Χώρισες; Μην ξεχνάς αυτά τα 5 σημεία!
Ένας χωρισμός έρχεται να ταράξει τη ζωή μας. Να μας αποσυντονίσει πλήρως. Να μας θυμίσει βίαια πώς ήμασταν πριν απ’ αυτή τη σχέση, ή και όχι. Γιατί η αλήθεια είναι πώς μετά από έναν χωρισμό δεν είμαστε οι ίδιοι. Φεύγοντας από μία σχέση, είτε το επιλέγουμε εμείς, είτε κοινά, είτε διακόπτεται από τον σύντροφό μας, παίρνουμε μαζί εφόδια, μαθήματα, σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες.
Ο χωρισμός συνδέεται με τον πόνο και την αίσθηση αβεβαιότητας για το μέλλον. Οι πιο συχνές ερωτήσεις είναι «πόσο θα κρατήσει αυτό;», «θα νιώσω ξανά καλά;». Ο χωρισμός και «η επόμενη μέρα» μας θυμίζει το πένθος. Πρόκειται για μία πραγματική απώλεια, το βίωμα της οποίας διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Το πένθος αφορά την έντονη θλίψη που βιώνουμε, όταν μας συμβεί κάτι σοβαρό ή χάσουμε κάποιον ή κάτι σημαντικό από τη ζωή μας. Όταν συμβεί αυτό, πρόκειται να περάσουμε από πέντε στάδια, μέχρι να φτάσουμε στην αποδοχή της κατάστασης και στην «επίλυση» της θλίψης.
- Άρνηση: Είμαστε σοκαρισμένοι και αρνούμαστε να δεχθούμε αυτό που έχει συμβεί. Πρόκειται για μία άμυνα απέναντι στον ψυχικό πόνο, που καλούμαστε να αντέξουμε και να διαχειριστούμε.
- Θυμός: Κυριαρχεί έντονο το αίσθημα οργής και μπορεί να διαταραχθεί η λειτουργικότητά μας.
- Διαπραγμάτευση: Επεξεργαζόμαστε όσα έχουν συμβεί, όσα κάναμε, αλλά και όσα μπορούσαν να είχαν γίνει διαφορετικά.
- Κατάθλιψη: Στο στάδιο αυτό μπορεί να απομονωθούμε, να νιώσουμε αδύναμοι, ο ύπνος μας να διαταραχθεί, το ίδιο και η όρεξη για το φαγητό.
- Αποδοχή: Επέρχεται σταδιακά ο συμβιβασμός με τη νέα πραγματικότητα. Επανέρχεται η λειτουργικότητά μας, συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε τον χωρισμό, αλλά με πιο ψύχραιμο τρόπο.
Πόσο κρατάει; Δεν υπάρχει ορισμένος και «φυσιολογικός» χρόνος για να ξεπεράσουμε τον χωρισμό μας. Είναι μία προσωπική εμπειρία που διαφέρει στον κάθε άνθρωπο. Το ταξίδι του χωρισμού, λοιπόν, είναι ρευστό.
Υπάρχουν, όμως, στοιχεία που θα μας έφερναν πιο κοντά στην ψυχική ανθεκτικότητα και την καλύτερη δυνατή «αντοχή»;
Ναι. Σε κάθε σχέση που συνάπτουμε είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως συνεχίζουμε να είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι, ελεύθεροι, ανεξάρτητοι, αλλά ταυτόχρονα συνδεδεμένοι. Αν ακολουθούμε αυτές τις αρχές σημαίνει ότι έχουμε την αντοχή να συνεχίσουμε μόνοι μας μετά τον χωρισμό…
Έτσι λοιπόν:
- Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να επεξεργαστεί τον χωρισμό. Μην καταπιέζετε τα αρνητικά συναισθήματα.
- Μιλήστε γι’ αυτό με κάποιον που σας ακούει και δεν σας κρίνει. Στην φάση αυτή δεν χρειαζόμαστε κανέναν να κρίνει, ούτε εμάς, αλλά ούτε και τον πρώην σύντροφό μας, έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας κατανοήσει.
- Μην βιαστείτε για το επόμενο βήμα. Μην αναζητήσετε ερωτική συντροφιά με την προσδοκία ότι έναν νέος άνθρωπος θα σας φέρει όσα πήρε η σχέση που μόλις τελείωσε.
- Εστιάστε σε όσα έχετε. Μετά από έναν χωρισμό συνεχίζω να έχω τους φίλους μου, την εργασία μου, τις δραστηριότητές μου.
- Αναλογιστείτε εάν υπήρχαν σχέδια που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε και τα είχατε αφήσει στην άκρη. Μόλις νιώσετε έτοιμοι θέστε στόχους για το μέλλον.
Πέντε στάδια που θα βιώσουμε μέχρι να φτάσουμε στην αποδοχή…αλλά και πέντε σημεία που θα μας θυμίσουν ότι τίποτα δεν τελείωσε και η ζωή μπορεί να συνεχίσει. Δεν είμαστε παντοδύναμοι, ο πόνος και η απώλεια είναι μέσα στη ζωή. Αν, όμως, αναλογιστώ, παρατηρήσω τον εαυτό μου, δω με ψυχραιμία τον τερματισμό της σχέσης, το γιατί ήρθε το τέλος και το εάν υπήρχαν σημεία που θα μπορούσα στο μέλλον να βελτιώσω, τότε ανοίγει η πόρτα για ένα πιο αισιόδοξο αύριο που θα με αγαπώ, θα με φροντίζω και άρα θα ζω!
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Γιατί Χωρίζουν Ζευγάρια μετά από 20 χρόνια Γάμου;
Το διαζύγιο ως θεσμός των καιρών μας φαίνεται πως «χτυπά την πόρτα» σε ζευγάρια που είναι σε γάμο για 20 έως 30 χρόνια! Και ενώ θα περείμενε κανείς πως δύο άνθρωποι που έχουν μοιραστεί τη ζωή τους για ένα τόσο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχουν λόγο να χωρίσουν, τα στοιχεία έρχονται να το διαψεύσουν. Από τα στοιχεία της Συμβουλευτικής Γραμμής Σεξουαλικής Υγείας προκύπτει πως ένας μεγάλος αριθμός ζευγαριών προχωρεί σε λύση του γάμου, μετά από 22 χρόνια κατά μέσο όρο κοινής συμβίωσης.
Το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, με πρόεδρο τον Dr. Θ. Ασκητή, πραγματοποίησε έρευνα σχετικά με τους αιτιολογικούς παράγοντες που ωθούν ένα ζευγάρι με τόσο μακρόχρονη σχέση στο χωρισμό.
Παρακάτω παρουσιάζονται οι πιο συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες σύφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου.
- Ένα ποσοστό 33% αναφέρει πως ο κορεσμός και η ρουτίνα είναι που τους ωθούν στο διαζύγιο. Η κάθε μέρα είναι ίδια με την άλλη και όλες οι μέρες γίνονται σταδιακά ίδιες. Δημιουργούνται αισθήματα απογοήτευσης και μοναξιάς και η αρχική αμφιβολία μετατρέπεται σε βεβαιότητα για το ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, με αποτέλασμα η απομάκρυνση και η απόσταση ολοένα να μεγαλώνει. Πολύ συχνά οι σύντροφοι παραπονιούνται ότι έχουν κουραστεί ψυχολογικά, ότι αισθάνονται άδειοι και ότι ή σχέση δεν τους ευχαριστεί πλέον.
- Το 29% αναφέρει πως το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν φύγει από το σπίτι είναι καθοριστικής σημασίας για την απόφασή τους.
Μετά από 30 χρόνια γάμου τα παιδιά έχουν φύγει από το γονεικό σύστημα και έτσι οι γονείς δεν έχουν το κίνητρο να μείνουν μαζί προκειμένου να τα μεγαλώσουν και να τα φροντίζουν. Θεωρούν πλέον ότι είναι ικανά να διαχειστούν το διαζύγιο, ενώ η απουσία των παιδιών από το σπίτι, φέρνει συχνά στην επιφάνεια το συναισθηματικό κενό μεταξύ των συντρόφων. - Το 16% αναφέρει πως η απιστία οδηγεί στο διαζύγιο. Και πράγματι στη μέση ηλικία τόσο ο άνρας όσο και η γυναίκα χαρακτηρίζονται από φιληδονία. Βλέποντας πως τα χρόνια περνούν αισθάνονται την ανάγκη να ξανανιώσουν. Η ανασφάλεια που φέρνει ο χρόνος με το πέρασμά του, δημιουργεί την ανάγκη της επιβεβαίωσης, ότι ακόμα «μετράω». Έτσι, οδηγείται κανείς στη δημιουργία μιας άλλης σχέσης που τον κάνει να νιώθει αρεστό/ή. Εξάλλου, στην ηλικία αυτή το σεξ παραμένει σημαντικό και για τα δύο φύλα, ως στοιχείο ευχαρίστησης, χαράς και επιβεβαίωσης.
- Η σεξουαλική απομάκρυνση οδηγεί ένα ποσοστό 13% σε χωρισμό. Πολλά ζευγάρια παραπονιούνται για την αλλαγή στη σεξουαλική τους ζωή, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μεταβάλλεται δραματικά, έτσι ώστε δεν είναι σπάνιο κάποιοι να απέχουν σεξουαλικά. Οι συγκρούσεις, η φθορά της καθημερινότητας, η ύπαρξη ενός σεξουαλικού προβλήματος που συνδέεται με την αύξηση της ηλικίας, η ψυχική απομάκρυνση, η σχέση που πλέον είναι «δεδομένη» και δε χρειάζεται να προσπαθήσεις για αυτήν, οδηγούν τους συντρόφους σε μια σχέση που το σεξ δεν έχει χώρο.
- Υπαρξιακού τύπου προβλήματα είναι ικανά να οδηγήσουν ένα ζευγάρι στο χωρισμό, όπως αναφέρει ένα ποσοστό 9%. Η υπαρξιακή- εσωτερικού τύπου κρίση που περνά κανείς όσο μεγαλώνει και κάνει έναν απολογισμό ζωής, δημιουργεί ερωτηματικά, ανασφάλεια, φόβο και την ανάγκη να «προλάβει» να ζήσει όσα δεν έκανε, να ευχαριστηθεί. Εξάλλου, τα προβλήματα υγείας είναι συχνά σε αυτήν την ηλικιακή περίοδο και δημιουργούν άισθημα ανεπάρκειας και ψυχολογικής πίεσης.
Στη σύχρονη εποχή τα κοινωνικά δρώμενα «επιτρέπουν» το διαζύγιο, το οποίο σε παλαιότερες εποχές ήταν συνυφασμένο με τον κοινωνικό στιγματισμό. Η σημερινή κοινωνία είναι πιο απελευθερωμένη, το «επιτρέπει». Από την άλλη, το γεγονός ότι ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων έχει αυξηθεί κατά πολύ συγκριτικά με παλαιότερα, δίνει τη δυνατότητα να μπορεί να ξαναφτιάξει και πάλι τη ζωή του κάποιος στα 50 ή 60 του χρόνια.
Learn More
4 σημάδια κρίσης στο γάμο μας!
Όλο και περισσότερα ζευγάρια στην εποχή μας βιώνουν κρίση στο γάμο τους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε διαζύγιο. Η κρίση σε ένα γάμο δεν οδηγεί απαραίτητα σε χωρισμό, καθώς η σχέση μπορεί να αναδιαμορφωθεί και να βγει κερδισμένη από μια τέτοια δοκιμασία.
- Το πρώτο σημάδι κρίσης είναι οι συνεχόμενες εντάσεις και έντονοι διαπληκτισμοί, ειδικά όταν το ζευγάρι τσακώνεται με ασήμαντες αφορμές. Πρόκειται για δύο ανθρώπους που δεν είναι ικανοποιημένοι από την πορεία της σχέσης, είναι θυμωμένοι και βρίσκουν σημαντικούς ή ασήμαντους λόγους για να επιτεθούν και να υποτιμήσουν ο ένας τον άλλον. Η αίσθηση ότι ο γάμος δεν πληροί τις προσδοκίες τους, τους κάνει σκληρούς και απότομους, με αποτέλεσμα οι τσακωμοί να γίνονται όλο και πιο έντονοι, ενώ συχνά δε λείπουν οι προσβολές και οι αλληλοκατηγορίες.
- Η συναισθηματική αποξένωση είναι ένα ακόμη σημάδι ότι η σχέση τους περνάει κρίση. Οι σύντροφοι καταλήγουν να είναι απλά δύο ξένοι που μοιράζονται το ίδιο σπίτι και που άλλοι λόγοι, όπως τα παιδιά και οι κοινές οικονομικές υποχρεώσεις τους κρατάνε μαζί, δέσμιους στη συζυγική στέγη. Η επικοινωνία μειώνεται στο ελάχιστο και όταν υπάρχει, έχει να κάνει συνήθως με υποχρεώσεις και τυπικά ζητήματα. Η παραμέληση της εμφάνισης και η αδιαφορία για το αν θα αρέσουμε στον σύντροφό μας δείχνουν συνήθως και την αδιαφορία για τη διατήρηση του γάμου. Δεν μας ενδιαφέρει πια να του είμαστε αρεστοί, δεν επιδιώκουμε να τραβήξουμε την προσοχή του και να τον γοητεύσουμε. Σε αυτό το σημείο, υπάρχει μεγάλο κενό στον γάμο, ένα κενό που ένα τρίτο πρόσωπο βρίσκοντας έδαφος, μπαίνει στη ζωή του ζευγαριού για να καλύψει. Η έλξη για άλλα άτομα και η δημιουργία εξωσυζυγικής σχέσης δηλώνει την προβληματική σχέση του ζευγαριού.
- Η απουσία ερωτικής διάθεσης για τον σύντροφό μας σίγουρα θα πρέπει να μας θορυβήσει για το ότι κάτι δεν πάει καλά. Είναι λογικό σε ένα βαθμό, μεγαλώνοντας οι δύο σύζυγοι να νιώθουν περισσότερο συντροφικά και να βιώνουν συναισθήματα εκτίμησης, αγάπης και σεβασμού. Ωστόσο, η παντελής έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος οδηγεί στο να αισθάνονται οι σύντροφοι σαν αδέρφια… Το ζευγάρι σταδιακά μειώνει τις σεξουαλικές επαφές, οι οποίες και όταν υπάρχουν είναι μονότονες και βαρετές μέχρι που στο τέλος δεν έχει σεξουαλική ζωή. Πολύ συχνά, η εμφάνιση σεξουαλικών δυσλειτουργιών τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα κρύβει από πίσω την προβληματική σχέση του ζευγαριού, που μεταφέρει και στην κρεβατοκάμαρά του το πρόβλημα που βιώνει.
- Όταν οι δύο σύζυγοι προτιμούν να περνάνε το χρόνο τους με φίλους και γνωστούς, αποφεύγοντας κοινές εξόδους και δραστηριότητες μεταξύ τους, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούν τι δεν πάει καλά, κάνοντας μια γενικότερη ανασκόπηση της σχέσης τους. Η αίσθηση, ότι ο σύντροφος δεν μας γεμίζει χαρά, αλλά αρνητικές σκέψεις και δυσάρεστα συναισθήματα είναι κάποιοι ακόμα ενδεικτικοί παράγοντες της κρίσης στο γάμο. Παράλληλα, αισθήματα απελπισίας και η αίσθηση ότι κανείς είναι εγκλωβισμένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι πρέπει να ανησυχούν τους συντρόφους και να δημιουργούν ερωτηματικά για το αβέβαιο μέλλον του γάμου.