το θυμάσαι; Θέλω να συνεχίσουμε να στηρίζουμε, να αλλάζουμε και να εξελίσσουμε ο ένας τον άλλον. Εσύ το θέλεις; Αν ναι, τότε τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις γι’ αυτό;».
Tο παραπάνω αφιέρωμα αναφέρεται στα δύο ίσως πιο σημαντικά είδη ανθρώπινων σχέσεων. Η πρώτη σχέση είναι η συντροφική – ερωτική, που μας δίνει την ευκαιρία να φέρουμε στη ζωή τους δικούς μας καρπούς. Η δεύτερη είναι η σχέση με την πατρίδα που μας γέννησε και μας μεγάλωσε, και στη συγκεκριμένη περίπτωση η σχέση μας με την Ελλάδα. Και οι δύο σχέσεις «πληγώνουν», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Γεώργιος Σεφέρης. Οταν μια σχέση την αφήσεις, σε αφήνει. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να περιμένεις να αλλάξει ο σύντροφός σου ή ακόμα και ο ίδιος ο τόπος στον οποίο ζεις αν πρώτα εσύ ο ίδιος δεν σταματήσεις να αποφεύγεις τις ευθύνες που συνοδεύονται από ώριμες αποφάσεις και δεσμεύσεις…
Η σχέση που συνδέει δύο ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν την καινούρια χρονιά μαζί ζητάει πολλές φορές αλλαγές, που πότε ο ένας, πότε ο άλλος γίνονται «απαιτητική προϋπόθεση», γιατί θέλουμε ο ένας να αλλάξει τον άλλον. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές με εγγύηση λειτουργίας από το κατάστημα. Πολλές φορές, στην προσπάθεια να αλλάξει ο ένας τον άλλον μπερδεύονται περισσότερο και είτε σιωπούν, είτε χωρίζουν.
Ποτέ μην περιμένεις να αλλάξει ο σύντροφός σου ή ακόμα και ο ίδιος ο τόπος στον οποίο ζεις αν πρώτα εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις ευθύνες που συνοδεύονται από ώριμες αποφάσεις και δεσμεύσειςΗ νέα χρονιά μπήκε, μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε τη ζωή μας αφού μετρήσαμε τα «σωστά» και τα «λάθη» μας βλέποντας ο ένας τον άλλον, πότε πρόσωπο με πρόσωπο και πότε γυρίζοντας αρνητικά ο ένας στην εικόνα του άλλου. Αυτή η χρονιά, όπως και κάθε καινούρια, ελπίζει στο καλύτερο, εύχεται το θετικό και αναρωτιέται στο διαφορετικό. Εκεί είμαστε κι εμείς, που κοιμηθήκαμε χθες το βράδυ και ξυπνήσαμε σήμερα το πρωί κουβαλώντας τα χρόνια, τις εμπειρίες, τις επιλογές, τις αγάπες μας και τους θυμούς μας.
«Ενας ακόμη χρόνος πέρασε!» μου είπε το ζευγάρι που βρισκόταν καθισμένο απέναντί μου στο γραφείο μου. «Το άγχος, η νευρικότητα, οι αμφιβολίες και οι αντιπαραθέσεις, σχεδόν με χαρακτήρα μονιμότητας στην καθημερινότητά μας.
Και από την άλλη, η δημιουργία, η πρόοδος, η εξέλιξη και η αισιοδοξία να προσπαθούν να ανταγωνιστούν αυτές τις πτυχές. Ποιος όμως κερδίζει τελικά; Το θετικό ή το αρνητικό; Πώς ήταν για μας αυτή η χρονιά; Πήγαμε ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω τις ζωές μας; Το ότι ζούμε ακόμα μαζί, αρκεί για να μας αποδείξει ότι θέλουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον; Τι γεύση μάς αφήνει η μέχρι σήμερα κοινή μας πορεία και τι προσδοκίες έχουμε από το μέλλον μας;» ήταν μερικές από τις ανησυχίες του ζευγαριού.
«Σε γνωρίζω από παιδί. Βλέπεις, ήμασταν και οι δύο πολύ μικροί τότε και δεν μπορούσα να σε πλησιάσω και να σε γνωρίσω όπως τώρα που μεγαλώσαμε. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα, ένιωσα ότι ανήκω σε σένα. Ησουν τόσο όμορφη. Στο πέρασμά σου έφερνες πάντα κάτι το ξεχωριστό και το αισιόδοξο.
Οταν έφυγα για σπουδές, ήξερα ότι θα γυρίσω πίσω για να σε βρω και να σε κάνω δική μου. Καθώς μεγαλώναμε, ήξερα ότι σε διεκδικούσαν πολλοί και γι’ αυτό τον λόγο έκανα τα πάντα για να μπορέσω να σε κατακτήσω. Δυνάμωσα πολύ τον εαυτό μου. Σπούδασα, δούλεψα, ξανασπούδασα και παιδεύτηκα αρκετά για να καταφέρω να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Ηθελα να μπορώ να σου προσφέρω τα πάντα, γιατί πίστευα ότι αυτό άξιζες. Ωσπου κάποια στιγμή, τα κατάφερα! Μπόρεσα να σε κάνω να με κοιτάξεις και να δεσμευτείς μαζί μου…
Τα πρώτα μας χρόνια ήταν πολύ όμορφα και ανέμελα. Ημασταν και οι δύο νέοι, χωρίς πολλές υποχρεώσεις. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να είμαστε πάντα μαζί και να νιώθουμε ότι έχουμε ως στήριγμα ο ένας τον άλλον. Οταν αρχίσαμε όμως να μεγαλώνουμε και φέραμε στον κόσμο το πρώτο μας παιδί, τα πράγματα άλλαξαν. Εγώ αναγκάστηκα να δουλεύω περισσότερες ώρες για να μπορούμε να ζούμε καλύτερα και εσύ ανέλαβες το φορτίο της οικογένειας προκειμένου να υπάρξει μια κάποια ισορροπία. Η κρίση μας μάς τσάκισε. Μέρα με τη μέρα γινόσουν όλο και πιο απόμακρη και σπάνια βρίσκαμε πλέον χρόνο ο ένας για τον άλλον.
Τότε ένιωσα για πρώτη φορά ότι δεν με ήθελες, ότι δεν με πρόσεχες, ότι δεν με φρόντιζες. Πίστεψα ότι δεν σου ήμουν πια απαραίτητος, ούτε σημαντικός… Σήμερα έχεις αφήσει τον εαυτό σου. Ξέχασες να σε προσέχεις και να σε περιποιείσαι. Είσαι συνεχώς θλιμμένη και σκεπτική. Δεν έχεις πλέον όρεξη να συζητάμε ή να με ακούς. Ωρες-ώρες πιστεύω ότι εύχεσαι να είχα εξαφανιστεί, για να κερδίσεις και πάλι την ελευθερία σου! Ούτε και εγώ όμως είμαι όπως πρώτα. Εκανα αρκετά λάθη στην πορεία μου. Μεγάλωσα, άλλαξα και δεν έχω τις ίδιες αντοχές. Πιστεύω ότι σε κανέναν από τους δυο μας δεν αξίζουν η αλληλοχρέωση, ο θυμός και η στεναχώρια. Είμαστε μαζί επειδή το θέλουμε ή επειδή κάποιος μας το επιβάλλει ή μας υποχρεώνει; Διαλέξαμε ο ένας τον άλλον, το θυμάσαι; Θέλω να συνεχίσουμε να στηρίζουμε, να αλλάζουμε και να εξελίσσουμε ο ένας τον άλλον. Εσύ το θέλεις; Αν ναι, τότε τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις γι’ αυτό;».
Tο παραπάνω αφιέρωμα αναφέρεται στα δύο ίσως πιο σημαντικά είδη ανθρώπινων σχέσεων. Η πρώτη σχέση είναι η συντροφική – ερωτική, που μας δίνει την ευκαιρία να φέρουμε στη ζωή τους δικούς μας καρπούς. Η δεύτερη είναι η σχέση με την πατρίδα που μας γέννησε και μας μεγάλωσε, και στη συγκεκριμένη περίπτωση η σχέση μας με την Ελλάδα. Και οι δύο σχέσεις «πληγώνουν», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Γεώργιος Σεφέρης. Οταν μια σχέση την αφήσεις, σε αφήνει. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να περιμένεις να αλλάξει ο σύντροφός σου ή ακόμα και ο ίδιος ο τόπος στον οποίο ζεις αν πρώτα εσύ ο ίδιος δεν σταματήσεις να αποφεύγεις τις ευθύνες που συνοδεύονται από ώριμες αποφάσεις και δεσμεύσεις…
Η σχέση που συνδέει δύο ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν την καινούρια χρονιά μαζί ζητάει πολλές φορές αλλαγές, που πότε ο ένας, πότε ο άλλος γίνονται «απαιτητική προϋπόθεση», γιατί θέλουμε ο ένας να αλλάξει τον άλλον. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές με εγγύηση λειτουργίας από το κατάστημα. Πολλές φορές, στην προσπάθεια να αλλάξει ο ένας τον άλλον μπερδεύονται περισσότερο και είτε σιωπούν, είτε χωρίζουν.
Θάνος Ε. Ασκητής
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Learn More
Digisexuality: Μια νέα τάση γεννιέται
Nέο στοίχημα για τους ειδικούς, η αντιμετώπιση των ανθρώπων που επιλέγουν να εκτονώσουν τη σεξουαλική τους ορμή χρησιμοποιώντας sex robots, virtual reality και avatars
Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και τον τομέα της σεξουαλικότητας. Τα sex robots ήταν το πρώτο βήμα για την είσοδο της κοινωνίας σε μια νέα εποχή, η οποία αφήνει στο παρελθόν την εγγύτητα της σεξουαλικότητας όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα και μας προσκαλεί στον κόσμο του ψηφιακού σεξ.
Hδη οι πιο δημοφιλείς ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου έχουν εγκαινιάσει νέες κατηγορίες με σεξουαλικό υλικό εικονικής πραγματικότητας. Ο χρήστης για να μπορέσει να αξιοποιήσει το υλικό αυτό θα πρέπει να έχει το αντίστοιχο VRS (Virtual Reality Set), το οποίο αποτελείται από μία συσκευή που προσαρμόζεται στο κεφάλι και προσφέρει μια νέα εμπειρία, πιο ρεαλιστική και πιο ζωντανή από την κλασική παρακολούθηση στην οθόνη του υπολογιστή.
Η σεξουαλική επαφή όμως στo πλαίσιo της εικονικής πραγματικότητας δεν σταματάει εκεί. Αρκετές πρωταγωνίστριες ερωτικών ταινιών έχουν ήδη μπει στη διαδικασία να δημιουργήσουν 3D ψηφιακές εκδοχές τους (avatars) ούτως ώστε οι χρήστες, έναντι του ανάλογου αντιτίμου, να μπορούν να έχουν την αίσθηση ότι έρχονται σε απευθείας επαφή μαζί τους.
Τα sex robots, το σεξ σε εικονική πραγματικότητα και τα avatars που δημιουργούνται έχουν αρχίσει να γίνονται μέρος της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων. Σε επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Sexual and Relationship Therapy» τον προηγούμενο μήνα, ερευνητές από τον Καναδά εισάγουν έναν νέο όρο στη διεθνή βιβλιογραφία για να περιγράψουν την κατηγορία των ανθρώπων αυτών, προειδοποιώντας ταυτόχρονα τους ειδικούς ψυχικής υγείας να είναι προετοιμασμένοι για την αύξηση των πελατών που ορίζονται ως «digisexuals».
Ο όρος αυτός απευθύνεται στους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι επιλέγουν να εκτονώσουν τη σεξουαλική τους ορμή χρησιμοποιώντας κάποιο από τα τεχνολογικά μέσα που αναφέρθηκαν ήδη ή που πρόκειται να εμφανιστούν μελλοντικά.
Ωστόσο η χρήση ψηφιακών μέσων για τη σεξουαλική ικανοποίηση του ατόμου δεν είναι κάτι που εμφανίζεται για πρώτη φορά. Η ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πλέον τυγχάνει τόσο ευρείας και καθολικής αποδοχής οδηγεί τους επιστήμονες να προτείνουν έναν διαχωρισμό στην ανάπτυξη του κλάδου αυτού. Προτείνουν δηλαδή την κατηγοριοποίηση της ψηφιακής σεξουαλικότητας (digisexuality) σε 1η και 2η γενιά.
■ Στην 1η γενιά ανήκουν όλα εκείνα τα ψηφιακά μέσα που αποσκοπούν στο να διευκολύνουν και να βελτιώσουν την αλληλεπίδραση με ένα άλλο άτομο.
Είναι ωστόσο γεγονός ότι η εξέλιξη των μέσων αυτών κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη μπορεί να θεωρείται, δεδομένου ότι συνεχίζουν να βελτιώνονται και να εμπλουτίζονται με νέες δυνατότητες. Τα ψηφιακά μέσα που ανήκουν στην 1η γενιά είναι πολλά και καλύπτουν ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων – από την κλασική πορνογραφία που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στο ερωτικό παιχνίδι μεταξύ δύο συντρόφων μέχρι το τηλεφωνικό και διαδικτυακό σεξ με κάμερα, τα ερωτικά βοηθήματα που ελέγχονται ασύρματα από το ζευγάρι και τις εφαρμογές που απευθύνονται σε άτομα που βρίσκονται σε αναζήτηση ερωτικού συντρόφου.
■ Η 2η γενιά των μέσων ψηφιακής σεξουαλικότητας έχει ως βασικό διακριτικό χαρακτηριστικό αυτό που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά σε σχέση με την 1η γενιά, την εγωκεντρικότητα που ο χρήστης αναπτύσσει προσπαθώντας να βιώσει τη σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς την ύπαρξη ερωτικού συντρόφου. Αυτό σηματοδοτεί ότι το κυρίαρχο ζητούμενο της σεξουαλικής ικανοποίησής του δεν είναι η αναζήτηση ενός σεξουαλικού συντρόφου.
Πιο απλά, ο ερωτικός σύντροφος σταματάει να υπάρχει, ή ακόμα κι αν υπάρχει, ο ρόλος του είναι πολύ περιορισμένος, σχεδόν υπολειτουργικός μέσα στη διαδικασία της σεξουαλικής εμπειρίας. Η ψηφιακή σεξουαλικότητα 2ης γενιάς είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο εξέλιξης, είναι χαρακτηριστικό όμως ότι τα πρώτα δείγματα υποδεικνύουν ιδιαίτερα μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης. Για την ώρα, τα πιο διαδεδομένα μέσα της 2ης γενιάς είναι τα sex robots (ή sexbots) και η σεξουαλική επαφή εικονικής πραγματικότητας (virtual reality sex).
Ηθικά ζητήματα
Τίθενται όμως και αρκετά ηθικά ζητήματα μαζί με τη ραγδαία αύξηση της ψηφιακής σεξουαλικότητας. Ζητήματα που αφορούν ακριβώς την ατομικότητα και την εγωκεντρικότητα με τις οποίες προσεγγίζεται η σεξουαλική επαφή, η οποία γίνεται αυτοσκοπός στοχεύοντας στη γρήγορη και επιθετική ηδονιστική ικανοποίηση του χρήστη, καθώς σταματάει να περιλαμβάνει δύο ανθρώπους που ενώνονται σωματικά και συναισθηματικά, με αποτέλεσμα ο ένας και μοναδικός «παίκτης» να μη μοιράζεται, να μην εκφράζεται και να μην επικοινωνεί με τον «άλλον».
Ουσιαστικά, «μαθαίνεις να κάνεις σεξ μόνος σου, χωρίς να χρειάζεσαι σύντροφο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό». Ο εθισμός, ο καταναγκασμός, η συναισθηματική σιωπή, η έλλειψη διαχείρισης της ανθρώπινης επικοινωνίας και, σε τελική ανάλυση, το ιδανικό της μοναξιάς σφραγίζουν ουσιαστικά τον τρόπο με τον οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος θα χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιείται από το σεξ (ηδονιστικός αυτοσκοπός).
Πώς θα μπορέσει να προστατευτεί το άτομο από την υπέρμετρη χρήση των νέων τεχνολογιών ώστε να μη σταματήσει να διεκδικεί την ανθρώπινη σεξουαλική συντροφιά, ειδικά σε μια χρονική περίοδο όπου τα οικονομικά άγχη και ο σύγχρονος τρόπος ζωής ενισχύουν τον ατομισμό, πνίγοντας στην κυριολεξία το άτομο που δεν επιθυμεί και φοβάται την εμπλοκή σε μια ανθρώπινη σχέση; Οι ψυχολογικές επιδράσεις της εγγύτητας, της οικειότητας και της αγάπης δεν καλύπτονται από ένα ρομπότ ή ένα ψηφιακό ολόγραμμα.
Κι όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν θέματα κοινωνικού άγχους και φοβίας. Το μέλλον θα δείξει και οι μελέτες αναμφίβολα θα έχουν ενδιαφέρον για το πώς αυτοί οι χρήστες θα «κλειδωθούν» περισσότερο ή θα βρουν το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα μιας ανθρώπινης σχέσης…
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ανδρόπαυση: Oταν ο άνδρας νομίζει ότι «ξόφλησε»
Νευρικότητα, κατάθλιψη, αϋπνίες και σεξουαλική ανορεξία είναι τα κύρια συμπτώματα της ανδρικής κλιμακτηρίου, με κλειδί την περίφημη τεστοστερόνη
Σύμφωνα με τη διεθνή εταιρεία για τη μελέτη της γήρανσης του άνδρα (ISSAM), ως «ανδρόπαυση» ορίζεται το βιοχημικό σύνδρομο το οποίο συνδέεται με την αύξηση της ηλικίας του άνδρα και χαρακτηρίζεται από βαθμιαία μείωση των επιπέδων των ανδρογόνων στο αίμα. Σχετίζεται με τη σταδιακή μείωση της σεξουαλικής ικανοποίησης ή τη μείωση της γενικότερης ευεξίας του άνδρα. Η τεστοστερόνη είναι η σημαντικότερη ορμόνη του φύλου και παράγεται κυρίως στους όρχεις, αλλά σε μικρότερα ποσοστά και στα επινεφρίδια.
Τόσο η τεστοστερόνη όσο και οι ουσίες που παράγονται από αυτήν επιδρούν σε πολλές φυσικές, πνευματικές και γνωστικές λειτουργίες. Συγκεκριμένα, η τεστοστερόνη επηρεάζει αρκετές παραμέτρους του ανδρικού οργανισμού, όπως τα γεννητικά όργανα, τα οστά, τους μυς, τον εγκέφαλο, το σύστημα παραγωγής στοιχείων του αίματος, το δέρμα και την τριχοφυΐα. Πιο απλά, είναι το λάδι που κρατάει το καντήλι της ζωής του αναμμένο και όχι αυτό στο καντήλι που ανάβει η χήρα στο μνήμα του.
Τα συμπτώματα της ανδρόπαυσης ή της «ανδρικής κλιμακτηρίου» όπως αλλιώς είναι γνωστή (αδόκιμος όρος γιατί η κλιμακτήριος χαρακτηρίζει τη γυναίκα) είναι νευρικότητα, μειωμένη σωματική δύναμη, πτώση της λίμπιντο, ευερεθιστότητα, ευκολοκοπωσία, κατάθλιψη, προβλήματα μνήμης, διαταραχές του ύπνου και θερμοκρασιακές μεταβολές. Ενας σημαντικός παράγοντας της κλινικής εικόνας της ανδρόπαυσης είναι ο υπογοναδισμός. Συσχετίζεται με την ανεπάρκεια των ανδρογόνων, η οποία επηρεάζει τόσο τη λειτουργία των οργάνων του ανδρικού σώματος όσο και την ποιότητα της ζωής γενικά.
Ο άνδρας ωστόσο δεν γερνά. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια δείχνει αρκετά νεανικός και δραστήριος σε σχέση με το χθες, όντας εργαζόμενος και μαχητής ακόμη και πάνω από τα 70 του χρόνια. Σε αντίθεση με την εμμηνόπαυση, η οποία είναι μια άμεση, σαφώς καθορισμένη χρονικά περίοδος και φωτογραφίζει την απόλυτη αναστολή της λειτουργίας των γονάδων, παρ’ όλο που και η γυναίκα εξακολουθεί να δείχνει νέα, δραστήρια και πολύ ποθητή, κυρίως σε νεαρότερους άνδρες, η ανδρόπαυση χαρακτηρίζεται από σταδιακή έναρξη και αργή εξέλιξη, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι εμφανής και κλινικά αποτυπωμένη. Γι’ αυτό και η μέση ηλικία διαρκεί πολλά χρόνια…
Νεότερες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι ανάμεσα στις ηλικίες των 40 και 75 ετών η μείωση των επιπέδων της τεστοστερόνης φτάνει το 30%. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη δεκαετία των 50 έως 60 ετών το ποσοστό των ανδρών με χαμηλή ολική τεστοστερόνη φτάνει το 15%, στη δεκαετία των 60 έως 70 το 25%, ενώ στη δεκαετία των 70 έως 80 ετών το 35%. Τέλος, σε άνδρες άνω των 80 ετών το ποσοστό ξεπερνάει το 60%. Η χαμηλή παραγωγή τεστοστερόνης από τους όρχεις μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Σε ό,τι αφορά την ανδρόπαυση, όμως, εμφανίζεται σε άνδρες άνω των 45 ετών λόγω βαθμιαίας διαταραχής της λειτουργίας των όρχεων (υποτεστοστεριναιμία).
Μεγάλο ενδιαφέρον όμως έχει η σεξουαλική εικόνα των ανδρών, οι οποίοι μετά τα 40-45 χρόνια της ζωής τους αρχίζουν να νιώθουν σεξουαλική ανασφάλεια και να βλέπουν το πρωί τη στύση τους να μειώνεται ενώ η εικόνα τους βελτιώνεται! Πιο απλά, η ανδρόπαυση φαίνεται να είναι μια θεατρική παράσταση στη ζωή του άνδρα όπου ο ηθοποιός προσπαθεί να παίξει καλύτερα τον ρόλο του, αλλά βλέπει τα καθίσματα της αίθουσας λιγότερο γεμάτα.
Οπως ξέρουμε όλοι, η ανδρόπαυση δεν σημαίνει ότι σταματάει η σεξουαλική ζωή για τον 50άρη και τον 60άρη, ο οποίος ανησυχεί για τις σεξουαλικές επιδόσεις του, ενώ παράλληλα τον απασχολεί και ο εραστής που κρύβει μέσα του καθώς την ίδια περίοδο πρέπει να αντιμετωπίσει και την εμμηνόπαυση της γυναίκας του, γεγονός που του δημιουργεί πρόσθετη αμφισβήτηση.
Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης ήταν ο 63χρονος που με επισκέφτηκε με θέμα τη στύση του – ενώ η σεξουαλική επιθυμία του εξακολουθούσε να υπάρχει, αισθανόταν ότι δεν ήταν «ο εισβολέας», όπως ανέφερε ο ίδιος, στη σεξουαλική επαφή με τη γυναίκα του.
Η ξηρότητα του κόλπου της, η μειωμένη επιθυμία της μπροστά στο δικό του ημίσκληρο πέος έκαναν το σεξουαλικό σκηνικό τους τραγικό, προσθέτοντας μέσα στη δυσκολία της σεξουαλικής επαφής τους και τους καβγάδες που ερχόντουσαν για να συμπληρώσουν την γκρίνια και τη δυσφορία – τόσο του ίδιου όσο και της συντρόφου του. Και παρότι τα φάρμακα της στυτικής δυσλειτουργίας εξασφαλίζουν μια περήφανη στύση (την επόμενη Κυριακή θα αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτό), ο άνδρας ένιωθε «λίγος», ενώ δύσκολα εισχωρούσε στον κόλπο της συντρόφου του, που στεγνός και ανελαστικός του δυσκόλευε αυτή τη διείσδυση. Ετσι, λοιπόν, η ανδρόπαυση συσχετίζεται άμεσα με την εμμηνόπαυση λόγω της μέσης ηλικιακής περιόδου του ζευγαριού και χρειάζεται σωστή διαγνωστική εκτίμηση ως προς την ίδια την πορεία της ανδρόπαυσης, παράλληλα με την ενίσχυση του ζευγαριού που θέλει να διατηρήσει ζωντανή και συστηματική τη σεξουαλική του ζωή. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως το κρεβάτι της μέσης ηλικίας εξακολουθεί να είναι ζωηρό και δυνατό χωρίς να χρειάζεται την… ενίσχυση τρίτου προσώπου.
Μια άλλη αλήθεια της ανδρόπαυσης είναι η υπερβολή των ανδρών που στο κατώφλι της μέσης ηλικίας τούς δημιουργείται η αγωνία ότι γερνάνε ενώ η εικόνα και η σύγχρονη αντίληψη είναι πως ένας άνδρας σε αυτή την ηλικία είναι πολύ νέος ακόμα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που διαβάζεται από δύο όψεις. Η μία έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή του άνδρα που δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν ξενυχτάει, δεν είναι παχύς και όλα αυτά τα «δεν» που αν τα ακολουθήσει μπορεί να ζήσει περισσότερα και καλύτερα χρόνια.
Η άλλη όψη είναι η βιολογική μεταβολή που υφίσταται, κυρίως, το ανδρογονικό του σύστημα. Γι’ αυτό εξάλλου όλες οι μελέτες της τελευταίας σχεδόν 20ετίας μιλούν για τη θετική επίδραση της τεστοστερόνης κατόπιν ορμονικού προσδιορισμού που πρέπει να χορηγηθεί. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με τεστοστερόνη είναι απαραίτητος ο έλεγχος της ηπατικής λειτουργίας, του προφίλ των λιπιδίων, της καρδιαγγειακής ικανότητας και της φυσιολογικής κατάστασης του προστάτη. Στόχος της θεραπείας είναι η αποκατάσταση των επιπέδων της τεστοστερόνης σε φυσιολογικά επίπεδα.
Τα επίπεδα τεστοστερόνης θα πρέπει να ελέγχονται από 3 έως 6 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας. Πολλές ιατρικές μελέτες διαφωνούν μεταξύ τους ως προς τη χορήγηση τεστοστερόνης σε πιθανή καρκινογένεση του προστάτη, αναμφίβολα όμως όλες συμφωνούν πως σε υπάρχουσα καρκινική εξέλιξη η ορμονική αγωγή χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More