
Μοναξιά και σχέση
Μοναξιά και σχέση είναι δύο λέξεις που στο άκουσμά τους φαντάζουν αντιφατικές. Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν σε μία σχέση, που κάποιος έχει επιλέξει να μοιραστεί τη ζωή του με κάποιον άλλον άνθρωπο, να βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς! Και όμως η μοναξιά «χτυπάει» την πόρτα του ζευγαριού, εμβόλιμα μπαίνει στη ζωή του και με περισσή ευκολία απειλεί τη σχέση του και γκρεμίζει τις προσδοκίες του.
Πώς άραγε και για ποιους λόγους φτάνουν δύο άνθρωποι στο σημείο να νιώθουν έτσι; Πολλοί υποστηρίζουν πως η σημερινή εποχή, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το επαγγελματικό άγχος, το κυνήγι της ευμάρειας και του καταναλωτισμού, δυσκολεύουν το άτομο άρα και τη σχέση του με το άλλο φύλο.

Συχνά, οι ίδιοι οι άνθρωποι δημιουργούν μέσα στη σχέση τους τις προϋποθέσεις της μοναξιάς τους. Σταματούν να επικοινωνούν με τον σύντροφό τους, δεν εκφράζουν της αληθινές τους ανάγκες ή τις εκφράζουν με τρόπο αυταρχικό και χρεωστικό, κρύβοντας έτσι ο ένας από τον άλλον τις ανάγκες και τα «θέλω» του. Άλλοτε πάλι επιλέγουν να μιλούν μέσα από τη σιωπή τους. Αρχίζουν να αντιπαθούν τα πράγματα που τους γοήτευαν αρχικά στον άνθρωπο τους και έτσι, ενώ στην αρχή θεωρούσαν για παράδειγμα τον αυθορμητισμό του συντρόφου τους γοητεία, τώρα το μεταφράζουν ως αφέλεια, ανωριμότητα ή αδιαφορία. Εγκλωβίζονται στο άγχος της δικής τους καθημερινότητας και σκεπτόμενοι εγωιστικά, θεωρούν πως ο άλλος δεν είναι ικανός να τους καταλάβει. Η μοναξιά αντανακλάται με γοργούς ρυθμούς και στη σεξουαλική τους ζωή, όπου και αυτή αρχίζει δειλά να «υποφέρει», αφού οι επαφές αραιώνουν δραματικά σε ένα κλίμα συναισθηματικά ψυχρό και σεξουαλικά άγευστο και άχρωμο. Οι ώρες που κάθονται αμίλητοι, προσηλωμένοι μπροστά στην τηλεόρασή είναι η κοινή τους στιγμή… μόνο που ακόμα και τότε ο καθένας είναι αποσυρμένος στις δικές του σκέψεις, εικόνες και όνειρα και βιώνει τη μοναξιά του στον προσωπικό του μικρόκοσμο.
Μέσα από την παραπάνω διαδικασία οδηγούνται οι σύντροφοι στη συναισθηματική μοναξιά, που αφορά ένα αόριστο και γενικευμένο αίσθημα κενού και έλλειψης ικανοποίησης, ενώ η διαπίστωση ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των προσδοκιών και της ρεαλιστικής απεικόνισης της σχέσης, τους βυθίζει ακόμα πιο πολύ. Στο κλίμα αυτό, όπου κυριαρχεί η σιωπή, η απόσταση, η συναισθηματική ψυχρότητα και τελικά η σεξουαλική απομάκρυνση, οι σύντροφοι αντί να μιλήσουν, επιλέγουν να ζουν βολεμένοι ο καθένας στη μοναξιά του, ακολουθώντας σε μια δυαδική σχέση τη δική του μοναχική πορεία. Επιλέγουν λοιπόν να μιλούν μέσα από τη σιωπή τους, ζώντας μαζί αλλά ουσιαστικά μόνοι…
Η μοναξιά του καθενός είναι σκληρή επιλογή αλλά η μοναξιά της σχέσης είναι αδυσώπητη και προμηνύει το τέλος της…
Θάνος Ασκητής
Learn More
Ανδρόπαυση: Oταν ο άνδρας νομίζει ότι «ξόφλησε»
Νευρικότητα, κατάθλιψη, αϋπνίες και σεξουαλική ανορεξία είναι τα κύρια συμπτώματα της ανδρικής κλιμακτηρίου, με κλειδί την περίφημη τεστοστερόνη
Σύμφωνα με τη διεθνή εταιρεία για τη μελέτη της γήρανσης του άνδρα (ISSAM), ως «ανδρόπαυση» ορίζεται το βιοχημικό σύνδρομο το οποίο συνδέεται με την αύξηση της ηλικίας του άνδρα και χαρακτηρίζεται από βαθμιαία μείωση των επιπέδων των ανδρογόνων στο αίμα. Σχετίζεται με τη σταδιακή μείωση της σεξουαλικής ικανοποίησης ή τη μείωση της γενικότερης ευεξίας του άνδρα. Η τεστοστερόνη είναι η σημαντικότερη ορμόνη του φύλου και παράγεται κυρίως στους όρχεις, αλλά σε μικρότερα ποσοστά και στα επινεφρίδια.
Τόσο η τεστοστερόνη όσο και οι ουσίες που παράγονται από αυτήν επιδρούν σε πολλές φυσικές, πνευματικές και γνωστικές λειτουργίες. Συγκεκριμένα, η τεστοστερόνη επηρεάζει αρκετές παραμέτρους του ανδρικού οργανισμού, όπως τα γεννητικά όργανα, τα οστά, τους μυς, τον εγκέφαλο, το σύστημα παραγωγής στοιχείων του αίματος, το δέρμα και την τριχοφυΐα. Πιο απλά, είναι το λάδι που κρατάει το καντήλι της ζωής του αναμμένο και όχι αυτό στο καντήλι που ανάβει η χήρα στο μνήμα του.
Τα συμπτώματα της ανδρόπαυσης ή της «ανδρικής κλιμακτηρίου» όπως αλλιώς είναι γνωστή (αδόκιμος όρος γιατί η κλιμακτήριος χαρακτηρίζει τη γυναίκα) είναι νευρικότητα, μειωμένη σωματική δύναμη, πτώση της λίμπιντο, ευερεθιστότητα, ευκολοκοπωσία, κατάθλιψη, προβλήματα μνήμης, διαταραχές του ύπνου και θερμοκρασιακές μεταβολές. Ενας σημαντικός παράγοντας της κλινικής εικόνας της ανδρόπαυσης είναι ο υπογοναδισμός. Συσχετίζεται με την ανεπάρκεια των ανδρογόνων, η οποία επηρεάζει τόσο τη λειτουργία των οργάνων του ανδρικού σώματος όσο και την ποιότητα της ζωής γενικά.
Ο άνδρας ωστόσο δεν γερνά. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια δείχνει αρκετά νεανικός και δραστήριος σε σχέση με το χθες, όντας εργαζόμενος και μαχητής ακόμη και πάνω από τα 70 του χρόνια. Σε αντίθεση με την εμμηνόπαυση, η οποία είναι μια άμεση, σαφώς καθορισμένη χρονικά περίοδος και φωτογραφίζει την απόλυτη αναστολή της λειτουργίας των γονάδων, παρ’ όλο που και η γυναίκα εξακολουθεί να δείχνει νέα, δραστήρια και πολύ ποθητή, κυρίως σε νεαρότερους άνδρες, η ανδρόπαυση χαρακτηρίζεται από σταδιακή έναρξη και αργή εξέλιξη, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι εμφανής και κλινικά αποτυπωμένη. Γι’ αυτό και η μέση ηλικία διαρκεί πολλά χρόνια…

Νεότερες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι ανάμεσα στις ηλικίες των 40 και 75 ετών η μείωση των επιπέδων της τεστοστερόνης φτάνει το 30%. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη δεκαετία των 50 έως 60 ετών το ποσοστό των ανδρών με χαμηλή ολική τεστοστερόνη φτάνει το 15%, στη δεκαετία των 60 έως 70 το 25%, ενώ στη δεκαετία των 70 έως 80 ετών το 35%. Τέλος, σε άνδρες άνω των 80 ετών το ποσοστό ξεπερνάει το 60%. Η χαμηλή παραγωγή τεστοστερόνης από τους όρχεις μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Σε ό,τι αφορά την ανδρόπαυση, όμως, εμφανίζεται σε άνδρες άνω των 45 ετών λόγω βαθμιαίας διαταραχής της λειτουργίας των όρχεων (υποτεστοστεριναιμία).
Μεγάλο ενδιαφέρον όμως έχει η σεξουαλική εικόνα των ανδρών, οι οποίοι μετά τα 40-45 χρόνια της ζωής τους αρχίζουν να νιώθουν σεξουαλική ανασφάλεια και να βλέπουν το πρωί τη στύση τους να μειώνεται ενώ η εικόνα τους βελτιώνεται! Πιο απλά, η ανδρόπαυση φαίνεται να είναι μια θεατρική παράσταση στη ζωή του άνδρα όπου ο ηθοποιός προσπαθεί να παίξει καλύτερα τον ρόλο του, αλλά βλέπει τα καθίσματα της αίθουσας λιγότερο γεμάτα.
Οπως ξέρουμε όλοι, η ανδρόπαυση δεν σημαίνει ότι σταματάει η σεξουαλική ζωή για τον 50άρη και τον 60άρη, ο οποίος ανησυχεί για τις σεξουαλικές επιδόσεις του, ενώ παράλληλα τον απασχολεί και ο εραστής που κρύβει μέσα του καθώς την ίδια περίοδο πρέπει να αντιμετωπίσει και την εμμηνόπαυση της γυναίκας του, γεγονός που του δημιουργεί πρόσθετη αμφισβήτηση.
Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης ήταν ο 63χρονος που με επισκέφτηκε με θέμα τη στύση του – ενώ η σεξουαλική επιθυμία του εξακολουθούσε να υπάρχει, αισθανόταν ότι δεν ήταν «ο εισβολέας», όπως ανέφερε ο ίδιος, στη σεξουαλική επαφή με τη γυναίκα του.
Η ξηρότητα του κόλπου της, η μειωμένη επιθυμία της μπροστά στο δικό του ημίσκληρο πέος έκαναν το σεξουαλικό σκηνικό τους τραγικό, προσθέτοντας μέσα στη δυσκολία της σεξουαλικής επαφής τους και τους καβγάδες που ερχόντουσαν για να συμπληρώσουν την γκρίνια και τη δυσφορία – τόσο του ίδιου όσο και της συντρόφου του. Και παρότι τα φάρμακα της στυτικής δυσλειτουργίας εξασφαλίζουν μια περήφανη στύση (την επόμενη Κυριακή θα αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτό), ο άνδρας ένιωθε «λίγος», ενώ δύσκολα εισχωρούσε στον κόλπο της συντρόφου του, που στεγνός και ανελαστικός του δυσκόλευε αυτή τη διείσδυση. Ετσι, λοιπόν, η ανδρόπαυση συσχετίζεται άμεσα με την εμμηνόπαυση λόγω της μέσης ηλικιακής περιόδου του ζευγαριού και χρειάζεται σωστή διαγνωστική εκτίμηση ως προς την ίδια την πορεία της ανδρόπαυσης, παράλληλα με την ενίσχυση του ζευγαριού που θέλει να διατηρήσει ζωντανή και συστηματική τη σεξουαλική του ζωή. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως το κρεβάτι της μέσης ηλικίας εξακολουθεί να είναι ζωηρό και δυνατό χωρίς να χρειάζεται την… ενίσχυση τρίτου προσώπου.
Μια άλλη αλήθεια της ανδρόπαυσης είναι η υπερβολή των ανδρών που στο κατώφλι της μέσης ηλικίας τούς δημιουργείται η αγωνία ότι γερνάνε ενώ η εικόνα και η σύγχρονη αντίληψη είναι πως ένας άνδρας σε αυτή την ηλικία είναι πολύ νέος ακόμα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που διαβάζεται από δύο όψεις. Η μία έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή του άνδρα που δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν ξενυχτάει, δεν είναι παχύς και όλα αυτά τα «δεν» που αν τα ακολουθήσει μπορεί να ζήσει περισσότερα και καλύτερα χρόνια.
Η άλλη όψη είναι η βιολογική μεταβολή που υφίσταται, κυρίως, το ανδρογονικό του σύστημα. Γι’ αυτό εξάλλου όλες οι μελέτες της τελευταίας σχεδόν 20ετίας μιλούν για τη θετική επίδραση της τεστοστερόνης κατόπιν ορμονικού προσδιορισμού που πρέπει να χορηγηθεί. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με τεστοστερόνη είναι απαραίτητος ο έλεγχος της ηπατικής λειτουργίας, του προφίλ των λιπιδίων, της καρδιαγγειακής ικανότητας και της φυσιολογικής κατάστασης του προστάτη. Στόχος της θεραπείας είναι η αποκατάσταση των επιπέδων της τεστοστερόνης σε φυσιολογικά επίπεδα.
Τα επίπεδα τεστοστερόνης θα πρέπει να ελέγχονται από 3 έως 6 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας. Πολλές ιατρικές μελέτες διαφωνούν μεταξύ τους ως προς τη χορήγηση τεστοστερόνης σε πιθανή καρκινογένεση του προστάτη, αναμφίβολα όμως όλες συμφωνούν πως σε υπάρχουσα καρκινική εξέλιξη η ορμονική αγωγή χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Θάνος Ε. Ασκητής
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Learn More
Ο καρκίνος και η σεξουαλική λειτουργία
Ο καρκίνος έχει επιπτώσεις στο σύνολο της ζωής του άνδρα που νοσεί και σε πολλές περιπτώσεις επηρεάζει και τη σεξουαλικότητά του. Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή είναι το πρώτο πεδίο της σεξουαλικότητας που προσβάλλεται αφού οι αλλαγές της σωματικής εικόνας, η πτώση της ενεργητικότητας, η αγωνία για την επόμενη μέρα αλλά και η πίεση των οικογενειακών και οικονομικών δυσκολιών που συνεπάγεται η ασθένεια, επιβαρύνουν σημαντικά τον καρκινοπαθή. Δεν είναι λοιπόν απίθανο, η διάγνωση του καρκίνου από μόνη της να αποτελέσει ένα ισχυρό πλήγμα για την ψυχολογία και την ερωτική διάθεση του άνδρα. Ωστόσο, εάν ο ασθενής πριν από την εμφάνιση της νόσου είχε μια υγιή σεξουαλική ζωή τότε αυτό αποτελεί έναν καλό προγνωστικό παράγοντα αφού οι πιθανότητες να επανέλθει η ομαλή σεξουαλική δραστηριότητα μετά τη θεραπεία είναι αυξημένες.
Τα ίδια τα συμπτώματα του καρκίνου είναι που πολλές φορές αποτρέπουν έναν άνδρα από το να εμπλακεί σε σεξουαλική δραστηριότητα. Ωστόσο, οι κυριότερες επιπτώσεις του καρκίνου στη σεξουαλική ζωή του άνδρα σχετίζονται κυρίως με την θεραπεία της νόσου. Πιο συγκεκριμένα, η θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου (ορμονοθεραπεία, χημειοθεραπεία) μπορεί να επιφέρουν κόπωση, πόνο, ναυτία, αδυναμία, ανορεξία, εντερικές διαταραχές, τριχόπτωση, διαταραχές του ύπνου ή και άλλες παρενέργειες που μειώνουν την διάθεση του άνδρα να εμπλακεί στη σεξουαλική επαφή.
Τα πενήντα έτη είναι η ηλικία εκείνη όπου οι πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου αυξάνονται σημαντικά. Οι καρκίνοι που σχετίζονται στενότερα με αλλαγές στη σεξουαλική ζωή του άνδρα είναι ο καρκίνος του προστάτη, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης και ο καρκίνος των όρχεων.
Στην περίπτωση του καρκίνου του προστάτη, η επέμβαση της ολικής προστατεκτομής είναι πιθανό να οδηγήσει σε στυτική δυσλειτουργία αφού πολλές φορές επηρεάζονται τα αγγεία που στηρίζουν τον στυτικό μηχανισμό. Η ορμονοθεραπεία και ακτινοθεραπεία μπορεί επίσης να οδηγήσουν στην απώλεια τις στυτικής ικανότητας αλλά και την αδυναμία εκσπερμάτισης. Τα τελευταία χρόνια, οι νέες χειρουργικές επεμβάσεις περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλική ζωή.
Οι κυριότερες επιπτώσεις από τη χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως είναι η μείωση της σεξουαλική επιθυμίας, η μειωμένη ικανότητα για απόκτηση στύσης αλλά και η παλίνδρομη εκσπερμάτιση.
Στην περίπτωση του καρκίνου των όρχεων, η θεραπεία ενδέχεται να οδηγήσει σε μείωση της σεξουαλική επιθυμίας, μείωση της γονιμότητας, στυτική δυσλειτουργία, πρόβλημα κατά την εκσπερμάτιση αλλά και μειωμένη ποσότητα σπέρματος.
Ο άνδρας που έχει «πληγεί» από τον καρκίνο βιώνει ποικίλα συναισθήματα. Αυτά μπορεί να κυμαίνονται από θυμό και άρνηση για αυτό που του συμβαίνει μέχρι και βαθιά λύπη και απογοήτευση. Δεν είναι λίγα επίσης τα άτομα που μοιάζουν να «παραλύουν» όταν τους «χτυπά» αυτή η ασθένεια με συνέπεια να μην μπορούν να ανταποκριθούν και να δραστηριοποιηθούν για τη θεραπεία. Είναι ωφέλιμο το άτομο όταν αισθάνεται ότι βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα στην ασθένεια αυτή να ζητήσει βοήθεια από ψυχολόγο ώστε να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα δύσκολα συναισθήματα που επιφέρει η νόσος.
Learn More