Όταν οι νέοι αργούν να φύγουν από τη γονεϊκή εστία…
H τάση των νέων να παρατείνουν την παραμονή τους στη γονεϊκή εστία είναι ένα σύνθετο φαινόμενο με πολλές προεκτάσεις. Νέα έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) έδειξε, βάσει των τελευταίων διαθέσιμων στοιχείων από το 2019, ότι στην Ελλάδα το 69,4% των ηλικιών 18–34 ετών ζουν με τους γονείς τους, ποσοστό που από το 2011 μέχρι το 2019 ακολουθεί συνεχώς ανοδική πορεία.
Τα στοιχεία της έρευνας κατατάσσουν την Ελλάδα στην 6η θέση σε λίστα με 35 ευρωπαϊκές χώρες για το 2019. Πιο συγκεκριμένα, ο μέσος όρος των νέων 18-34 ετών που μένουν με γονείς για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι περίπου 50%. Τα μεγαλύτερα ποσοστά παρατηρούνται κυρίως στα κράτη των Βαλκανίων (Μαυροβούνιο: 77,8% ) και της Νότιας Ευρώπης (Ισπανία: 64,5%), ενώ μικρότερα είναι εκείνα των χωρών της Βόρειας Ευρώπης (Δανία: 17,2%.).
Είναι προφανές ότι υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στις προαναφερθείσες χώρες ως προς το κατά πόσο οι νέοι παρατείνουν την παραμονή τους στο γονεϊκό σπίτι, γεγονός που υποδηλώνει μια διαφοροποίηση στη νοοτροπία αλλά και την κοινωνική δομή. Στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης όταν ο νέος κλείσει τα 18 έτη θεωρείται ενήλικας με την έννοια της αυθύπαρκτης οντότητας, που πρέπει να αντιμετωπίσει την κοινωνική πραγματικότητα και να είναι υπεύθυνος των πράξεων και επιλογών του. Εν αντιθέσει με την Ελλάδα, όπου παρατηρείται μια υπερεμπλοκή (έλεγχος και παρεμβατικότητα) στη ζωή του παιδιού και μια στάση υπερευπευθυνότητας από την πλευρά της οικογένειας.
Ποια είναι, όμως, τα αίτια αυτού του φαινομένου; Πέραν των οικονομικών αιτιών που επικρατούσαν επί οικονομικής κρίσης, φαίνεται να συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες τόσο από την πλευρά των νέων όσο και των γονέων. Αφενός, οι νέοι, παρά το ότι ταυτόχρονα μπορεί να περιορίζονται, αισθάνονται και μια ανακούφιση, γνωρίζοντας πως έχουν ένα σταθερό έρεισμα σε επερχόμενες δυσκολίες- συνθήκες ζωής. Αφετέρου, η σχέση εξάρτησης ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά είναι αμφίδρομη. Και τι σημαίνει αυτό; Ενίοτε οι γονείς μπορεί να χρησιμοποιήσουν το παιδί σαν διαμεσολαβητή των συγκρούσεων τους, διαμορφώνοντας ένα δυσλειτουργικό τρίγωνο (τριγωνοποίηση), που, εν τέλει, εγκλωβίζει το παιδί στους κόλπους της οικογένειας.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι γονείς μπορεί να επωφελούνται από την παραμονή των παιδιών μαζί τους είναι και ο φόβος να αντιμετωπίσουν τα δυσφορικά συναισθήματα που θα αναδύονταν αν έφευγαν τα παιδιά και να μπουν στη διαδικασία επαναπροσαρμογής του ρόλου τους ως γονείς και ζευγάρι και διαμόρφωσης μιας εναλλακτικής ταυτότητας, τόσο ατομικά όσο και ως δυάδα,που να τους εκφράζει (Σύνδρομο της άδειας φωλιάς).
Η τάση αυτή των νέων να αργούν να φύγουν από τη γονεϊκή εστία επιφέρει αρνητικές συνέπειες τόσο στους ίδιους όσο και στη σχέση μεταξύ των γονέων. Όσον αφορά τους νέους, μπορεί να επιδρά αρνητικά στην ολοκλήρωση της ενηλικίωσης τους και στην προσαρμοστικότητα τους στις απαιτήσεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Αναλυτικότερα, ενδέχεται να δυσχεραίνεται η ανάπτυξη της προσωπικότητας τους, η συναισθηματική τους ωρίμανση και να καθορίζεται, αντίστοιχα, η συμπεριφορά τους, κάνοντας τους φοβικούς, αναβλητικούς, ανασφαλείς, με απώτερη συνέπεια τη μείωση της αυτοεκτίμησης.
Από την άλλη πλευρά, όταν οι γονείς επωμίζονται τις οικονομικές υποχρεώσεις που θα αναλάμβανε το παιδί αν έμενε μόνο του φαίνεται να επέρχεται μια σύγχυση στη σχέση τους ως ζευγάρι. Λειτουργούν περισσότερο με βάση το ρόλο τους ως γονείς, γεγονός που δημιουργεί διαφωνίες, άγχος και τριβές ανάμεσα τους.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον εύρημα καταδεικνύει ότι στην Ελλάδα οι άνδρες των ηλικιών 18-34 ετών παραμένουν στο γονεϊκό σπίτι σε μεγαλύτερο ποσοστό (77,1%) σε σχέση με τις γυναίκες (61,8%).Η τάση αυτή φαίνεται να είναι συνυφασμένη με το Πνεύμα της Εποχής (Zeitgeist). Ο ι ίδιες οι κοινωνικές συνθήκες ωθούν τη γυναίκα να αναλαμβάνει όλο και πιο δυναμικό και ενεργητικό ρόλο στο εργασιακό και το οικογενειακό πλαίσιο, με αντίκτυπο και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ταυτόχρονα, ο άνδρας καλείται να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του μέσα σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα.
Το φαινόμενο της παράτασης της παραμονής των νέων με τους γονείς τους δεν είναι ένα νεοαναδυόμενο φαινόμενο. Έχει βαθιές ρίζες και προεκτάσεις στην ίδια την κοινωνία. Κρίνεται σκόπιμο να αντιληφθούν τόσο οι νέοι και οι γονείς τους τα πραγματικά αίτια αλλά και τις δυσμενείς συνέπειες που μπορεί να τους επιφέρει.
Πηγή:
Eurostat (2020). Share of young adults aged 18-34 living with their parents by age and sex – EU-SILC survey. Ανακτήθηκε από URL: https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/ilc_lvps08/default/table?lang=en
Tags
Learn More
Μιλώντας στο παιδί μου για τη σεξουαλικότητα
Η σεξουαλικότητα είναι μια πολυδιάστατη έννοια, της οποίας η νοηματοδότηση ξεκινά από νεαρή ηλικία και εξελίσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας μέχρι και την ενήλικη ζωή. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από τους γονείς που έχει ως στόχο να καταρρίψει τους μύθους, να προσφέρει σωστή ενημέρωση, προκειμένου να αποτρέψει τους εφήβους από το να αναζητήσουν τις πληροφορίες με επιβλαβείς τρόπους, μέσω επικίνδυνου πειραματισμού ή χωρίς τη λήψη μέτρων προφύλαξης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι γονείς έχουν την τάση να εφιστούν την προσοχή στους εφήβους ως προς το τι πρέπει να αποφεύγουν. Έτσι, επικεντρώνονται σε θέματα που αφορούν σε επικίνδυνες σεξουαλικές συμπεριφορές και στους τρόπους πρόληψης όπως χρήση προφυλακτικού/αντισύλληψη, Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, εγκυμοσύνη, εκτρώσεις. Ωστόσο, παραλείπουν να αναφερθούν σε πιο θετικές έννοιες που αφορούν τη σεξουαλικότητα όπως σεξουαλική επιθυμία, ικανοποίηση, εναλλακτικές μορφές σεξουαλικών πρακτικών που προσφέρουν ικανοποίηση (αυνανισμός), επιλογή σεξουαλικών συντρόφων.
Μερικά θέματα για τα οποία θα πρέπει οι γονείς να συζητούν με τους εφήβους είναι τα εξής:
Συμπεριληπτική εφηβεία (inclusive puberty)
Οι συζητήσεις για την εφηβεία πρέπει να είναι απλές και κατανοητές και να λαμβάνουν χώρα από νωρίς, ανάλογα με το ηλικιακό, γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο των παιδιών. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να επέρχεται εξοικείωση και τα παιδιά να συνηθίζουν να αναζητούν την πληροφόρηση από τους γονείς. Εν προκειμένω, είναι σημαντικό οι συζητήσεις αυτές να εστιάζουν στο ότι το κάθε σώμα είναι διαφορετικό και κάτι τέτοιο είναι εντάξει. Ενδεικτικά η έμμηνος ρύση είναι ένα θέμα για το οποίο πρέπει κάθε παιδί να λαμβάνει ενημέρωση. Τοιουτοτρόπως, όταν όλα τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν την έμμηνο ρύση σαν μια φυσική διαδικασία, εξαλείφονται η ντροπή, ο φόβος, η παραπληροφόρηση, ο σεξισμός, ενώ προάγεται ο σεβασμός για το σώμα, τόσο των ίδιων όσο και των άλλων.
Συγκατάθεση
Η συγκατάθεση δεν αποτελεί ένα απλό θέμα, που εξαντλείται στο να μάθει το παιδί να λέει «ναι» ή «όχι», αλλά ιδιαίτερη σημασία έχει το να μάθει να διαχειρίζεται μια αρνητική απάντηση που μπορεί να του δώσουν. Τα παιδιά είναι σημαντικό να μάθουν να ζητούν κάτι το οποίο θέλουν, να αναμένουν την απάντηση του άλλου, καθώς και να αναγνωρίζουν και να σέβονται ότι το «όχι» σημαίνει και το τέλος της συζήτησης.
Ανάγκες σε μια σχέση
Οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά για τη σημασία του να σκέφτονται και να λαμβάνουν υπόψιν τι θέλουν και τι τους γεμίζει σε μια σχέση, του να το διεκδικούν, καθώς και να αναγνωρίζουν τις ανάγκες των άλλων. Είναι σημαντικό να κατανοούν τους λόγους που μπορεί μια σχέση να μην είναι λειτουργική και για τις δύο πλευρές.
Πληροφόρηση γύρω από το πορνό
Η πρόσβαση στο πορνό, είτε κατά λάθος είτε από πρόθεση, είναι αναπόφευκτη. Η προεφηβεία και εφηβεία είναι η περίοδος που ενεργοποιείται η περιέργεια των παιδιών για το σώμα τους, καθώς και για το σώμα του άλλου φύλου, ενώ εμφανίζεται πιο έντονα η ανάγκη να διερευνήσουν τη σεξουαλικότητα τους. Οι γονείς θα πρέπει να μιλάνε με τα παιδιά τους για τα θέματα που τους απασχολούν ανοιχτά, με ειλικρίνεια και σαφήνεια και χωρίς κριτική στάση, και να τονίζουν ότι είναι φυσιολογικό να έχουν απορίες και ότι το πορνό δεν είναι ούτε ασφαλής ούτε αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης.
Η συμμετοχή των γονέων στη σεξουαλική αγωγή των παιδιών θα τους ενθαρρύνει να αναπτύξουν μια υγιή σεξουαλικότητα, που θα χαρακτηρίζεται από σωματική γνωσία, την ικανότητα να γνωρίζουν το σώμα τους, να το αγαπούν, να το φροντίζουν και να εκφράζονται μέσα από αυτό, και να διαμορφώνουν λειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Αγγελική Διδυμοπούλου
Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτης Ι.Ψ.Σ.Υ.
Learn More
«Το παιδί μου με ρωτάει για το σεξ. Τι να του πω;»
Μία ερώτηση που ακούμε αρκετά συχνά από γονείς που ανησυχούν για το πώς θα πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά τους για το σεξ. Μία ερώτηση που φοβούνται για το πότε θα αντηχήσει στα αυτιά τους και περισσότερο για το πώς θα την απαντήσουν.
Ας μην ξεχνάμε ότι το παιδί, όσο μικρό και να είναι, κυριαρχείται από την έμφυτη περιέργειά του να ανακαλύψει όχι μόνο τον «εξωτερικό» του κόσμο αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Σήμερα μάλιστα που παίρνει ερεθίσματα από πολλές πηγές, από την τηλεόραση, τα ΜΜΕ, από φίλους και συμμαθητές αργότερα στο σχολείο, κυριαρχείται από απορίες που είναι απόλυτα φυσιολογικές. Ο γονιός χρειάζεται να το ενημερώσει, να του απαντήσει και του λύσει τις απορίες του, όσο άβολα και αν αισθάνεται. Μην ξεχνάμε ότι στο δικό του μυαλό είναι η ντροπή και όχι στου παιδιού το να μιλήσει για σεξουαλικά ζητήματα, γιατί ναι, εμείς οι μεγάλοι είμαστε αυτοί που βάζουμε τις ηθικές μας εγγραφές και τον ηθικό μας κώδικα μπροστά, όχι τα παιδιά μας… Διαφορετικά, το παιδί στην προσπάθειά του να απαντηθούν τα ερωτήματά του θα στραφεί σε άλλες πηγές που συνήθως είναι και αμφίβολης ποιότητας.
Έτσι λοιπόν, ο γονιός θα ξεκινήσει να μιλάει στο παιδί του από την παιδική ηλικία σταδιακά, ανάλογα με τις απορίες που εκείνο του εκφράζει.
- Είναι σημαντικό το παιδί να γνωρίσει και να μάθει το σώμα του, το σώμα του αντίθετου φύλου και να κατανοήσει τις διαφυλικές διαφορές. Αγοράστε του ειδικά βιβλία που δείχνουν τις διαφορές στο σώμα σύμφωνα με την ηλικία του και διαβάστε τα μαζί του, θα βοηθηθείτε και εσείς από αυτό, καθώς θα σας γίνεται πιο εύκολο να το πλησιάσετε. Άλλωστε η σεξουαλική αγωγή ξεκινάει με το να γνωρίσει το παιδί το σώμα του.
- Απαντήστε στο παιδί όταν εκείνο σας κάνει ερωτήσεις για το σεξ.
- Η ειλικρίνεια είναι απαραίτητη όσο δύσκολο και αν φαίνεται. Οι ενοχές και το αίσθημα ντροπής, δίνουν στο παιδί τη σήμα ότι πρόκειται για κάτι πονηρό και «ύποπτο».
- Μιλήστε του με απλές λέξεις που ανταποκρίνονται στο δικό τους ηλικιακό γνωστικό, νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο.
- Μάθετε στα παιδί σας να αγαπάει και να σέβεται το σώμα του.
- Κάντε του γνωστό να μην επιτρέπει σε κανέναν να αγγίζει το σώμα του, όταν δεν το επιθυμεί.
- Καλλιεργείστε ένα αίσθημα ασφάλειας, ώστε να νιώθει ότι μπορεί να σας μιλήσει ανοιχτά αν κάποιος προσπαθήσει να το αγγίξει.
To εμβόλιο του HPV θωρακίζει από νοσήματα μέχρι .… σεξουαλικά ταμπού!
Aιτία αυτού του άρθρου είναι το άνοιγμα της σεξουαλικής ζωής αλλά και η αφύπνιση του σεξ που έρχεται την περίοδο αυτή που αγγίζει το καλοκαίρι! Όπως όλοι ξέρουμε, το καλό σεξ απαιτεί και τη «σωστή» υγεία. Ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους που τους προσφέρεται η ευκαιρία της σεξουαλικής ολοκλήρωσης, η γνώση, η πρόληψη και η προφύλαξη συναντούν την ηδονή και την σεξουαλική πρόκληση για να ανοίξει η πόρτα μιας ολοκληρωμένης επαφής.
Γι’ αυτό μέσα από την σημερινή μας επικοινωνία, επιτρέψτε μου να σας δώσω πληροφορίες για την μεγάλη επανάσταση που ήρθε στη σεξουαλική ζωή κυρίως των παιδιών μας, μπροστά στην απειλή των κονδυλωμάτων, μία σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος, που το εμβόλιο σφραγίζει με την παρουσία του την προφύλαξη τόσο του κοριτσιού όσο και του αγοριού από την μόλυνση αυτή και την καρκινογένεση που προκαλεί ως επιπλοκή. Ήδη βαδίζουμε στο χώρο της ιατρικής με όπλο μας το εμβόλιο αυτό, σχεδόν 12 χρόνια και η παρουσία του σηματοδοτεί την έγκαιρη χορήγησή του, πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής των εφήβων.
Πιο αναλυτικά, ας προσέξουμε τα παρακάτω:
Είναι γνωστό πως ακόμα η σεξουαλική αγωγή δεν έχει πάρει την πρέπουσα θέση, τόσο στους γονείς, όσο και στο σχολείο. Δυστυχώς η πολιτεία εξακολουθεί να δείχνει το άτολμο πρόσωπό της, φοβούμενη πιθανά αντιδράσεις και παρεξηγήσεις γύρω από την σεξουαλικότητα και έτσι αφήνει πρωτοβουλίες προσωπικές σχολείων και ιδρυμάτων, ενώ «κρεμάει» τους γονείς στο πώς πρέπει να διαχειριστούν οι ίδιοι τα θέματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα των παιδιών τους, που όσο μεγαλώνουν, τόσο απορούν και ψάχνουν απαντήσεις δεξιά και αριστερά και κυρίως από το ίντερνετ που έχει αναλάβει να είναι ο παντογνώστης.
Η συζήτηση γύρω από το σεξ είναι αυτή που φέρνει τους περισσότερους γονείς σε δύσκολη θέση, μη θέλοντας να πιστέψουν πως το «μικρό» παιδί τους πρόκειται να γίνει σύντομα σεξουαλικά ενεργό άτομο. Με αφορμή το εμβόλιο κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (κονδυλωμάτων), είναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του γονιού εκείνου που προτάσσοντας την υγεία του παιδιού του, το εμβολιάζει, αποδεχόμενος την φυσική πορεία των πραγμάτων και αποτάσσοντας τις παρωπίδες.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων ( Human Pappilloma Virus ) προσβάλλει γυναίκες και άνδρες κατά κύριο λόγο μέσω της σεξουαλικής επαφής. Υπάρχουν περισσότεροι από 200 διαφορετικοί τύποι του ιού, που διακρίνονται σε χαμηλού και υψηλού κινδύνου, ανάλογα με την δυνατότητά τους να πυροδοτήσουν την δημιουργία καρκινικών ή άλλων βλαβών όπως για παράδειγμα καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, του φάρυγγα, του λάρυγγα, και φυσικά τα ίδια τα γεννητικά κονδυλώματα. Οι μέχρι τώρα αναπτυγμένες φαρμακευτικές θεραπείες στοχεύουν στην αντιμετώπιση των αλλοιώσεων που δημιουργεί ο ιός και όχιστην ολοκληρωτική εξάλειψη του. Κατά συνέπεια, ο μοναδικός τρόπος για να προφυλαχθεί κανείς, είναι ο εμβολιασμός.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας η συχνότητα με τον οποία εμφανίζεται ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων είναι υψηλή και έχει ανοδική πορεία. Το εμβόλιο κατά του HPV έχει συμπεριληφθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών και χορηγείται δωρεάν σε κορίτσια ηλικίας 11-18 ετών. Παρόλα αυτά, το εάν θα λάβει το εμβόλιο μία έφηβη είναι στο χέρι του κάθε γονιού. Το θετικό που παρατηρείται όμως είναι πως όλο και περισσότεροι γονείς σπεύδουν να εμβολιάσουν τις έφηβες κόρες τους από την ηλικία των 11 ετών που ενδείκνυται. Ενδεικτικά, μέχρι το τέλος του 2016 είχαν χορηγηθεί στη χώρα μας 1,5 εκατομμύρια δόσεις των εμβολίων.
Η πραγματικότητα δείχνει, ότι το εμβόλιο θα φέρει την συζήτηση για το σεξ στην ατζέντα της επικοινωνίας γονιού-παιδιού. Ο γονιός αρχικά θα προσπαθήσει να μάθει εάν το παιδί του είναι σεξουαλικά ενεργό καθώς είναι σημαντικό το εμβόλιο να γίνεται πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να είναι η γέφυρα που θα ανοίξει το δρόμο ενός διαλόγου, επιτρέποντας στην έφηβη που ανακαλύπτει το σώμα και την σεξουαλικότητά της να συζητήσει με την μητέρα της οτιδήποτε την απασχολεί σε αυτόν τον τομέα. Το εμβόλιο προσφέρει την ευκαιρία να γκρεμιστούν τα ταμπού και να οριοθετηθεί η ανάγκη του γονιού να πείσει το παιδί του, προκειμένου να προβεί στον εμβολιασμό χωρίς κατ’ επέκταση να σημαίνει ότι την επόμενη μέρα ανοίγει η σεξουαλική ζωή του. Αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο σημείο του γονιού που φοβάται λανθασμένα ότι ο εμβολιασμός ανοίγει με την δική του υπογραφή την πρώιμη σεξουαλική ζωή του παιδιού του. Σε αυτό μάλιστα, αντιστέκονται αρκετοί ακόμη γονείς, ενώ θα έπρεπε όλοι ανεξαιρέτως που έχουν παιδιά στην ήβη (10-13 χρ.) να τρέξουν να τα εμβολιάσουν και όχι να πιστεύουν ότι έτσι τα οδηγούν στο γρήγορο και αχαλίνωτο σεξ. Θέλω να ελπίζω ότι ο σκεπτόμενος γονιός δεν είναι αυτός που κρύβεται πίσω από το φόβο του δικού του πονηρού μυαλού, αλλά εκείνος που έχει τη δύναμη και τη γνώση να σώσει το παιδί του από τον καρκίνο που πιθανά αύριο θα το απειλήσει, γιατί ο συντηρητικός και ανώριμος γονιός του δεν το προφύλαξε έγκαιρα. Άραγε πως θα αισθάνεται αν μάθει αύριο ότι η κόρη του μολύνθηκε από τα κονδυλώματα στα 17 της χρόνια γιατί δεν την πήγε να εμβολιαστεί στα 11 της; Δεδομένου του διπλασιασμού των μολύνσεων από τον ιό των κονδυλωμάτων από το 2006-2011 (ΚΕΕΛΠΝΟ) δείχνει τη σημαντικότητα αλλά και την εγρήγορση που πρέπει να έχουμε ως γονείς αλλά και ως ενήλικες μπροστά σε αυτή τη μεγάλη μάστιγα που μπορούμε πια να την ξεριζώσουμε με το εμβόλιο.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως αν και το εμβόλιο κατά των ανθρωπίνων θηλωμάτων ενδείκνυται και για τα αγόρια, για την προστασία από γεννητικά κονδυλώματα, προκαρκινικές αλλοιώσεις, καρκίνο του πέους και του πρωκτού, δωρεάν εμβολιασμοί διατίθενται μόνο για τα έφηβα κορίτσια. Αυτό συμβαίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και στις περισσότερες χώρες όπου ο εμβολιασμός είναι συνιστώμενος. Η πρακτική αυτή υιοθετήθηκε επειδή οι άνδρες συνήθως είναι φορείς του ιού, αλλά δεν νοσούν. Παρόλα αυτά, κάποιες χώρες όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία, εφαρμόζουν το σχολικό εμβολιασμό σε κορίτσια και αγόρια και έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Είναι επομένως σαφές πως η ανοσοποίηση φύλο δεν γνωρίζει και θα πρέπει να γίνεται τόσο σε κορίτσια όσο και σε αγόρια για να μπορέσει να σπάσει ο κύκλος μετάδοσης του ιού.
Τρομάζοντας με την αλήθεια, «στρουθοκαμηλίζουμε». Το σεξ ανήκει σε όλους μας. Και φυσικά ανήκει και στα παιδιά μας που το ξεκινούν με άγνοια, παραπληροφόρηση και λάθος αντιλήψεις. Μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό; Έχουμε τη δύναμη να δεχτούμε πως η κόρη μας και ο γιός μας κάποια στιγμή (που πιθανά δεν θα την ξέρουμε) θα έχει σεξουαλική επαφή με κάποιον ή κάποια που επίσης μπορεί να αγνοεί και να μην ξέρει την αλήθεια; Γι’ αυτό, όσοι περισσότεροι είμαστε που σεβόμαστε τη σεξουαλικότητα ως επιλογή και συμπεριφορά, τόσο θα αναζητούμε την αλήθεια και θα προσφέρουμε την δυνατότητα στον εαυτό μας και στα παιδιά μας να χαρούν την κορυφαία πράξη του έργου με την πιο μεγάλη σφραγίδα της ζωής: υγεία!!
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More