Κάνε με να σε θέλω!

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας για τα Δικαιώματα των Γυναικών στις 8 Μαρτίου 2017, επιλέγω να αφιερώσω το κείμενο που ακολουθεί στις ανάγκες, στις επιθυμίες και στα «θέλω» της σύγχρονης γυναίκας, που μάχεται καθημερινά για να ομορφαίνει τις ζωές όλων μας. Στη μητέρα, στη κόρη, στην αδελφή και στη φίλη, μα πάνω από όλα στη γυναίκα – σύντροφο και σύμμαχο στην οικογένεια και στη σχέση.

Η γυναίκα, που σήμερα παλεύει ακόμα να βρει τις ισορροπίες της μέσα σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, μας αποκαλύπτει το μυστικό της ευδαιμονίας της:

«Άντρα, σε εσένα απευθύνομαι, θέλω να με κάνεις να σε θέλω! Οι ανάγκες μου είναι ίσως πολλές, αφού από την φύση μου είμαι πιο συναισθηματική και περίπλοκη από εσένα. Γι’ αυτό πολλές φορές μπορεί να μην με καταλαβαίνεις. Όμως, γνωρίζω πολύ καλά τι θέλω:

Θέλω να με κάνεις να νιώθω η μια και μοναδική. Θέλω να ξέρω ότι με βρίσκεις όμορφη ακόμα και όταν ξυπνάω, που το μαλλί μου είναι ανάστατο και το δέρμα μου ζαρωμένο. Θέλω να είσαι περήφανος για μένα, για όλα όσα καταφέρνω μέσα στη μέρα μου και να μην τα θεωρείς δεδομένα. Θέλω να ζηλεύεις και λίγο γιατί φοβάσαι ότι θα με χάσεις και να μην με αντιμετωπίζεις ως κάτι το σίγουρο. Βλέπεις, είμαι και λίγο φεμινίστρια, έμαθα να ανήκω σε μένα. Ούτε σε σένα αλλά ούτε και στον πατέρα μου. Αυτό όμως δεν πρέπει να επηρεάζει εσένα. Προσπάθησε να αναγνωρίσεις ότι ενώ εγώ έχω επιλογές, εσύ είσαι η αγαπημένη μου!

Μην θεωρήσεις ποτέ ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς εσένα. Μην ξεχνάς να προσπαθείς για εμάς. Η σχέση είναι μια διαδικασία που χρειάζεται προσπάθεια και από τους δύο. Μόνη μου δεν μπορώ να την κρατώ για πολύ, γιατί λυγίζω. Κάνε με να σε νιώθω κοντά μου μέσα στην μέρα μου. Αν δεν το κάνεις, ίσως σου γκρινιάξω ή ίσως το αναζητήσω κάπου αλλού. Δεν θέλω να μαντεύω ή να υποθέτω το ενδιαφέρον σου. Χρειάζομαι ασφάλεια. Θέλω το βράδυ να με αφήνεις να σε αγγίξω στον ύπνο μου και να νιώθω ανακούφιση που είσαι δίπλα μου για ακόμα μια μέρα. Θέλω να νιώθω ότι το «εμείς» δεν φθείρεται μέσα στον χρόνο. Τώρα που έμαθα μαζί σου, φοβάμαι λίγο το «εγώ». Το μαζί είναι πιο όμορφο και δεν θέλω να σε χάσω.

Άντρα, μην ξεχνάς ότι είμαι και γυναίκα. Όχι δεν είμαι μόνο η μητέρα των παιδιών μας, ούτε η μαγείρισσα του σπιτιού. Θυμήσου τις πρώτες μέρες μας. Πόσο με ποθούσες. Αυτό θέλω να κάνεις και τώρα. Θέλω τις πιο πονηρές σου φαντασιώσεις να τις μοιραστείς μαζί μου. Ναι, μπορώ και θέλω να είμαι και η ερωμένη σου. Δεν ξέχασα πόσο όμορφα με έκανες να νιώθω. Ούτε και κουράστηκα. Μπορεί να μην εκφράζομαι κάποιες φορές αλλά σεξουαλικά έχω και εγώ ανάγκες! Όσο μεγαλώνω κιόλας, έχω ακόμα περισσότερες. Μην ψαχτείς αλλού λοιπόν, προκάλεσε με και θα ανταποκριθώ!

Το ξέρω ότι πολλές φορές ξεχνώ και εγώ να προσπαθώ. Κάποιες άλλες ίσως και να σε «καπελώνω». Να κάνω τόσα πράγματα, που εσύ να μένεις να αναρωτιέσαι ποιος ο ρόλος σου μέσα σε όλο αυτό. Έχασα ίσως και την θηλυκότητα μου στην προσπάθεια μου να κάνω ότι κάνεις και εσύ. Εγώ σε φλέρταρα πρώτη εξάλλου. Θυμάσαι; Από την πρώτη μέρα σου στέρησα και το ένστικτο του κυνηγού που έχεις μέσα σου ως γνήσιο αρσενικό. Μα φοβόμουν ότι αν δεν το έκανα εγώ, μπορεί να μην τολμούσες εσύ…

Θέλω κι εγώ να σε κάνω να με θέλεις. Σου το είπα ξανά, η σχέση θέλει προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Όχι δεν θα αφεθώ στην μητρότητα ή στην ουτοπία ότι είσαι δικός μου για πάντα. Θα φροντίσω το σώμα μου και θα περιποιηθώ το πρόσωπο μου για να ομορφαίνω την κάθε μέρα σου. Δεν θα γκρινιάζω ούτε και θα σε ελέγχω. Δεν είμαι μητέρα σου, ούτε και εσύ παιδί. Μου αρέσει κάποιες φορές να είμαι το «αδύναμο φύλο». Με ένα περίεργο τρόπο μου αναδεικνύει την θηλυκότητα μου…

Είσαι ο άνθρωπός μου, θέλω να το ξέρεις! Αφιέρωσε μου χρόνο για να με μάθεις και το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Μην ξεχνάς ούτε στιγμή, πως είμαστε ζευγάρι όχι μόνο για τα όμορφα αλλά και για τα δύσκολα.

Διαφορετικά, τι νόημα έχει να ψάξω να σε βρω; Έχω μάθει να ζω και μόνη μου, απ’ το να φορτωθώ εσένα και τη… μαμά σου!

Όχι, δεν είναι αλήθεια αυτό. Πάντα θέλω αυτόν που με θέλει. Υπάρχεις! Κάνε με δική σου! Κάνε με να σε θέλω! Το χρειαζόμαστε και οι δύο! Έτσι δεν είναι;

Πηγή: Πρώτο Θέμα