4 σημάδια που μαρτυρούν την εξουθένωση στη ζωή μας
Η εξουθένωση είναι μια κατάσταση σωματικής και συναισθηματικής εξάντλησης. Συνήθως προκαλείται από παρατεταμένο στρες, που προέρχεται από προσωπικές ή εργασιακές πιέσεις και ευθύνες. Η εξουθένωση δύναται να επηρεάσει τη συνολική μας ευημερία και άρα σημαντικές πτυχές της ζωής. Παρακάτω περιγράφονται τέσσερα σημάδια που μας υποψιάζουν ότι η ψυχική μας υγεία απειλείται από την εξουθένωση:
- Σωματική και ψυχική εξάντληση: Έλλειψη ενέργειας, πονοκέφαλοι, πεσμένη διάθεση, συναισθήματα άγχους, θλίψης και ευερεθιστότητας, μειωμένες αντοχές συναισθηματικά και σωματικά.
- Μειωμένη σεξουαλική επιθυμία: Ναι, εξουθένωση, είτε προέρχεται από πιέσεις στην εργασία, είτε από δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη σεξουαλική ζωή. Άλλωστε δεν είναι κάτι που μας κάνει εντύπωση, καθώς η σεξουαλική απόλαυση είναι κομμάτι που προϋποθέτει θετικά συναισθήματα, διεκδίκηση και επιθυμία. Η εξουθένωση μπορεί να συμβάλει στη μείωση της λίμπιντο, αλλά και πιο συγκεκριμένα, η παρατεταμένη έκθεση στο στρες μπορεί να προκαλέσει ορμονικές ανισορροπίες.
- Δυσκολία στις σχέσεις: Η εξουθένωση μπορεί να επιβαρύνει τη σχέση με τον σύντροφο και άλλα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας. Όταν νιώθουμε εξαντλημένοι μπορεί να παραμελούμε τις προσωπικές σχέσεις, να διαθέτουμε λιγότερο ή και καθόλου χρόνο και συναισθηματικούς πόρους, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες συγκρούσεις και μείωση της εγγύτητας.
- Μειωμένη αυτοφροντίδα: Οι λίγες ώρες ύπνου και η κακής ποιότητας διατροφή είναι συνήθειες που συναντώνται ιδιαίτερα στην καθημερινότητα ανθρώπων που βιώνουν εξουθένωση. Επίσης, το να αγνοούμε τις συναισθηματικές μας ανάγκες, όπως η ανάγκη για χρόνο χαλάρωσης ή εξισορρόπησης της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής είναι δείγμα ελλιπούς φροντίδας.
Σε μία καθημερινότητα που τρέχει με αλόγιστους ρυθμούς μοιάζει δύσκολο να φέρουμε την ισορροπία, όχι όμως αδύνατο. Είναι σημαντικό να θέτουμε προτεραιότητες, να αναλογιζόμαστε τις στιγμές που μας προσφέρουν ηρεμία και ξεκούραση, να τις εκτιμάμε και να τις διεκδικούμε. Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι κομμάτι της ζωής μας και μπορούν να σταθούν υποστηρικτικά δίπλα μας σε δύσκολες περιόδους, αρκεί να μην τις παραμελήσουμε. Η φροντίδα του εαυτού έχει άμεση σχέση με την ψυχική, σωματική και σεξουαλική υγεία.
Δεν ξεχνάω, λοιπόν, να:
• Κοιμάμαι επαρκώς
• Ακολουθώ μια ισορροπημένη διατροφή
• Ασκούμαι
• Αφιερώνω ακόμα και λίγα λεπτά της μέρας στον εαυτό μου
• Παρατηρώ τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου
• Επενδύω και να διεκδικώ την διατήρηση υγιών δεσμών
Εάν νιώθουμε εξαντλημένοι και δυσκολευόμαστε να βρούμε την ισορροπία που επιθυμούμε στη ζωή μας δεν ξεχνάμε ότι η αναζήτηση επαγγελματικής ψυχοθεραπευτικής στήριξης αποτελεί μία επιλογή που θα μας ενισχύσει και θα συμβάλει στην βελτίωση της λειτουργικότητάς μας, της αυτοφροντίδας και της σεξουαλική μας ζωής.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Σχεσιακό άγχος: πώς να το αναγνωρίσετε;
Οι συντροφικές σχέσεις αποτελούν πηγή στήριξης σε περιόδους στρες. Για τα ζευγάρια που επικοινωνούν αποτελεσματικά, ένας σύντροφος μπορεί να είναι κύριος υποστηρικτής και στενός σύμμαχος. Ωστόσο, για ορισμένα άτομα, οι στενές σχέσεις μπορεί να γίνουν πηγή συνεχούς ανησυχίας, καθώς πρωταγωνιστεί ο φόβος της απόρριψης, παρ’ όλο που υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο αγάπης. Αυτό το άγχος μπορεί στη συνέχεια να οδηγήσει σε συμπεριφορές που υπονομεύουν τη σχέση με την πάροδο του χρόνου. Τα άτομα που βιώνουν αυτού του είδους το άγχος, που βασίζεται στη σχέση, μπορεί να υποφέρουν από πολλαπλές αποτυχημένες σχέσεις, ως αποτέλεσμα αυτού του επαναλαμβανόμενου μοτίβου. Ενώ επιθυμούν πολύ μια αίσθηση εγγύτητας και ασφάλειας, δεν μπορούν να επιτύχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο εμπιστοσύνης στις σχέσεις τους.
Το άγχος που βασίζεται στη σχέση (relationship-based anxiety) είναι όρος που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και διαδικασιών σκέψης. Πρόκειται για διάχυτο και διαρκή φόβο ότι η σχέση μας κινδυνεύει να τελειώσει ή ότι ο σύντροφος χάνει το ενδιαφέρον του για εμάς, παρά τα ελάχιστα ή μηδαμινά στοιχεία γι’ αυτή την πιθανότητα. Χαρακτηρίζεται από μια επίμονη αίσθηση αβεβαιότητας, αμφιβολίας και ανασφάλειας για τη σχέση, τον σύντροφο ή το μέλλον της σχέσης. Τα άτομα με σχεσιακό άγχος έχουν συχνά αρνητικές σκέψεις και φόβους που μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά τους να βιώνουν ικανοποίηση και να εμπιστεύονται.
Μερικά από τα «σημάδια» του άγχους της σχέσης στο άτομο:
Αίσθημα συνεχούς ανησυχίας: Φόβος εγκατάλειψης, προδοσίας ή διαρκής αμφισβήτηση των συναισθημάτων του συντρόφου.
Αμφιβολία για τον εαυτό: Ανασφάλεια για το αν αξίζει να αγαπηθεί, με παράλληλη ανάγκη να λαμβάνει συνεχώς επιβεβαίωση.
Υπερανάλυση και μηρυκασμός σκέψεων: «Καταιγίδα» αρνητικών σκέψεων που οδηγούν σε συναισθήματα δυσφορίας. Εξετάζει την σχέση για να βρει λάθη και πολύ γρήγορα οδηγείται σε αρνητικά συμπεράσματα.
Ζηλοτυπία: Εντονες αντιδράσεις σε μικρά περιστατικά που ερμηνέυει ως απόρριψη ή απειλή. Κτητικότητα και αμφισβήτηση προς τον σύντροφο, χωρίς να υπάρχουν ρεαλιστικοί λόγοι.
Το σχεσιακό άγχος μπορεί να προέρχεται από αρνητικές εμπειρίες προηγούμενων σχέσεων, στυλ προσκόλλησης (ανασφαλής δεσμός) και χαμηλή αυτοεκτίμηση, που οδηγούν σε δυσκολία στην δημιουργία και διατήρηση διαπροσωπικών σχέσων. Πρόκειται για μία δύσκολη κατάσταση, πρώτα για το ίδιο το άτομο και στη συνέχεια και για τον σύντροφο, που προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να συμβάλλει στην αναδόμηση των δυσπροσαρμοστικών σκέψεων και μοτίβων συμπεριφοράς, προκειμένου να βελτιωθεί η αυτοεκτίμηση του ατόμου και κατ’ επέκταση η επικοινωνία και η εμπιστοσύνη που θα χτίσει στην συντροφική του σχέση.
Πηγή: Paprocki, C. M., & Baucom, D. H. (2017). Worried about us: Evaluating an intervention for relationship‐based anxiety. Family process, 56(1), 45-58.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Οι μεταβολές που φέρνει στη ζωή μας ένα παιδί και 6 σημεία που πρέπει να θυμόμαστε!
Ο ερχομός ενός παιδιού μας φέρνει αντιμέτωπους με πρωτόγνωρα συναισθήματα και αλλάζει τις συνθήκες ζωής. Στιγμές συγκίνησης, χαράς, βαθιάς αγάπης και συνειδητοποίησης ότι τίποτα δεν μοιάζει όπως πριν, η ζωή πια «χρωματίζεται» διαφορετικά. Πλέον, τόσο η μητέρα, όσο και ο πατέρας, δεν υπάρχουν ως μονάδες, αλλά ως γονείς και προστάτες του παιδιού τους.
Η μετάβαση από την συντροφικότητα στη γονεϊκότητα δεν είναι κάτι απλό. Πολλές φορές διαβάζουμε όλα τα όμορφα που θα εμπλουτίσουν την ζωή μας με τον ερχομό του νέου μέλους. Είμαστε, όμως, προετοιμασμένοι και για τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσουμε, την συνεργασία που απαιτείται για το μεγάλωμα ενός παιδιού, καθώς και την ισορροπία που χρειάζεται, για να βρούμε τον εαυτό μας και να προστατέψουμε τη σχέση μας;
Ένα μωρό χρειάζεται αποκλειστικά την φροντίδα μας, ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Ως εκ τούτου, οι ώρες της ημέρας που θα μπορούμε να αφιερώσουμε στον εαυτό μας μειώνονται κατακόρυφα.
Μια νέα μητέρα που ασχολείται αποκλειστικά με την φροντίδα του μωρού της, μπορεί να νιώσει αποκομμένη από την κοινωνική ζωή, να αισθανθεί μόνη και χωρίς στήριξη, κάτι που δύναται να οδηγήσει σε έντονη δυσφορία, ακόμη και επιλόχειο κατάθλιψη. Η επιλόχειος κατάθλιψη εμφανίζεται εντός των πρώτων 12 μηνών μετά τον τοκετό και ο επιπολασμός των καταθλιπτικών συμπτωμάτων κυμαίνεται ευρέως μεταξύ 13-19% των μητέρων. Παρόμοια ποσοστά αναφέρονται και στους συντρόφους με επιλόχειο κατάθλιψη (partner postpartum depression) με μέσο επιπολασμό 14,8%. Η συνειδητοποίηση πως έχει ξεκινήσει μία νέα πραγματικότητα είναι συχνά δύσκολη.
Ο ερχομός του παιδιού έρχεται να «δοκιμάσει» την δυναμική του ζευγαριού. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η σεξουαλική μας ζωή θα επηρεαστεί τον πρώτο καιρό. Έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες συνήθως αντιμετωπίζουν μειωμένη επιθυμία για σεξουαλική δραστηριότητα, εξαιτίας των ορμονικών και ψυχολογικών αλλαγών που φυσιολογικά συμβαίνουν μετά τον τοκετό. Από την άλλη, ο πατέρας μπορεί επίσης να βιώνει δυσκολία στο να έρθει κοντά ερωτικά με την σύντροφό του, η οποία πια έχει το ρόλο της μητέρας του παιδιού του. Το πότε ακριβώς οι νέοι γονείς θα έρθουν ξανά σε επαφή είναι δική τους επιλογή και κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει, γιατί εξαρτάται από το πως οι ίδιοι νιώθουν στο κομμάτι αυτό. Σύμφωνα με μελέτες, η ομαλότητα της σεξουαλικής λειτουργίας ενός ζευγαριού και η ικανοποίησή του από τη σχέση συνδέονται. Ένα υψηλό επίπεδο ικανοποίησης από τη σχέση συνδέεται με υψηλό επίπεδο σεξουαλικής λειτουργίας.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως:
- Είναι μία μεταβατική περιόδος στης ζωή μας που απαιτεί αφοσίωση και δύναμη, ωστόσο δεν θα είναι «για πάντα».
- Εάν υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ των γονιών μπορεί να προσφέρει ο ένας στον άλλον στιγμές λίγης χαλάρωσης και ξεκούρασης.
- Είναι σημαντικό το ζευγάρι να επικοινωνεί τις επιθυμίες του, τα συναισθήματά του και τις σκέψεις του.
- Ο ύπνος, που πολλές φορές είναι ακανόνιστος ή/και σημαντικά μειωμένος, η μέθοδος τοκετού, οι ορμονικές αλλαγές και ο θηλασμός μπορούν να επηρεάσουν την σεξουαλική μας λειτουργία. Είναι σημαντικό να ενημερωθούμε έγκυρα για τις φυσικές μεταβολές και τα σεξουαλικά ερωτήματα, που αφορούν τη νέα πραγματικότητα.
- Η σεξουαλική μας ζωή είναι φυσικό να παραμεριστεί τους πρώτους μήνες. Ωστόσο, οι δύο σύντροφοι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι παραμένουν ζευγάρι με σεξουαλικές ανάγκες και η σεξουαλικότητα συνεχίζει να αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας.
- Υπάρχει κίνδυνος να μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο σύγκρουσης ή παραίτησης και να εγκλωβιστούμε μέσα στο πρόβλημα. Αν νιώσουμε ότι το μωρό έχει «βλάψει» τη σχέση μας, είναι σημαντικό να ζητήσουμε ψυχοθεραπευτική στήριξη, προκειμένου η σχέση μας να προστατευτεί.
Για πολλούς ανθρώπους, το να γίνουν γονείς δίνει στη ζωή τους μια νέα αίσθηση σκοπού και νόηματος. Ωστόσο, κάθε νέα αρχή απαιτεί προσαρμογή και όσο πιο ενημερωμένοι, τόσο πιο «οπλισμένοι» είμαστε γι’ αυτό που μας περιμένει.
Πηγές:
Szollosi, K., Komka, K., & Szabo, L. (2022). Risk factors for sexual dysfunction during the first year postpartum: A prospective study. International Journal of Gynecology & Obstetrics, 157(2), 303-312.
Le, J., Alhusen, J., & Dreisbach, C. (2023). Screening for Partner Postpartum Depression: A Systematic Review. MCN: The American Journal of Maternal/Child Nursing, 10-1097.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Συζυγική εξουθένωση: Αναζωπυρώνοντας την χαμένη μας συντροφικότητα
Ένας έντονος τρόπος ζωής μπορεί να υποβάλλει τους ανθρώπους σε επίμονο άγχος, σε σημείο που να αισθανόμαστε άδειοι, κουρασμένοι, και εξουθενωμένοι, νιώθοντας ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.
Ένα από τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα ζευγάρια στην έγγαμη ζωή τους είναι η συζυγική εξουθένωση (marital burnout). Η συζυγική εξουθένωση, που προκαλείται από μακροχρόνιες συγκρούσεις μεταξύ των ζευγαριών, αυξάνει την επιθετική συμπεριφορά και μειώνει την αγάπη που είχαμε κάποτε ο ένας για τον άλλον, κάτι που τελικά μειώνει την ποιότητα της έγγαμης ζωής, μας αποξενώνει συναισθηματικά και σεξουαλικά και τελικά κυριαρχεί αίσθημα δυσαρέσκειας και θλίψης.
Η ρομαντική αγάπη συχνά εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου. Η συζυγική εξουθένωση είναι ένας από τους κύριους λόγους για τις συζυγικές διαφορές που γεννούν διαμάχες και την έλλειψη οικειότητας. Η πιο σοβαρή μορφή συζυγικής εξουθένωσης οδηγεί σε κατάρρευση των σχέσεων και συχνά στο διαζύγιο. Σχετίζεται, επίσης, με τον τρόπο επικοινωνίας και τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, καθώς τα ζευγάρια που είναι πιο ικανά σε αυτούς τους τομείς παρουσιάζουν λιγότερη εξουθένωση.
Όταν οι στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους γίνονται αναποτελεσματικές, ένα άτομο μπορεί να υποφέρει από χρόνιες σωματικές και ψυχικές δυσκολίες. Το αίσθημα κόπωσης, ο λήθαργος, η ανορεξία ή υπερκατανάλωση τροφής, χρόνιοι πονοκέφαλοι, κοιλιακοί πόνοι είναι μερικές από τις αιτίες της σωματικής εξουθένωσης. Τα αισθήματα απελπισίας, λύπης, κενού και κατάθλιψης ανήκουν στα συμπτώματα της ψυχικής εξουθένωσης. Ενώ, η μειωμένη αυτοεκτίμηση, τα αρνητικά συναισθήματα και η απογοήτευση προς τον σύζυγο είναι μεταξύ των συμπτωμάτων της συναισθηματικής εξουθένωσης.
Μπορεί να φαίνεται αδύνατο να ενεργοποιήσουμε ξανά τους «καυστήρες» σε μια σχέση που οι σύντροφοι νιώθουν έτσι…
Η μελέτη των ανθρωπίνων σχέσεων προτείνει να ξεκινήσουμε να συνεργαζόμαστε με τον σύντροφό μας:
- Προσπαθούμε να βρούμε ισορροπία σε κάθε μέρος της συζυγικής ζωής (σεξουαλική ζωή, συντροφικότητα, καθήκοντα γονέα, οικογενεικές ευθύνες). Πολλές φορές είναι δυσανάλογα σημαντικό κάθε μέρος για τους συντρόφους.
- Φροντίζουμε να βρίσκουμε κοινό χρόνο σαν ζευγάρι, ακόμη κι αν είναι ελάχιστος, μπροστά στις καθημερινές υποχρεώσεις.
- Ακούμε τον σύντροφό μας, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμφωνούμε μαζί του.
- Συζητάμε τους προβληματισμούς, τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.
- Αναλογιζόμαστε τι μας συνδέει και αν έχουμε κάποιους κοινούς στόχους, ώστε να θέσουμε τα θεμέλια για τη συνέχεια.
- Τροποποιούμε τις δυσλειτουργικές, για τη σχέση μας, συμπεριφορές και συμφωνούμε σε μία αμοιβαία προσπάθεια και αλληλοστήριξη.
- Δεν ξεχνάμε ότι υπάρχει η πόρτα του ειδικού. Η θεραπεία ζεύγους μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να κατανοήσουμε το δυναμικό της σχέσης μας, δημιουργώντας συνθήκες υγιούς επικοινωνίας και όχι σύγκρουσης.
Η συζυγική κούραση μπορεί να φαίνεται ότι είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας σχέσης που έχει διαρκέσει στην πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, οι δεξιότητες επικοινωνίας μπορούν αρχικά να προστατέψουν από την συζυγική εξουθένωση ή και να καλλιεργηθούν στην συνέχεια ώστε να βρούμε ξανά νόημα και δύναμη «στο μαζί».
Πηγή: Nejatian, M., Alami, A., Momeniyan, V., Delshad Noghabi, A., & Jafari, A. (2021). Investigating the status of marital burnout and related factors in married women referred to health centers. BMC women’s health, 21, 1-9.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Εικόνα σώματος και ψυχική υγεία στην κύηση
Η εικόνα σώματος δεν είναι μόνιμη, αλλάζει σε όλη την διάρκεια της ζωής μας και εξαρτάται τόσο από τον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και από τα κοινωνικά πρότυπα. Η αυτοπεποίθηση ενός ατόμου, αλλά και η ίδια η προσωπική του αξία πολλές φορές είναι αλληλένδετα με την αντίληψη για την αυτοεικόνα του. Η εικόνα σώματος φαίνεται να έχει άμεση σχέση με την περίοδο της κύησης, μιας και αυτή αλλάζει.
Το σώμα της γυναίκας αρχίζει να αλλάζει από την πρώτη, έως και την τελευταία εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Η μοναδικότητα της κάθε γυναίκας παίρνει μία νέα μορφή όταν είναι έγκυος. Το σώμα «αποφασίζει» με ποιον ιδιαίτερο τρόπο θα ανταπεξέλθει, αλλάζει θεαματικά και το βάρος αυξάνεται προκειμένου να συντηρεί πλέον δύο υπάρξεις, το έμβρυο και τη μαμά. Η περίοδος αυτή είναι και η μοναδική που η αύξηση του σωματικού βάρους είναι αποδεκτή.
Η εικόνα σώματος, η αντίληψη και οι σκέψεις που έχει ένας άνθρωπος για το σώμα του ρυθμίζουν και τον τρόπο που του συμπεριφέρεται και εν δυνάμει το ελέγχει. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και οι διαταραχές της διατροφής μπορούν να προκύψουν από διαστρεβλωμένη αντίληψης της εικόνας του σώματος και συμπεριφορές που ακολουθούνται λόγω αυτού.
Σύμφωνα με έρευνα, η προώθηση μη ρεαλιστικών λεπτών ιδανικών από την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και δικτύωσης ενισχύει την αρνητική εικόνα σώματος, οδηγώντας τις γυναίκες σε διαδικασία σύγκρισης με τα λεπτά ιδανικά. Η δυσαρέσκεια απέναντι στο σώμα, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η κατάθλιψη αποτελούν μερικούς από τους κινδύνους της έκθεσης σε «λεπτά» ιδανικά.
Ως μία μέθοδο ψηφιακής αναψυχής οι γυναίκες που βρίσκονται σε περίοδο κύησης αφιερώνουν μέρος του χρόνου τους σε μέσα ενημέρωσης, κατ’ αυτό τον τρόπο εκτίθενται σε κανονικοποιημένες φωτογραφίες «τέλειων» εγκύων σωμάτων, που προωθούν πρότυπα τα οποία δεν απεικονίζουν ρεαλιστικά το γυναικείο σώμα.
Οι προσδοκίες των γυναικών στην περίοδο εγκυμοσύνης, αλλά και ιδιαίτερα μετά τον τοκετό που επιθυμούν να επιστρέψουν στην προ εγκυμοσύνης εικόνα, πολλές φορές είναι μακριά από την πραγματικότητα. Η αρνητική εικόνα σώματος δεν αφορά απλώς μια φτωχή εκτίμηση του πως η γυναίκα αντιλαμβάνεται και νιώθει το σώμα της, αλλά πολύ σημαντικό είναι ότι μπορεί να φέρει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία της.
Ευρήματα στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατες έρευνες αναφέρουν πως γυναίκες που ένιωθαν δυσάρεστα για το σώμα τους και λιγότερο ελκυστικές ήταν πιθανότερο να αντιμετωπίζουν άχγος και καταθλιπτική συμπτωματολογία. Αντίστροφα, τα καταθλιπτικά συμπτώματα τόσο σε γνωστικό, όσο και σε συμπεριφορικό επίπεδο ασκούν επιρροή στο πως αισθάνεται η ίδια για το σώμα της.
Είναι σημαντικό να θυμάμαι πως:
- Η κριτική σκέψη, ο ρεαλισμός και η συνειδητοποίηση πως το σώμα καταφέρνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο να δημιουργεί μία νέα ύπαρξη, λειτουργούν ως αντίβαρα και με προστατεύουν.
- Οι εικόνες που προβάλλονται στα δίκτυα, συχνά, δεν αποτελούν ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας και οφείλω να αγαπάω το σώμα μου, να το αποδέχομαι, να το φροντίζω.
- Ταυτόχρονα με αυτές τις αλλαγές σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο, οι ορμόνες στην περίοδο της εγκυμοσύνης αλλά και μετά τον τοκετό είναι φυσιολογικό να μας δημιουργήσουν έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις.
- Η εγκύτητα με τον σύντροφό μου και η ικανοποίηση από τη σχέση μας λειτουργούν προστατευτικά τόσο για τη σχέση μας όσο και για την ψυχική υγεία.
- Βιώνουμε μία μεταβατική περίοδο αλλαγών σε επίπεδο βιολογικό, σωματικό και συναισθηματικό.
Παρ’ όλο που η κύηση είναι ένα βιολογικό γεγονός, σημαντικό μέρος της βιώνεται ως δυνατή ψυχολογική εμπειρία. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ζούμε σε μία εποχή που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προβάλλεται με έναν «ιδανικό» τρόπο η ζωή, το σώμα, η διασκέδαση, οι σχέσεις. Ωστόσο, η πραγματικότητα συχνά απέχει από αυτές τις προβολές και οφείλουμε να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας.
Πηγές:
Hartley, E., Hill, B., Bailey, C., Fuller-Tyszkiewicz, M., & Skouteris, H. (2018). The associations of weight status and body attitudes with depressive and anxiety symptoms across the first year postpartum. Women’s Health Issues, 28(6), 530-538.
Liechty, T., Coyne, S. M., Collier, K. M., & Sharp, A. D. (2018). “It’s just not very realistic”: perceptions of media among pregnant and postpartum women. Health communication, 33(7), 851-859.
Mayoh, J. (2019). Perfect pregnancy? Pregnant bodies, digital leisure and the presentation of self. Leisure Studies, 38(2), 204-217.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Learn More
Εξωσωματική γονιμοποίηση: γιατί είναι σημαντικό να παραμείνουμε ενωμένοι
Η προσπάθεια εγκυμοσύνης και η μη επίτευξή της φέρνει το ζευγάρι συχνά αντιμέτωπο με ψυχολογική σύγχυση, άγχος, φόβο, θυμό, ενοχή, αγωνία, μοναξιά, απόγνωση, μειωμένη αυτοεκτίμηση. Η συναισθηματική αυτή κατάσταση επιδρά αρνητικά και σε σωματικό επίπεδο, μεγιστοποιώντας τη δυσκολία. Εκτός από την ψυχική επιβάρυνση του ζευγαριού επηρεάζεται, ως φυσικό επακόλουθο, η σεξουαλική του ζωή.
Τα τελευταία χρόνια μιλάμε όλο και πιο ανοιχτά για μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, μία από τις οποίες είναι και η εξωσωματική γονιμοποίηση (In vitro fertilization). Πρόκειται για τη διαδικασία γονιμοποίησης όπου ένα ωάριο γονιμοποιείται με σπερματοζωάριο in vitro («εν υάλω» δηλαδή «μέσα στο γυαλί»). Περιλαμβάνει την παρακολούθηση και την διέγερση της ωορρηξίας της γυναίκας και στη συνέχεια την αφαίρεση ωαρίου ή ωαρίων από τις ωοθήκες. Στη συνέχεια, το ωάριο γονιμοποιείται με το σπερματοζωάριο σε εργαστήριο. Η εξωσωματική έχει χαρακτηριστεί, από τις γυναίκες που υποβάλλονται σε αυτή, ως η πιο αγχωτική διαδικασία από τις θεραπείες υπογονιμότητας.
Στην προσπάθεια απόκτησης παιδιού, κάποια ζευγάρια αποκαλύπτουν ότι το σεξ μπορεί να γίνει «μηχανικό» και στη συνέχεια αναφέρουν χαμηλότερη σεξουαλική αυτοεκτίμηση και απώλεια ελέγχου της σεξουαλικής τους ζωής. Έρευνες έχουν δείξει ότι ενώ στη προσπάθεια σύλληψης υπάρχει μεγάλη προσοχή στη σεξουαλική δραστηριότητα, κατά τη διάρκεια των θεραπειών γονιμότητας η σεξουαλική επαφή τείνει να παραμερίζεται.
Το φάσμα αρνητικών συναισθημάτων μπορεί να φέρει μειωμένη επιθυμία για σεξουαλική επαφή, αλλά και φόβο μην προκαλέσει η επαφή βλάβη στο έμβρυο στην περίπτωση της κύησης. Εάν βρισκόμαστε σε διαδικασία εξωσωματικής ή έχουμε επιτύχει μία κύηση, τι σημαίνει αυτό για την σεξουαλική μας ζωή; Στη σεξουαλική δραστηριότητα εμπεριέχονται προκαταρκτικά, χάδια, αγγίγματα και δεν είναι απαραίτητο όταν γίνεται αναφορά στην σεξουαλική σχέση να εννοείται μόνο η ολοκληρωμένη επαφή. Ακόμη κι αν συνίσταται για ιατρικούς λόγους ή εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε να αποφύγουμε την σεξουαλική πράξη με διείσδυση, μπορούμε να επικοινωνήσουμε σεξουαλικά με τον σύντροφό μας με ερωτικά αγγίγματα όπως τα χάδια, οι αγκαλιές και τα φιλιά. Το ερωτικό κάλεσμα δεν σημαίνει πάντοτε ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. Η εγγύτητα που αναπτύσσεται από τα προκαταρκτικά παιχνίδια, η απόλαυση που προσφέρει ο σύντροφό μας σε εμάς και το αντίστροφο, προστατεύουν, διατηρούν και ενισχύουν την σεξουαλική ζωή του ζευγαριού.
Η σημασία της διατήρησης της σεξουαλικής ζωής και της επίτευξης της υγείας στο κομμάτι αυτό αποτελεί μία σωστή μετάβαση και εξέλιξη του ζευγαριού από την συντροφικότητα στην γονεϊκότητα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι πρόκειται για μία περίοδο γεμάτη με ποικιλία συναισθημάτων, τόσο για την γυναίκα, όσο και για τον άντρα. Εάν απομονωθούμε θα ενισχύσουμε το πρόβλημα της σχέσης μας. Είναι σημαντικό η εγγύτητα της σχέσης μας να παραμείνει. Πως μπορεί να γίνει προσπάθεια για αυτό;
- Μοιράζομαι με τον σύντροφό μου τις σκέψεις μου, τους φόβους μου.
- Εκφράζω τα συναισθήματά μου, ακόμη κι αν είναι κυρίως ή εντελώς αρνητικά.
- Παρατηρώ την επικοινωνία μας, γιατί αποτελεί το σημαντικότερο θεμέλιο για να συνεχίζουμε στο «μαζί».
- Αναζητούμε από κοινού ή ξεχωριστά ψυχοθεραπευτική στήριξη.
- Ενημερωνόμαστε έγκυρα από τον θεράποντα ιατρό για οποιοδήποτε θέμα μας απασχολεί.
Η επιθυμία να συνεχίσουμε ενωμένοι μία πρωτόγνωρη διαδικασία και να μην διστάσουμε να μιλήσουμε για την δυσκολία μας δύναται να βελτιώσουν και να δυναμώσουν την σχέση μας ως ζευγάρι, καθιστώντας θετική την συνέχεια στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ή της κύησης που έχει ξεκινήσει έπειτα από εξωσωματική. Η αναζήτηση ψυχικής υποστήριξης και η βοήθεια που προκύπτει από αυτή είναι δικαίωμα όλων μας.
Πηγές:
Amiri, S. E., Brassard, A., Rosen, N. O., Rossi, M. A., Beaulieu, N., Bergeron, S., & Péloquin, K. (2021). Sexual function and satisfaction in couples with infertility: A closer look at the role of personal and relational characteristics. The journal of sexual medicine, 18(12), 1984-1997.
Malina, A., & Pooley, J. A. (2017). Psychological consequences of IVF fertilization–Review of research. Annals of Agricultural and Environmental Medicine, 24(4), 554-558.
Δήμητρα Καρυοφύλλη
Κλινική Ψυχολόγος
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Learn More
Οι επιπτώσεις του Covid-19 στην ψυχική και σεξουαλική υγεία
Η πανδημία Covid-19 συνεχίζει να αποτελεί μέρος της καθημερινότητας μας, καθορίζοντας τη συμπεριφορά μας σε ατομικό, διαπροσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, με εμφανείς και ισχυρές επιπτώσεις τόσο στην ψυχική όσο και στην σεξουαλική υγεία και ζωή.
Ιδιαίτερα ανησυχητικές είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες της νόσησης με Covid στην ψυχική υγεία. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία έχει παρατηρηθεί αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως άγχους, κατάθλιψης, κατάχρησης αλκοόλ και άλλων εθιστικών ουσιών, διαταραχής του ύπνου, αυτοκτονικών σκέψεων, σε άτομα που νόσησαν με Covid-19 ακόμα και έναν χρόνο μετά την αρχική νόσηση.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό British Medical Journal (BMJ) όσοι είχαν νοσήσει με Covid-19 σε βάθος ενός έτους είχαν 60% μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν αργότερα με κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας ή να τους συνταγογραφηθεί κάποιο ψυχοφάρμακο. Ο κίνδυνος εμφάνισης ψυχολογικού προβλήματος αυξανόταν κατά 86% στην περίπτωση των ανθρώπων που είχε χρειαστεί να νοσηλευτούν λόγω κορωνοϊού.
Φυσικά, και η σεξουαλική υγεία και ζωή ως άρρηκτα συνδεδεμένες με τις συνθήκες ζωής του ατόμου, δε θα μπορούσαν να μην επηρεαστούν από την έλευση του Covid-19. Έχει βρεθεί ότι σχεδόν ο μισός Αμερικάνικος πληθυσμός, ηλικίας 18-35 ετών, αναφέρει σεξουαλικά προβλήματα στη σεξουαλική επαφή, όπως μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, ασυμφωνία στα σεξουαλικά κίνητρα και σεξουαλικές δυσλειτουργίες (διαταραχές στον οργασμό και στη στύση).
Τα δεδομένα ισχύουν τόσο για τα έγγαμα ζευγάρια, που, κυρίως στη διάρκεια της καραντίνας, περιορίστηκαν εντός σπιτιού με την διαρκή παρουσία των παιδιών και την έλλειψη ιδιωτικότητας και προσωπικού χρόνου, όσο και για τα ζευγάρια που είχαν σχέσεις εξ αποστάσεως ή τα άτομα που δεν βρίσκονταν σε κάποια σχέση, των οποίων οι ευκαιρίες για σεξουαλική επαφή μειώθηκαν έτι περισσότερο. Ωστόσο, ο κύριος λόγος για τη μείωση της σεξουαλικής ζωής είναι το αίσθημα ανασφάλειας και το άγχος το οποίο υφίστανται οι άνθρωποι από την αρχή της πανδημίας, γεγονός που μετατόπισε το ενδιαφέρον από την έκφραση της σεξουαλικότητας στην καθημερινή επιβίωση.
Χαρακτηριστική είναι η σχέση αλληλεπίδρασης που υφίσταται ανάμεσα στον Covid-19 και τη Στυτική Δυσλειτουργία. Ειδικότερα, οι άνδρες που έχουν νοσήσει με Covid-19 έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Στυτική Δυσλειτουργία σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν νοσήσει, ανεξαρτήτως του αν αντιμετωπίζουν κάποια αγχώδη ή καταθλιπτική διαταραχή ή έχουν αυξημένο δείκτη μάζας σώματος. Αντίστοιχα, τα άτομα που αντιμετωπίζουν Στυτική Δυσλειτουργία έχουν αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν με Covid -19, λόγω των υποκείμενων ιατρικών παθήσεων που επηρεάζουν τη στύση και τη συνολική υγεία του ατόμου όπως υπέρταση, παχυσαρκία, διαβήτη και ιστορικό καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Από τα παραπάνω δεδομένα γίνεται πρόδηλη η ανάγκη αντιμετώπισης των επιπτώσεων τόσο στην ψυχική όσο και στην σεξουαλική υγεία, ιδιαίτερα όσων νόσησαν με κορωνοϊό, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
Διδυμοπούλου Αγγελική
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια CBT
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Learn More
Η αμφίδρομη σχέση ψυχικής και σεξουαλικής υγείας
Η ψυχική και η σεξουαλική υγεία είναι δύο απαραίτητες παράμετροι στη ζωή του ανθρώπου οι οποίες είναι αλληλένδετες.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. η ψυχική υγεία ορίζεται ως “η κατάσταση ευεξίας όπου κάθε άτομο αντιμετωπίζει με επιτυχία τα προβλήματα της ζωής, μπορεί να εργαστεί παραγωγικά και να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό του περιβάλλον και όχι απλά η απουσία ενός προβλήματος ή μιας «διαταραχής». Προβλήματα ψυχικής υγείας μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση και στη σεξουαλική λειτουργικότητα του ατόμου, η οποία εκδηλώνεται διαφορετικά στον καθένα. Επί παραδείγματι, η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας και διέγερσης. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει κυρίως στους ανθρώπους που έχουν την τάση να εσωτερικεύουν τα δυσφορικά συναισθήματα τους και να αποσύρονται κοινωνικά. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να στρέφουν τα αρνητικά συναισθήματα προς τον εαυτό τους, να έχουν αισθήματα αναξιότητας και ιδέες αυτομομφής, με αποτέλεσμα να μην έχουν την διάθεση για να απολαύσουν σεξουαλικές εμπειρίες.
Αφετέρου, η κατάθλιψη μπορεί να επιφέρει μια αντίθετη επίδραση σε κάποιες περιπτώσεις, προκαλώντας έντονη σεξουαλική συμπεριφορά ή την υιοθέτηση επικίνδυνων σεξουαλικών συμπεριφορών. Αυτό συμβαίνει σε εκείνους που εξωτερικεύουν τα αρνητικά συναισθήματα τους, στην προσπάθεια τους να τα διαχειριστούν. Πιο συγκεκριμένα, αυτά τα άτομα μπορεί να χρησιμοποιούν το σεξ σαν ένα μέσο απόσπασης από τον ψυχικό πόνο ή να ασχολούνται με επικίνδυνες δραστηριότητες, με σκοπό να βιώσουν μια αίσθηση ζωντάνιας ή να ρυθμίσουν την ψυχική τους διάθεση.
Αντίστοιχα, η σεξουαλική υγεία, δηλαδή η κατάσταση σωματικής, συναισθηματικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και όχι απλώς η απουσία ασθένειας, δυσλειτουργίας ή αναπηρίας, μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία του ατόμου. Επί παραδείγματι, τα άτομα που έχουν μολυνθεί με Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα, όπως ΗPV ή HIV, μπορεί να βιώνουν ανασφάλεια, να έχουν αισθήματα ντροπής και αυτοενοχής, να ανησυχούν για την αντίδραση και τη στάση του συντρόφου τους και τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην σωματική τους υγεία. Ως απόρροια είναι πιθανό να αισθάνονται μοναξιά και άγχος.
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η σεξουαλική υγεία επιδρά στην ψυχική είναι οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες. Πιο συγκεκριμένα, άτομα που αντιμετωπίζουν άγχος επίδοσης πχ ως προς την ικανότητα απόκτησης ή διατήρησης στύσης μπορεί να αισθάνονται ντροπή, αμηχανία και άγχος, να ανησυχούν συστηματικά και να χαρακτηρίζονται από μια υπεραπασχόληση με την πιθανότητα αποτυχίας, προκαλώντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η ψυχική τους υγεία, οδηγούμενοι ενδεχομένως στην κατάθλιψη.
Επομένως, όταν κανείς φροντίζει την ψυχική του υγεία πρέπει να λαμβάνει υπόψιν και τη σεξουαλική του υγεία και το αντίστροφο. Κρίνεται σημαντικό το άτομο να αναζητά την κατάλληλη καθοδήγηση και θεραπευτική αντιμετώπιση ανάλογα με το αντίστοιχο πρόβλημα, χωρίς να αισθάνεται ντροπή και αμηχανία.
Διδυμοπούλου Αγγελική
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια CBT
Επιστημονική Συνεργάτις Ι.Ψ.Σ.Υ.
Πηγή: Miltz, A. R., Rodger, A. J., Phillips, A. N., Sewell, J., Edwards, S., Allan, S., … & Lampe, F. C. (2021). Opposing associations of depression with sexual behaviour: implications for epidemiological investigation among gay, bisexual and other men who have sex with men. Sexually Transmitted Infections.
Learn More